Ο Κ. Νικολακόπουλος γράφει στο blog του στο gazzetta για όλα τα θέματα ης επικαιρότητας του Ολυμπιακού.
Θυμάμαι το καλοκαίρι του 2018, που ο Ολυμπιακός είχε πάλι κάνει νέο ξεκίνημα, με τον Μαρτίνς στον πάγκο, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος από την ΑΕΚ-όπως κάνει φέτος ένα νέο ξεκίνημα, με τον Μαρτίνεθ στον πάγκο, μετά πάλι από κατάκτηση πρωταθλήματος από την ΑΕΚ.
Τότε λοιπόν είχε πάρει την πρόκριση για τους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ έχοντας αποκλείσει εύκολα την ελβετική Λουκέρνη με δύο άνετες νίκες (4-0 μέσα και 3-1 έξω) και μετά από μάχη την αγγλική Μπέρνλι (3-1 μέσα, 1-1 έξω) και στις τρεις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος είχε τρεις νίκες, όλες εντός έδρας, μία εύκολη (5-0 τον ΠΑΣ) και δύο δύσκολες (1-0 ο Λεβαδειακό και 2-1 τον Αστέρα Τρίπολης με γκολ στις καθυστερήσεις).
Τώρα, πέντε ακριβώς χρόνια μετά, έχει πάρει την πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ έχοντας αποκλείσει εύκολα την Τσουκάριτσκι της Σερβίας με δύο άνετες νίκες (3-1 μέσα και 3-0 έξω) και μετά από (μεγάλη) μάχη τη βελγική Γκενκ (1-0, 1-1) και στις τρεις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος παίζει εντός έδρας, έχοντας κερδίσει δύσκολα (2-0) τον Πανσερραϊκό και εύκολα (4-0) τον Ατρόμητο, ενώ παίζει απόψε με τη Λαμία.
Δεν ξέρω αν έχει βάλει…καρμπόν ο Ολυμπιακός και κερδίσει και τη Λαμία σήμερα με μεγάλη δυσκολία, αλλά προσωπικά δεν θα με στενοχωρούσε κιόλας! Η νίκη μετράει. Θα ήμουν ψεύτης να πω ότι δεν θα μου άρεσε να συνεχίσει η ομάδα αυτό που κάνει και δη πειστικά, με καλή μπάλα, στα τρία τελευταία παιχνίδια, δηλαδή 3-1, 4-0 και 3-0. Και μακάρι να το κάνει κιόλας, απλά ποτέ στο ποδόσφαιρο τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο τα νομίζουμε, δηλαδή μία ομάδα, και μάλιστα υπό κατασκευή, να λειτουργεί συνεχώς στην εντέλεια σε μία σειρά τεσσάρων αγώνων μέσα σε μόλις 10 ημέρες, από τη μία Πέμπτη έως την άλλη Κυριακή.
Δεν διαφωνώ ότι με τη Λαμία παίζει κι όχι με κάποια από τις πιο δυνατές ομάδες του πρωταθλήματος, αλλά ας μην υποτιμάμε αυτή την ομάδα-εγώ την βλέπω να έχει μπει καλά στη σεζόν, για την ακρίβεια καλύτερα από κάθε άλλη μικρομεσαία: στην πρεμιέρα στο Βόλο έχασε τη νίκη (2-2) στις καθυστερήσεις και τη δεύτερη αγωνιστική κέρδισε (1-0) τον Άρη εντός έδρας. Η Λαμία συνεχίζει καλά, όπως τέλειωσε την περασμένη σεζόν, με τον Βόκολο στον πάγκο, και μία τέτοια ομάδα πρέπει να την φοβάσαι κι όχι να λες, «εντάξει μωρέ η Λαμία είναι, θα την κερδίσω». Έχει δε κι ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα, παίζει με την ίδια ενδεκάδα που τέλειωσε την προηγούμενη σεζόν κι αυτό την κάνει ακόμη πιο επικίνδυνη, λόγω ομοιογένειας, έχοντας μόνο μία, αλλά σοβαρή προσθήκη, τον έμπειρο σκόρερ Καρλίτος.
