«Δυστυχώς, δεν ήταν ο τελευταίος»
Όπως είπαν, πίστευαν ότι ο Άλκης θα ήταν το τελευταίο θύμα της τυφλής βίας.
«Ευχόμουν να ήταν ο τελευταίος. Αλλά δυστυχώς δεν ήταν ο τελευταίος», λέει ο πατέρας του, συμπληρώνοντας:
«Θεωρούσα παλιά ότι ο Άλκης θα ήταν το τελευταίο θύμα αλλά δυστυχώς είχαμε και νέο θύμα. Το μόνο που έχω να πω… εκφράζω την θλίψη και την οδύνη στην οικογένεια του Μιχάλη. Είμαι συγκλονισμένος και εγώ και η Μελίνα γι’ αυτό το γεγονός».
Το μυαλό τους γυρνάει στη νύχτα της 1ης Φεβρουαρίου του 2022, όταν ο Άλκης έπεφτε νεκρός, χτυπημένος από τυφλή οπαδική βία.
«Ξύπνησαν οι μνήμες του Άλκη και ο τρόπος είναι κάπως παρόμοιος. Όπως έγινε και με τον Άλκη, έγινε και με τον Μιχάλη».
Η σκέψη τους είναι τώρα στους γονείς του Μιχάλη.
«Είναι Γολγοθάς και τα λόγια θλίψης που εκφράζουμε όλοι μας είναι φτωχά. Τον πόνο που βιώνουν… γιατί τον καταλαβαίνω τον πόνο. Τον ίδιον βιώσαμε και συνεχίζουμε να τον βιώνουμε».
Από την πλευρά της, η μητέρα του Άλκη Καμπανού σημειώνει:
«Δεν υπάρχουν λόγια. Τις επόμενες μέρες θα έρθουμε σε επικοινωνία με την οικογένεια του Μιχάλη. Δεν υπάρχουν λόγια. Περάσαμε έναν Γολγοθά, το μόνο που έχω να πω για την οικογένεια, κουράγιο, δύναμη. Δυστυχώς είναι ακόμη στην αρχή. Έχουν μεγάλο αγώνα. Ο δικαστικός αγώνας είναι ακόμα πιο σκληρός, ψυχοφθόρος».
H δολοφονία του Μιχάλη φέρνει στην επιφάνεια όλα τα αναπάντητα «γιατί» που ακολουθούν τη ζωή τους μέχρι σήμερα, τη ζωή χωρίς τον Άλκη.
«Μήπως φταίω κι εγώ και κάτι δεν… δεν έκανα. Δεν έδωσα το σωστό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση».
Ο πατέρας του Άλκη Καμπανού ξεσπά.
«Όχι πια βία ρε παιδί μου για το ποδόσφαιρο, είναι ανόητος ο λόγος. Να σκοτώνονται νεαρά άτομα στον βωμό, θα το πω συγγνώμη, της ηλιθιότητας».
Ο Αριστείδης Καμπανός και η Μελίνα Κακουλίδου ζητούν να γίνουν επιτέλους όλα αυτά που πρέπει από την ελληνική πολιτεία για να μην υπάρξει ποτέ ξανά άλλος Άλκης, άλλος Μιχάλης, να μη χαθεί άλλο παιδί από το τυφλό μισός.
