Ο δρόμος για το Μπάρι ήταν στρωμένος από μετάξι!
Η εκστρατεία για τη μεγαλύτερη στιγμή βαλκανικής ομάδας άρχισε κόντρα στη Γκρασχόπερς. Ισόπαλο 1-1 το ματς στο Βελιγράδι και θρίαμβος 4-1 στη Ζυρίχη κόντρα στους πρωταθλητές Ελβετίας. Επόμενο εμπόδιο η Ρέιντζερς του Γκρέιαμ Σούνες. Πριν από το παιχνίδι, ο Σούνες έστειλε τον τότε βοηθό του, Γουόλτερ Σμιθ να «κατασκοπεύσει» τον Ερυθρό Αστέρα και επέστρεψε με μια δυσοίωνη αναφορά: «Είμαστε… χαμένοι». Ο Σμιθ δεν είχε άδικο.
Ο Σούνες θυμάται καλά και τα δύο παιχνίδια, αναγνωρίζοντας ότι εκείνη την εποχή, η Ρέιντζερς κυριαρχούσε στο σκωτσέζικο ποδόσφαιρο και είχε συνηθίσει να έχει την απόλυτη κυριαρχία στο παιχνίδι. Ο Προσινέτσκι σε μια… εξωγήινη παράσταση βοήθησε τον Αστέρα στη νίκη με 3-0. Οσο για τον επαναληπτικό; Τυπική διαδικασία, 1-1. Επόμενος αντίπαλος, η πρωταθλήτρια Ανατολικής Γερμανίας Ντιναμό Δρέσδης.
Ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς έκανε ντεμπούτο, μπροστά σε 80.000 παθιασμένους «ερυθρόλευκους» στο Marakana και δεν έχασε ποτέ ξανά τη θέση του. Πάρτι στη Σερβία, πάρτι και στη Δρέσδη με δυο τριάρες (3-0, 3-0). Ο Ερυθρός ήταν στον ημιτελικό του Πρωταθλητριών και η Μπάγερν, 900 χλμ μακριά τον περίμενε με άγριες διαθέσεις.
Οι πρωταθλητές Γερμανίας θεωρούνταν το μεγάλο φαβορί για την πρόκριση στον τελικό. Ο κόουτς, Γιουπ Χάινκες είχε υποσχεθεί στους οπαδούς της Μπάγερν ότι θα σήκωναν την κούπα, αφού είχαν χάσει οριακά στα ημιτελικά από την Μίλαν την προηγούμενη σεζόν.
Οι εφημερίδες δεν ανησυχούσαν πως η… ταξιαρχία καλλιτεχνών του Βελιγραδίου θα μπορούσε να υπερκεράσει το εμπόδιο των Αουγκεντχάλερ, Κόλερ, Ρόιτερ. Στη Γερμανία αμφισβητούσαν πως οι αντίπαλοι ήταν φτιαγμένοι από… μετάξι.
Ο Χάινκες προειδοποίησε τους παίκτες του να προσέχουν τις αντεπιθέσεις των Σέρβων, το φώναζε μέχρι την είσοδο στο γήπεδο. Την ίδια στιγμή, το κλίμα στα αποδυτήρια του Αστέρα ήταν χαλαρό. Ο Πέτροβιτς είχε αλλάξει τακτική, έδωσε πάρα πολύ χώρο στους ακραίους της Μπάγερν και μετά… επίθεση πίσω από τους Ρόιτερ και Μπέντερ.
Η ατμόσφαιρα στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν ασυνήθιστα φορτισμένη. Υπολογίζεται ότι 20.000 φίλαθλοι στήριζαν το Ερυθρό Αστέρα, πολλοί από τους οποίους ζούσαν στη Γερμανία. Η πόλη του Μονάχου είχε χρησιμεύσει ως πύλη για περισσότερους από 700.000 Γιουγκοσλάβους που είχαν φτάσει στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές του 1970 για να βρουν εργασία. Ενας σημαντικός αριθμός από αυτούς είχε βοηθήσει στην ανέγερση του σταδίου.
Ο Ερυθρός Αστέρας ήταν «μια ομάδα από όλη τη Γιουγκοσλαβία, από όλα τα έθνη και όλες τις θρησκείες που δεν νοιαζόταν για την πολιτική και δεν μίλησε ποτέ για αυτήν», αλλά λίγοι συνέχισαν να βλέπουν τον σύλλογο με τέτοιους όρους χωρίς αποκλεισμούς.
Η Μπάγερν φαινόταν καλή στο πρώτο 45λεπτο. Είχε ισορροπία στο κέντρο, προηγήθηκε με τον Ρόλαντ Βόλφαρτ και έδειξε να ελέγχει το ματς. Ωστόσο, οι φωνές του Χάινκες δεν εισακούστηκαν ποτέ, αφού στις καθυστερήσεις, μια απίθανη αντεπίθεση έδωσε την ευκαιρία στον Πάντσεφ να σκοράρει.
Οι γηπεδούχοι δεν συνήλθαν ποτέ από το σοκ και ο Σαβίτσεβιτς έβαλε το μαχαίρι ακόμα πιο βαθιά, διαμορφώνοντας το 2-1. Μπροστά σε 100.000 Γιουγκοσλάβους, η Μπάγερν προσπάθησε για την ανατροπή. Βρέθηκε μπροστά με 2-1 και ο Βόλφαρτ θα μπορούσε και το 3-1. Δεν έγινε και ο Αστέρας δεν το… συγχώρεσε. Στο 91ο λεπτό ο Αουγκεντχάλερ σημείωσε ένα από τα πιο περίεργα αυτογκόλ «Σε 100 χρόνια, δεν θα δείτε πιο τραγικό αυτογκόλ από αυτό. Αλλά έτσι ήταν. Και πάντα παραδεχόμουν ότι έφταιγα εγώ» τόνιζε ο ίδιος…
Η περίεργη ισοφάριση οδήγησε τον Ερυθρό Αστέρα στον τελικό με τη Μαρσέιγ. Εμενε μόλις ένα ραντεβού για την ενδοξότερη στιγμή, για την υλοποίηση του πλάνου.
Ο εμφύλιος… έζωνε τη Γιουγκοσλαβία, τα τανκς ζέσταιναν τις μηχανές, αλλά ο Αστέρας κοιτούσε μόνο το Μπάρι.
