Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για την υποχρέωση του Παναθηναϊκού μετά την απώλεια βαθμών στο παιχνίδι με την Λαμία και την αξία της ολοκλήρωσης της δουλειάς κόντρα στον ΠΑΟΚ το βράδυ της Τετάρτης.
Σε μία πορεία πρωταθλητισμού θα έρθουν κι αυτές οι βραδιές, θα υπάρξουν και δύσκολες στιγμές, θα πετάξεις βαθμούς σε παιχνίδια που δεν επιτρέπεται. Δεν υπάρχει ομάδα στον πλανήτη που να κάνει 36/36 ή 38/38, δεν υπάρχει σύλλογος που να μην γκελάρει κάποια στιγμή απέναντι σε υποδεέστερο αντίπαλο.
Στη μεγάλη εικόνα θα πρέπει να είμαστε χαρούμενοι που το ελληνικό πρωτάθλημα είναι απόλυτα ανταγωνιστικό τα τελευταία χρόνια και η Κηφισιά μπορεί να κάνει «κηδεία» στην ΑΕΚ, ο Βόλος στον Ολυμπιακό, η Λαμία στον Παναθηναϊκό και πάει λέγοντας. Αυτή είναι η φύση του αθλήματος, δεν είναι κάτι που δεν συμβαίνει.
Το φυσιολογικό είναι, αρκεί όλοι να έχουν την ίδια διάθεση, την ίδια αντιμετώπιση, την ίδια σκληράδα απέναντι σε όλους και να μην… διαλέγουν παιχνίδια, όπου θα δώσουν τα πάντα για να κόψουν βαθμούς από τους μεγάλους τους αντιπάλους. Με λίγα λόγια και απλά να μην κάνουν «δημόσιες σχέσεις».
Το Τριφύλλι σε μία αγωνιστική που θα μπορούσε μετά το «διπλό» του Ολυμπιακού στην Τούμπα επί του ΠΑΟΚ(στη ζωή και στο ποδόσφαιρο είναι μεγάλο αμάρτημα η αλαζονεία και αργά ή γρήγορα «πληρώνεται») να απολαμβάνει την μοναξιά της κορυφής στο +1 από την ΑΕΚ, στο +2 από τον ΠΑΟΚ και στο +6 από τον Ολυμπιακό, πέταξε δύο πολύτιμούς βαθμούς απέναντι στο εξαιρετικό σύνολο του Λεωνίδα Βόκολου και τώρα βρίσκεται στο -1 από την κορυφή και ισόβαθμος με τον «δικέφαλο του βορρά».
Προφανώς δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, προφανώς το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμα αλλά εξίσου προφανώς ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του περισσότερο για την εικόνα του και λιγότερο για το αποτέλεσμα απέναντι στην Λαμία. Τόσο στο ανασταλτικό κομμάτι όσο και στο δημιουργικό.
Είναι ανεπίτρεπτο να δέχεσαι αυτά τα γκολ με παίκτη λιγότερο, είναι ανεπίτρεπτο μετά από στατική μπάλα, να υπάρχει 2v1 εναντίον σου μέσα στην περιοχή, είναι ανεπίτρεπτο για τριάντα λεπτά μετά το 2-2 να μην υπάρχει ξεκάθαρο ορθολογικό πλάνο επίτευξης ενός τρίτου γκολ.
Ίσως στο «πράσινο στρατόπεδο» να πρέπει να ξανασκεφτούν την χρησιμότητα από τον ΠΑΟΚ και έπειτα, του ολοκληρωτικού rotation, μειώνοντας το ρίσκο από παιχνίδι σε παιχνίδι. Κανένα παιχνίδι δεν είναι εύκολο. Κανένα. Αποδείχθηκε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο. Είναι άλλο πράγμα 3-4 αλλαγές και άλλο 7-8 στο αρχικό σχήμα, ειδικά στο κέντρο της άμυνας όπου το Ακαϊντίν-Ούγκο δεν δείχνει να «περπατάει» ιδανικά μέχρι στιγμής.
Ίσως να είναι οφέλιμο να γίνει περισσότερη δουλειά από όση γίνεται στις ομαδικές κινήσεις, στους αυτοματισμούς που αφορούν το επιθετικό κομμάτι, ώστε το σύνολο να μην εξαρτάται από εμπνεύσεις της στιγμής, από την ατομική ποιότητα και τις ελευθερίες αλλά να έχει κι άλλα «όπλα» στη φαρέτρα του. Πάνω από όλα, όμως, πρέπει να βρεθεί η λύση του προβλήματος με τους συχνούς, συνεχόμενους μυϊκούς τραυματισμούς.
Μετά την απαραίτητη ποδοσφαιρική αυτοκριτική, ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να τραβήξει μια πράσινη γραμμή και να κοιτάξει μπροστά. Όπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα, η πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου, σημαίνει πολλά περισσότερα από ένα εισιτήριο που σου δίνει την ευκαιρία να διεκδικήσεις ένα τρόπαιο σε μια βραδιά.
To να ολοκληρώσει την δουλειά που ξεκίνησε στη Τούμπα, θα δώσει στο Τριφύλλι μεγαλύτερη ώθηση, θα του αλλάξει το κέφι μετά την γκέλα επί της Λαμίας, θα του δώσει ισχυρό «καύσιμο», ώστε να συνεχίσει στο πρωτάθλημα για να κάνει το αυτονόητο. Το 3/3 απέναντι σε Κηφισιά, Άρη και ΟΦΗ στο Ηράκλειο.
Παράλληλα θα στείλει έναν από τους βασικούς διεκδικητές του τίτλου να βυθιστεί στην εσωστρέφεια, σε μία κατάσταση που θα μπει εκείνος αν μετά το 1-0 της Θεσσαλονίκης, δεν πάρει την πρόκριση για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Και σε αυτή την φάση της σεζόν η εσωστρέφεια είναι ικανή να διαλύσει τον οποιοδήποτε…
