Αν κοιτάξουμε την πεντάδα που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη, τότε πρόκειται για τους starters του Ολυμπιακού. Γουόκαπ, Κάνααν, Παπανικολάου, Πίτερς και Φαλ συνυπήρξαν για 323 λεπτά με +18 στο +/-, αλλά δεν ήταν οι πιο αποδοτική. Η παραλλαγή με τον Γουίλιαμς Γκος αντί του Γουόκαπ, έχει πολύ μικρότερο χρόνο τα 40 λεπτά, αλλά +27 στο +/- και αποτέλεσε την καλύτερη επίδοση της ομάδας του Μπαρτζώκα.
Φυσικά η επίδραση των Κάνααν και Πίτερς είναι φανερή, με τον δεύτερο ειδικά να πραγματοποιεί μία φανταστική σεζόν, έστω και αν στα play off δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Ο Πίτερς έχασε για λίγο την είσοδό του στο κλαμπ 50/40/90 λόγω των βολών (87.8%). Και είναι πραγματικά κρίμα διότι ολοκλήρωσε με 53.5% από το τρίποντο, πράγμα τρομερό ένεκα του όγκου των προσπαθειών του από την περίμετρο με 76/142. Το φινάλε της σεζόν τον βρήκε με το εντυπωσιακό 71% στο True Shooting%, σε μια χρονιά που εξαργύρωσε με το νέο του συμβόλαιο στον Ολυμπιακό.
Από την άλλη ο Κάνααν, η δεύτερη απειλή από το τρίποντο ξεκίνησε «καυτός» αλλά δε διατήρησε την απαιτούμενη σταθερότητα. Παρόλα αυτά έκλεισε με το πολύ δυνατό 42.5% από το τρίποντο. Οι δύο X-Factor της σεζόν έρχονται και αυτοί από Αμερική. Ο Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος και ο Σακίλ ΜακΚίσικ έχασαν μέρος της σεζόν με τραυματισμούς, όμως δικαίωσαν την εμπιστοσύνη του Μπαρτζώκα. Ο πρώτος αποτέλεσε τον καλύτερο γκαρντ της ομάδας, με 9.1 πόντους και άλλους 8 που έφερναν οι ασίστ του, κάνοντας μεγάλο step up στο δεύτερο μισό.
Κάτι ανάλογο και από τον ΜακΚίσικ, που έκανε πράγματα πέραν του ρεπερτορίου του φέτος. Αφού δεν έδωσε μόνο το hustle στην άμυνα και το transition, αλλά παρουσιάστηκε έτοιμος στο να βάλει μεγάλα σουτ, κλείνοντας με 1.07 πόντους ανά κατοχή στα catch n’ shoot.
Τελευταίο αφήσαμε το κομμάτι της δημιουργίας. Ο Τόμας Γουόκαπ κουβάλησε φορτίο από το καλοκαίρι, παίζοντας συνεχόμενο μπάσκετ. Ανέλαβε πολύ μεγαλύτερες ευθύνες από ό,τι τις περασμένες δύο σεζον και εκτελεστικά δεν τα πήγε περίφημα. Παρέμεινε ωστόσο ο καλύτερος δημιουργός του Ολυμπιακού, με 5 ασίστ ανά ματς. Ο Γουίλιαμς Γκος ακολούθησε με 3.4 και οι Παπανικολάου, Φαλ με 2.7 και 2.4 αντίστοιχα συμπλήρωσαν το καρέ μιας επίθεσης που βασίζεται στη δημιουργία από όλους.
Με τον Φαλ άλλωστε να παίρνει πάντα αρκετό βάρος από το ποστ, όχι μόνο για να παίξει και να εκτελέσει αλλά και για να δημιουργήσει γωνίες, να πασάρει και να αποτελέσει ένα ακόμα point of emphasis στην επίθεση.
Πέραν από τους αριθμούς, ο αριθμός κρατούσε και έναν ακόμα βραχνά μαζί του σε όλη τη σεζόν. Τη σύγκριση με την εκπληκτική ομάδα της σεζόν 2022-23. Που έφτασε πιο κοντά στην πηγή από κάθε άλλη. Αυτή η σύγκριση δεν επέτρεψε σε αρκετά ζευγάρια μάτια να δουν πόσο δυνατός παρέμεινε ο Ολυμπιακός. Σίγουρα όχι καλύτερος επιθετικά, αλλά με διαφορετική δυναμική και αρετές, πάντα πιστός στα μεγάλα ραντεβού. Και πλέον έχει ακόμα έναν στόχο, μέχρι να ψάξει ξανά τη βελτίωση από το καλοκαίρι που μας έρχεται.
