Μετά την περιπλάνησή του στην Ισπανία, ο Σίκμα έδεσε άγκυρα. Στο Βερολίνο βρήκε ό,τι ακριβώς χρειαζόταν η ψυχοσύνθεση ενός παιδιού που ένιωσε από κοντά την ουρά του star system που κουβαλούσε ο πατέρας του. Πρώτος μεταξύ ίσων αλλά δίχως τυμπανοκρουσίες στην Άλμπα, σκεφτόταν ολοένα περισσότερο μήπως βρει την τύχη να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό.
«Πάντα αναρωτιέσαι μετά από 2-3 κακά παιχνίδια, ίσως χρειαστεί να αλλάξω περιβάλλον» τόνιζε ο ίδιος σε συνέντευξή του στο basketnews. Στη μακρά αυτή πορεία του που ξεκίνησε από τα χαμηλά, έφτασε ως το πρωτάθλημα Ισπανίας, το EuroCup και την τετραετία στη EuroLeague, ο Σίκμα βρήκε επιτέλους την ευκαιρία του.
Ακόμα και αν έπρεπε να συμπληρώσει 33 Μάηδες στο ημερολόγιό του, ο Αμερικανός με τα χαρακτηριστικά και την ψυχραιμία Σκανδιναβού, αυτό που του προσφέρει ο Ολυμπιακός αποτελεί την κορυφή στο βουνό των προσπαθειών του. Καλύπτει τις ανάγκες για ακραιφνή πρωταθλητισμό στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης, χωρίς να υποτιμηθούν οι τίτλοι που έχει κατακτήσει σε Γερμανία και Ισπανία. Άλλη τέτοια ευκαιρία σε τέτοια ηλικία γνώριζε πως δε θα μπορούσε να βρει.
Αρχίζοντας σταδιακά να σκέφτεται την άκρη του τούνελ της μπασκετικής του περιπλάνησης, ο Σίκμα διεγέρθηκε από την προοπτική του Ολυμπιακού, χτίζοντας ξανά, εμπόδιο το εμπόδιο μία νοητή πίστα γκολφ. Δεν θέλει να γίνει ούτε Βεζένκοβ στη θέση του Βεζένκοβ, ούτε κάτι διαφορετικό από ό,τι έκανε στην καριέρα του μέχρι σήμερα και περιέγραψε ο Μπεν Λάμερς αρκετά παραστατικά.
«Είναι δύσκολο να πεις κάτι κακό για τον Λουκ. Αποτέλεσε το “κλειδί” στη μετάβασή μας από τον Αΐτο στον Γκονζάλεζ. Μοιάζει σαν έναν ακόμα ασίσταντ κόουτς στο παρκέ». Ένας floor general από το ποστ του δικού του διαμετρήματος και αντίληψης, δεν περισσεύει ποτέ…
