Ο Αντώνης Καλκαβούρας σχολιάζει την καλύτερη εφετινή εμφάνιση των «ελαφιών», που «δικαιολόγησαν» για πρώτη φορά την ταμπέλα των διεκδικητών του πρωταθλήματος και πιστεύει ότι απέχουν έναν αμυντικογένη περιφερειακό για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες τίτλου!
Να σας πω την αλήθεια, όλη την εβδομάδα αμφιταλαντευόμουν για το αν θα μείνω ξύπνιος για να δω live το Μπακς-Σέλτικς. Και αυτό γιατί – εν μέσω της 2ης διαδοχικής «διαβολοβδομάδας» – δεν ήθελα να χάσω τον ύπνο μου για να δω πιθανά ένα ματς-σούπα, όπως το πρώτο ανάμεσα στις δύο ομάδες (στις 24/11), που ανεξάρτητα με το τι έγραψε το τελικό σκορ (119-116), είχε κριθεί από τα τέλη της 3ης περιόδου!
Και η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως έπαιζαν τα «ελάφια» από τα Χριστούγεννα και μετά (5 ήττες σε 8 αγώνες), αλλά και με τόσο κυριαρχικούς του Κέλτες (έχουν το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ και είναι η μοναδική αήττητη ομάδας στην έδρας της με 18 νίκες σε ισάριθμα ματς), δεν έβλεπα πως η πρώτη εφετινή αναμέτρηση στο “Fiserv Forum”, θα είχε ανταγωνιστική εξέλιξη.
Το θέμα μου, βλέπετε, δεν ήταν μόνο ότι το Μιλγουόκι, είχε συνεχόμενα ματς και μάλιστα χωρίς να είναι ανταγωνιστικό. Ούτε ότι τις τελευταίες 18 μέρες είχε καταφέρει να νικήσει μόνο τους μισούς Νετς (τιμωρήθηκαν που ξεκούρασαν τους βασικούς τους), τους Καβαλίερς των μεγάλων απουσιών (Γκάρλαντ και Μόμπλεϊ) και με «θρίλερ» τους «ουραγούς» στην Δύση, Σπερς!
Ήταν κυρίως ότι οι μέχρι πέρυσι σκληρή στην άμυνα Μπακς δεν μπορούν φέτος να μαρκάρουν ούτε… κώνο και πριν το τζάμπολ με την Βοστόνη είχαν το 6ο χειρότερο παθητικό (μ.ο. 119,9π.) στο πρωτάθλημα, ενώ ταυτόχρονα ήταν μία από τις 19 ομάδες που δεν έχουν θετικό συντελεστή στην μάχη των ριμπάουντ.
Ήταν επίσης, ότι από την αρχή της χρονιάς και αν εξαιρέσουμε μερικά παιχνίδια, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού (η νίκη της πρεμιέρας επί των Σίξερς στην παράταση, εκείνη επί των Μάβερικς και η βραδιά καριέρας του Γιάννη με τους 64 πόντους επί των Πέισερς), η ομάδα του Γκρίφιν νικούσε απλά υποδεέστερους αντιπάλους χωρίς να παίζει καλά και βρισκόταν στην 2η θέση της Ανατολής, κατά βάση χάρη στο βατό της πρόγραμμα και στην κυριαρχία της εντός έδρας (ρεκόρ 17-4)!
Ακόμη και αυτές οι επιτυχίες, όμως, ήρθαν με την άμυνά τους να δέχεται κατά μ.ο. 122,6 πόντους και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να χρειάζεται να υπερβεί εαυτόν (με ανταμοιβή την πρωτιά στους ψήφους για το All Star Game), φτάνοντας σε ασύλληπτα νούμερα (μ.ο. 43,0π. & 13,6ρ. με 64% εντός πεδιάς) σε αυτά τρία ματς!
Δηλαδή, ενώ πλησιάζουμε στα μισά της κανονικής περιόδου, οι Μπακς δεν έχουν παίξει ακόμη ούτε μία φορά με τις έξι καλύτερες ομάδες της Δύσης (Τίμπεργουλβς, Θάντερ, Νάγκετς, Κλίπερς, Κινγκς και Πέλικανς) τις οποίες θα αντιμετωπίσουν ακόμη δύο φορές (όπως και με τους Σανς και τους Λέικερς), ενώ θα πάνε ακόμη στο Ντάλας, στην Ατλάντα, το Ορλάντο, την Βοστόνη και το Σαν Φρανσίσκο!
Την ίδια ώρα, οι Σέλτικς είχαν κερδίσει με το σπαθί τους το παράσημο της ομάδας που παίζει το καλύτερο μπάσκετ στην εφετινή σεζόν, έχοντας το καλύτερο ρεκόρ (29-8), το μεγαλύτερο μέσο όρο διαφοράς (+10,3π.), το καλύτερο ποσοστό στα τρίποντα (42,9%), την πρωτιά στα ριμπάουντ (μ.ο. 47,6) και την 3η καλύτερη άμυνα (μ.ο. 111,0π.)!
Χρειάζονται περισσότερα πειστήρια για να καταδείξουμε ότι στα χαρτιά και πριν την έναρξη του αγώνα, η μάχη φαινόταν λίγο πολύ άνιση. Ειδικότερα μετά το τελευταίο «βατερλώ» και την πιο βαριά εφετινή εντός έδρας ήττα από τους Τζαζ, ο “Greek Freak” είχε προσπαθήσει να βρει έναν εύσχημο τρόπο για να σχολιάσει την ανύπαρκτη αμυντική προσπάθεια των συμπαικτών του, για να μην πει ότι τα 3/5 της πεντάδας απλά «αμύνονται με τα μάτια»!
