Το 2010 το ημερολόγιο τόσο του Κώστα Σλούκα, όσο και εκείνο του Κώστα Παπανικολάου είχε αφαιρέσει τα κατάλληλα χαρτάκια προκειμένου να βρίσκονται σε μία ομάδα που έφτανε μέχρι το Final Four, όμως ως οι νεότεροι της παρέας δεν μπήκαν στην αγωνιστική τους «ερυθρόλευκη» ενδυμασία κατά τη διαμονή στο Παρίσι. Ο κοινός τους δρόμος πέρασε μέσα από την Τουρκία και το Sinan Erdem και έφτασε μέχρι το Λονδίνο, όταν και οι Πειραιώτες σε διάστημα μίας διετίας (2011/12 και 2012/13) γίνονταν μέρος της ιστορίας των back-to-back κατακτήσεων στη διοργάνωση, όπως είχαν ορίσει οι Βασίλης Σπανούλης και Γιώργος Πρίντεζης που με σειρά μεταβίβασαν τους τίτλους των αρχηγών αποχωρώντας από τα παρκέ.
Ο 22χρονος“Παπ” , μάλιστα, σε ένα παραγωγικό τριήμερο τον Μάιο του 2012 θα καταλήξει ο MVP του τελικού με την ΤΣΣΚΑ που σημαδεύτηκε από το “πεταχτάρι” του Πρίντεζη που μνημονεύεται μέχρι και σήμερα. Και κάπου εδώ αξίζει να αναφερθούμε στις πορείες τους χωριστά…
Ο Παπανικολαου, ως κάτοχος του τίτλου πλέον θα πάρει την ευκαιρία της Μπαρτσελόνα και την επόμενη σεζόν (2014) θα έχει και πάλι μπροστά του την πρόκληση της τετράδας. Μετά τον χαμένο ημιτελικό με την Ρεάλ, οι «μπλαουγκράνα» θα αρκεστούν στο ματς της τρίτης θέσης και ο ελπιδοφόρος φόργουορντ θα πάρει τα ταλέντα του για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Χιούστον Ρόκετς, Ντένβερ Νάγκετς και οι σταθμοί θα οδηγήσουν και πάλι στο λιμάνι του Πειραιά.
Από την άλλη, ο Κώστας Σλούκας το 2015 θα γράψει το 4ο Final Four του με τους «ερυθρολεύκους» έχοντας ήδη εξελιχθεί σε δυνατό κρίκο. Το παιχνίδι της μοίρας λειτουργούσε εν αγνοία του και ως παίκτης της Φενέρμπαχτσε, ο “Σλου” θα φτάσει για τέσσερις διαδοχικές φορές στα τελικά της διοργάνωσης κατακτώντας τον τίτλο το 2017 με τους Τούρκους και έχοντας απέναντί του την ομάδα που έχτισε το μπασκετικό του “εγώ”.
Το 2017 δεν μπορεί να θεωρηθεί άγνωστη ημερομηνία ούτε για τον έτερο 30άρη πλέον του Ολυμπιακού. Ο Παπανικολάου γεμάτος εικόνες ενσωματώνεται και πάλι στους «ερυθρολεύκους». Ακόμη και αν… πληγώθηκε εκείνη τη σεζόν από τον Σλούκα και χρειάστηκε να κάνει υπομονή για μερικά χρόνια προτού βρεθεί ξανά με την ομάδα του στην ευρωπαϊκή ελίτ, είναι δικαιωμένος.
Το περσινό και απότομο τέλος για την ομάδα του Μπαρτζώκα σηματοδοτούσε και μία μεταβατική περίοδο για τον Παπανικολάου των 10π., 4 ριμπ. και 2 ασίστ στον ημιτελικό με την Εφές. Όταν η κόρνα της λήξης ήχησε στον μικρό τελικό με την Μπαρτσελόνα, ο Πρίντεζης έλεγε το αντίο από τα παρκέ και ο τίτλος του αρχηγού έφτανε στα χέρια του. Με αυτόν πορεύτηκε ολόκληρη τη σεζόν και πλέον με κάθε συμβολισμό που μπορεί να κουβαλά το 7ο Final Four για τον ίδιο, ο Ολυμπιακός διεκδικεί μία ακόμη πιθανή κορυφή για τη φετινή χρονιά. Οι δύο αυτές σεζόν έχουν συνδεθεί απόλυτα με τα ονόματά τους.
Όσο και αν ο Σλούκας αρνείται να αποδεχτεί τον τίτλο του ηγέτη, στέκεται ως τέτοιος μέσα από το παρκέ και στην “παρέα” του Ολυμπιακού μαζί με τον αρχηγό, θέτουν τον στόχο που θα βρίσκεται στο κέντρο της Zalgirio Arena μερικά 24ωρα από τώρα. Λαμπερός και έτοιμος να χαράξει το όνομα του νικητή.
Τα Final Four του Σλούκα
- 2010 Ολυμπιακός
- 2012 Ολυμπιακός
- 2013 Ολυμπιακός
- 2015 Ολυμπιακός
- 2016 Φενέρμπαχτσε
- 2017 Φενέρμπαχτσε
- 2018 Φενέρμπαχτσε
- 2019 Φενέρμπαχτσε
- 2022 Ολυμπιακός
- 2023 Ολυμπιακός
Τα Final Four του Παπανικολάου
- 2010 Ολυμπιακός
- 2012 Ολυμπιακός
- 2013 Ολυμπιακός
- 2014 Μπαρτσελόνα
- 2017 Ολυμπιακός
- 2022 Ολυμπιακός
- 2023 Ολυμπιακός