Αν ήμουν στη θέση του Μαρτίνεθ θα το πρόσεχα πολύ το σημερινό παιχνίδι, θα έβλεπα κίνδυνο, καθώς δεν είναι και παράλογο να βγάλει η ομάδα και μία κούραση μετά τα πέντε συνεχόμενα παιχνίδια της μέσα σε 15 ημέρες, έχοντας και ταξίδια στο Βέλγιο και στη Σερβία. Δε νομίζω να κάνει ιδιαίτερες αλλαγές στην ενδεκάδα ο Ισπανός, που μας έχει δείξει ότι είναι ξύπνιος και κρατάει στην τσίτα την ομάδα. Θα εμπιστευθεί τους 12-13 βασικούς του, απλά θα πρέπει όσοι χρειαστούν να μπουν αλλαγή στη διάρκεια του αγώνα να είναι ετοιμοπόλεμοι και σοβαροί. Γιατί π.χ. την Πέμπτη με την Τσουκάριτσκι, μπήκε ο Σκάρπα και αν εξαιρέσεις ένα όντως καλό σουτ κι ένα καλό κόρνερ ήταν «λίγα πράγματα»…Μπήκε ο Ελ Αράμπι και στην αρχή έχανε την μπάλα και μετά έχανε το ένα γκολ μετά το άλλο…Μπήκε ο Καρβάλιο κι έκανε μισή καλή πάσα…Μπήκε ο Αλεξανδρόπουλος και δεν είδαμε κάτι…
Προσέξτε, τώρα όλα είναι ωραία στον Ολυμπιακό, γιατί πάνω απ΄ όλα είναι ωραία τα αποτελέσματα, κι ας μην κοροϊδευόμαστε, αυτά μετράνε. Αν στραβώσει σήμερα το αποτέλεσμα, μετά για 15 ημέρες στη διακοπή του πρωταθλήματος καλώς η, κακώς θα έχουμε μουρμούρα κι αυτό το ξέρουμε όλοι. Οπότε η ομάδα πρέπει να είναι σε θέση μάχης σήμερα-θα έλεγα κι η εξέδρα το ίδιο.
Παρεμπιπτόντως, και για να συνεχίσω απ΄ όπου ξεκίνησα, τότε, το 2018-19 ο Ολυμπιακός είχε καλή πρώτη σεζόν με τον Μαρτίνς, έχοντας μάλιστα την ιστορική πρόκριση επί της Μίλαν. Το πρωτάθλημα, όμως, το είχε χάσει από τον ΠΑΟΚ και μάλλον αρκετά…γρήγορα, κυρίως γιατί έχασε βαθμούς στην αρχή (βλέπε 0-1 από τον ΟΦΗ στην Κρήτη) και κυρίως το μεταξύ τους παιχνίδι στο Καραϊσκάκη (0-1 με εκείνο το διπλό αυτογκόλ των Γιαννιώτη και Βούκοβιτς). Ο ΠΑΟΚ, και με τις εξωαγωνιστικές αβάντες…, είχε πάρει διαφορά από την αρχή και την κράτησε ως το τέλος.
Νομίζω, όμως, ότι υπήρχε κι ένας άλλος, καθαρά αγωνιστικός λόγος που ο Ολυμπιακός τότε είχε τερματίσει στη δεύτερη κι όχι στην πρώτη θέση: δεν είχε ενισχυθεί όσο θα έπρεπε στη θέση του σέντερ φορ, έχοντας πάρει τον Γκερέρο, έναν φορ average και τον Χασάν, έναν φορ που και στη συνέχεια της καριέρας του εδώ αποδείχθηκε «καλός δεύτερος, αλλά όχι καλός πρώτος». Να επιστρέψουμε στο σήμερα, με τον Ολυμπιακό να έχει πάρει έναν φορ, τον Ελ Καάμπι, και να έχει κρατήσει και τον Ελ Αράμπι, στα 37 του πια και χωρίς την αποτελεσματικότητα και την κινητικότητα που τον διέκρινε. Εύκολο λοιπόν είναι το συμπέρασμα ότι πρέπει να αποκτηθεί στράικερ που θα κάνει τη διαφορά.
Άσχετο:
Το θέμα Ντεσπόντοφ είναι πολύ απλό. Όντως, ο Ολυμπιακός μίλησε με τη Λούντογκορετς και δεν τα βρήκε μαζί της. Παράλληλα, δούλευε και τη μεταγραφή του Σολμπάκεν, τον οποίο ήθελε περισσότερο. Ήταν τέλος πάντων Σολμπάκεν η, Ντεσπόντοφ. Τα βρήκε με τη Ρόμα και το Νορβηγό και τον πήρε, σταματώντας από εκείνη την στιγμή, Πέμπτη βράδυ, κάθε επαφή με τους Βούλγαρους, όπως έχω γράψει κι έχω πει ΠΡΙΝ βγουν τα περί ΠΑΟΚ.
