Αν κάποιος μπορούσε κυριολεκτικά να πεθάνει για το ποδόσφαιρο, τότε αυτός θα ήταν ο Κάρλος Σαλβαδόρ Μπιλάρδο. Ένας άνθρωπος παραδοσιακός, των γραμμάτων που ωστόσο όταν έφτασε στο κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής του αποφάσισε να απορρίψει την σταθερότητα πίσω από το μέλλον της ιατρικής για να ακολουθήσει την τρέλα του στα ποδοσφαιρικά γήπεδα.
Γνωστός ως πραγματιστής και σφικτός τακτικά, ο Αργεντινός προπονητής έμελλε να χαραχθεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία για την φιλοσοφία του, το περιβόητο Bilardismo, η οποία ουσιαστικά εκπορεύεται από μια ποδοσφαιρική εκδοχή της Μακιαβελικής λογικής πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Χάρη σε αυτή τη νοοτροπία άλλωστε κατάφερε να οδηγήσει την Αργεντινή του Μαραντόνα σε στιγμές δόξας με την κατάκτηση του Μουντιάλ του 1986, όμως πολύ πριν από τις μελωδικές ωδές το ποδόσφαιρο τον οδήγησε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας.
Ήταν τότε που δοκίμαζε για πρώτη φορά την τύχη του ως ομοσπονδιακός προπονητής, αναλαμβάνοντας τα ηνία της εθνικής Κολομβίας. Το ημερολόγιο εκείνη την εποχή καλωσόριζε το κύκνειο άσμα της δεκαετίας του ΄70, τη χρονιά του 1979 που στο μυαλό του Μπιλάρδο αποτελούσε την αρχή ενός πολλά υποσχόμενου ταξιδιού. Ο στόχος εξάλλου ήταν ξεκάθαρος από την πρώτη στιγμή. Η πρόκριση δηλαδή της Κολομβίας από τα προκριματικά του Μουντιάλ της Νοτιοαμερικάνικης ζώνης και η παρουσία της στα γήπεδα της Ισπανίας για την τελική φάση της διοργάνωσης το 1982.
Οι Τρικολόρ είχαν προνοήσει να προσλάβουν έναν προπονητή εμμονικό με τη νίκη, πεπεισμένοι πως θα έβρισκε τρόπο να προσανατολιστεί μέσα από τις Συμπληγάδες και να οδηγήσει τη χώρα σε στιγμές δόξας. Ο ίδιος άλλωστε είχε καταστήσει σαφές μέσα από την καριέρα του πως δεν δέχεται τίποτα λιγότερο από την επιτυχία.
«Μου αρέσει να είμαι ο πρώτος. Οφείλεις πάντα να σκέφτεσαι πώς θα βγεις νικητής. Ο δεύτερος δεν είναι καλός, ο δεύτερος είναι αποτυχία. Για μένα το πρέπον είναι όταν χάνεις να νιώθεις άσχημα. Αν θες μπορείς να το εκφράσεις με δάκρυα, με το να κλειστείς στον εαυτό σου. Διότι δεν μπορείς να απογοητεύσεις τους ανθρώπους σου, τους οπαδούς, εκείνον που σε πίστεψε και σε υπέγραψε».
Λόγια που εννοούσε στο έπακρο και λίγο έλειψε να τα πληρώσει. Το 1981 η Κολομβία θα αποκλειόταν από τον προκριματικό γύρο, λέγοντας οριστικά αντίο στις ελπίδες της για συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Μπιλάρδο δεν μπορούσε να αντέξει αυτή την αποτυχία. Τους επόμενους μήνες, βρέθηκε κυριολεκτικά ένα βήμα μακριά από την αυτοκτονία.
«Μου ομολόγησε ότι προσπάθησε να αυτοκτονήσει σε ένα ξενοδοχείο στη Λίμα όταν η Κολομβία αποκλείστηκε από το Μουντιάλ» γράφει ο Λουτσιάνο Βερβίκε στην βιογραφία του Αργεντινού. «Μου είπε ότι τελικά τον έσωσε ο γυμναστής, ο οποίος τον έσπρωξε και απέτρεψε την τραγωδία». Η εμμονή του Μπιλάρδο με τη νίκη ήταν τέτοια που όταν αντίκριζε το κενό από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου του, το μόνο που έβλεπε ήταν να ξετυλίγεται το χρονικό της δικής τους αποτυχίας. Μέσα από συνεχόμενες εικόνες που θόλωναν το μυαλό…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
