Ρητορική η ερώτηση αλλά πραγματικά, ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι εκείνο το ψιλόλιγνο παλικάρι, με το γκρι jacket μέσα στο κατακαλόκαιρο, θα εξελισσόταν σε ρέκορντμαν συμμετοχών; Μάλλον κανείς γιατί πάνω στην τρέλα εκείνων των ημερών και κυρίως της προσμονής για τον ερχομό όμορφων ημερών, έπειτα από την τετραετία στην καταχνιά και στη μαυρίλα, ο νους των περισσοτέρων ήταν σ’ αυτούς που τρέχουν στο χορτάρι και λιγότερο σ’ εκείνον που στέκεται ολομόναχος μπροστά σε μια εστία. Απαρατήρητος δεν πέρασε και δεν θα μπορούσε άλλωστε λόγω κορμοστασιάς αλλά η δική του άφιξη – εκείνο το καλοκαίρι του 2018 – δεν ήταν δα και στα… headlines. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά μεταμεσονύχτια ώρα κι έπειτα από μπόλικη εναέρια ταλαιπωρία λόγω καθυστερήσεων στις ανταποκρίσεις των πτήσεων. Στο αεροδρόμιο τον περίμεναν άπαντες με κοντομάνικα κι αυτός παρουσιάστηκε με το ελαφρύ jacket δίχως χαμόγελο στα χείλη, με την περιέργεια επεξεργασίας του νέου περιβάλλοντος, αποτυπώνοντας πρόσωπα και φυσιογνωμίες.
Για εκείνο το καλοκαίρι έχουν γραφτεί πολλά καθότι ήταν συναρπαστικό, ταξιδιάρικο και αγαπησιάρικο αφού σήμανε την απαρχή μιας νέας εποχής. Περιλάμβανε ένα σχέδιο αναγέννησης, ήταν πλούσιο σε οράματα κι εμπεριείχε ένα σωρό νέες φυσιογνωμίες πάνω στις οποίες βασιζόταν ο στόχος. Έχοντας κλείσει τα 27α, ο Χουλιάν Κουέστα δεν ήταν δα παιδαρέλι αλλά σε ώριμη ηλικία, συνειδητοποιημένος για μια νέα επαγγελματική πρόκληση ή τουλάχιστον έτσι είχε φανταστεί εκείνη τη συμφωνία του με τον Άρη. Προφανώς ο Ισπανός δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί την εξέλιξη των πραγμάτων και κυρίως την αναρρίχησή του στην κορυφή της λίστας των ξένων παικτών με τις περισσότερες συμμετοχές. Είναι αυτό που λένε… «ποτέ μην λες ποτέ».