Μετά απ’ όλα τα παραπάνω, όσοι τελικά ξενυχτήσαμε και είδαμε live το ματς με τους Σέλτικς, βρεθήκαμε προ τεραστίας εκπλήξεως! Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ τουλάχιστον τσιμπιόμουν για να δω αν είμαι ξύπνιος ή βλέπω όνειρο! Γιατί αυτό που έκαναν οι Μπακς τα ξημερώματα (βάλτε στην εξίσωση και απέναντι σε ποιον αντίπαλο) δεν το είχαμε δει ούτε μία φορά στην εφετινή σεζόν…
Μέχρι χθες, οι παίκτες του γνωστού ως defensive specialist, Εϊντριαν Γκρίφιν, είχαν δεχθεί μόλις μία φορά φέτος λιγότερους από 100 πόντους (από τους απογοητευτικούς Χόρνετς) και οι 102 πόντοι που δέχτηκαν από τους Σέλτικς (οι βασικοί τους δεν έπαιξαν καθόλου στο 2ο μέρος) αποτελούν το δεύτερο χαμηλότερο παθητικό στην σεζόν!
Αν προσθέσετε στην… κατσαρόλα τα 23 περισσότερα ριμπάουντ, το 37,4% εντός πεδιάς στο οποίο περιόρισαν τους αντιπάλους τους, λάβετε υπ’ όψιν σας την αίσθηση του κατεπείγοντος που διέκρινε την προσπάθειά τους από την πρώτη κατοχή και την πρωτοφανή επιθετικότητα που χαρακτήρισε την συμπεριφορά τους στην άμυνα και την επίθεση (με μεγάλη ροπή στο transition), τότε ίσως μπορέσετε να εξηγήσετε τα πως και τα γιατί της πρώτης πραγματικής πειστικής νίκης (135-102) του Μιλγουόκι για φέτος.
Αν αφήσουμε τον 29χρονο Έλληνα ηγέτη της ομάδας απ’έξω (γιατί είναι σχεδόν πάντα ο επιδραστικός παίκτης), που παρά τα 4 λάθη ήταν σχεδόν «αλάνθαστος» (26π.., 12ρ. & 6ασ. με 10/13 σουτ & 4/5 βολ. σε 26’), απονέμω το μεγαλύτερο credit στον Μπόμπι Πόρτις (28π. & 12ρ. με 5/6 τριπ. σε 22’), που έδωσε έξτρα σπίθα από τον πάγκο και ηγήθηκε σε ένα εκπληκτικό σερί 25-0, καθώς επίσης και στους Λίλαρντ (21π.) και Μπίσλι (16π.)!
Όχι τόσο γιατί έβαλαν τα σουτ (είχαν μαζί 7/16 τρίποντα), αλλά κυρίως γιατί έβγαλαν ενέργεια στην άμυνα και δεν ήταν αρνητικοί! Δεν έμοιασαν δηλαδή στον Μίντλετον (5π. & 7ασ. με 2/9 σουτ), ο οποίος ήταν η μοναδική αμυντική παραφωνία της βραδιάς για νικητές.
Με τον Κράουντερ να είναι ο παίκτης που όλος ο οργανισμός περιμένει να γυρίσει από τον τραυματισμό του για να «δέσει» περισσότερο η άμυνα, ίσως ένα “trade” του Μίντλετον (καθόλου απλή υπόθεση με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και με τα σχεδόν 61 εκατομμύρια που έχει ακόμη λαμβάνειν από το τρέχον συμβόλαιό του) να μπορούσε βελτιώσει ακόμη περισσότερο τους Μπακς στα μετόπισθεν και να τους μετατρέψει σε πιο ρεαλιστικούς διεκδικητές του τίτλου.
Για την ώρα, δεν πρέπει να σε καμία περίπτωση να κάτσουν πάνω στις δάφνες της εκκωφαντικής νίκης τους (οι Σέλτικς προέρχονταν από νίκη στην παράταση επί της Μινεσότα το προηγούμενο βράδυ και από μεταμεσονύχτια πτήση από την Βοστόνη προς το Μιλγουόκι), γιατί ο δρόμος του πρωταθλητισμού είναι ανηφορικός. Απαιτεί συνέπεια και συνεχή πειστήρια μέσα στο γήπεδο και τα «ελάφια» δεν μας τα έχουν δείξει ακόμη όλα τα παραπάνω… Τουλάχιστον όχι ακόμη…
Υγ.: Το ξενύχτι, που όπως καταλάβατε άξιζε τον κόπο (όχι τόσο για τη νίκη των Μπακς, αλλά για την εικόνα του αγώνα με την διαφορά να φτάνει ακόμη και στο +43), μεταφέρει το καθιερωμένο Ευρωλιγκάτο blog για αύριο (13/01) με σχόλιο για τα τρία παιχνίδια που θα έχουν μεσολαβήσει. Τα δύο του Ολυμπιακού επί ισπανικού εδάφους και φυσικά το εντυπωσιακό limit up του Παναθηναϊκού απέναντι στην Μονακό, που αυτομάτως μετατρέπει τους «πράσινους» σε ρεαλιστικούς διεκδικητές του πλεονεκτήματος έδρας!