Προσέξτε, εγώ δεν λέω ότι ο Ντεσπόντοφ δεν είναι καλός κυνηγός, το αντίθετο-μάλιστα ίσως περισσότερο είναι δεύτερος κυνηγός παρά εξτρέμ, έχοντας καλή επαφή με τα δίκτυα και είμαι σίγουρος ότι θα βοηθήσει τον ΠΑΟΚ. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι ποτέ δεν βρέθηκε κοντά στον Ολυμπιακό. Στον «Πρωταθλητή» είδατε μέσα σε όλη αυτή την εβδομάδα, την κρίσιμη, πρώτο θέμα Ντεσπότοφ; Είδατε Σολμπάκεν, Καράνσα, Ντένις, Πιερότι, Αμούζου, Γιόβετιτς, αλλά ποτέ αυτές τις ημέρες Ντεσπόντοφ. Όπως και ποτέ αυτές τις ημέρες Γιόβιτς και Μπορέ. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Να το πάω κι ένα βήμα πιο πέρα. Όντως στον Ολυμπιακό σκέφτονταν κάποια στιγμή να πάρουν τρεις εξτρέμ. Είδαν, όμως, τον Μπιέλ (μία μεταγραφή 6 εκ. Ευρώ…) να βγάζει εσχάτως έναν άλλο εαυτό κι ο προπονητής δεν ήθελε τελικά εξτρά εξτρέμ. Το πράγμα θα άλλαζε, εάν π.χ. έφευγε ο Μπιέλ η ακόμη κι ο Φορτούνης, τον οποίο ο Μαρτίνεθ βάζει από τα πλάγια.
Η φωτογραφία της ημέρας:
Για πρώτη φορά απ΄ όσο θυμάμαι, θα στείλει (αύριο) ο Ολυμπιακός ευρωπαϊκή λίστα για φάση ομίλων και δε θα υπάρχει παίκτης παραπονονεμένος! Θα μπουν όλοι! Και δύο παίκτες να πάρει μέσα σε αυτό το διήμερο ο Ολυμπιακός χωράνε! Πολύ απλά γιατί ο Μαρτίνεθ έχει δημιουργήσει από την αρχή ένα γκρουπ περίπου 25 παικτών και με αυτό βαδίζει με τις προσθαφαιρέσεις που γίνονται-π.χ. έφυγαν οι Μπουχαλάκης και Μπα, μπορεί να έρθει ένα εξάρι, που να παίζει και στόπερ, όπως έκανε π.χ. κι ο Εμβιλά, καλύπτοντας και τους δύο που αποχώρησαν και που δεν ήταν άλλωστε στα πλάνα του προπονητή.
Έτσι, φέτος δεν θα παρατηρηθεί το φαινόμενο ο προπονητής να υποχρεωθεί να απολογηθεί σε κάποιους παίκτες που θα τους έχει εκτός λίστας και θα τους βάζει μόνο στο πρωτάθλημα επειδή δεν έβγαιναν τα κουκιά. Έχεις δικαίωμα να δηλώσεις 25 στην λίστα Α (Ντόη, Παπαδούδης είναι στη Β) κι ο Ολυμπιακός έχει 24: Πασχαλάκης, Τζολάκης, Ρόντινεϊ, Βρουσάι, Ανδρούτσος, Ορτέγκα, Ρίτσαρντς, Κίνι, Ρέτσος, Φρέιρε, Πορόζο, Ιμπόρα, Έσε, Μαντί, Αλεξανδρόπουλος, Φορτούνης, Καρβάλιο, Σκάρπα, Μπιέλ, Σολμπάκεν, Μπρίνιτς, Μασούρας, Ελ Αράμπι, Ελ Καάμπι. Άρα, του μένει και μία θέση για να δηλώσει ακόμη μία μεταγραφή.
Η μανέστρα θα χαλάσει αν ο επιθετικός αποκτηθεί εκτός χρονικών ορίων λίστας, όμως εδώ δεν είναι θέμα υπεράριθμων παικτών όπως τα προηγούμενα χρόνια, που δεν χώραγαν στη λίστα γιατί η ομάδα είχε π.χ. 30 παίκτες. Ιδανικά, βέβαια, καλό θα ήταν να αποκτηθεί ένας (πραγματικά καλός) φορ έως αύριο. Κι η προσπάθεια αυτή είναι.
