Το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο έφερε μία τεράστια αλλαγή στην Εθνική Κωφών Γυναικών. Η Αθηνά Ζέρβα άφηνε το πόστο της μετά από μία ντουζίνα ετών, γεμάτη από επιτυχίες. Και τη θέση της ανέλαβε η Φρόσω Δρακάκη.
Μία καταξιωμένη προπονήτρια, η οποία (όπως και ο Βασίλης Γεραγωτέλλης στους Άνδρες) αναλάμβαναν για πρώτη φορά μία ομάδα Κωφών αθλητών. Και το αποτέλεσμα της δουλειάς τους ήταν μοναδικό.
Όταν ξεκινήσατε το Παγκόσμιο, με νέα προπονήτρια, τι πιστεύατε ότι θα γίνει;
«Ήταν δεδομένο πως η ομάδα είχε ανάγκη από μια αλλαγή. Νομίζω πως η επιλογή της κόουτς Δρακάκη σε συνδυασμό με τη συνεργάτιδά της, Μάρθα Αργυρίου, δημιούργησαν ένα «εκρηκτικό» συνδυασμό. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να αλλάξεις μια φιλοσοφία δέκα ετών, όμως η κόουτς από την πρώτη ημέρα έθεσε ξεκάθαρους στόχους, αρχές και ρόλους, αλλά κυρίως μας έδειξε πόση πίστη έχει σε αυτή την ομάδα, πράγμα που έλειπε τα τελευταία χρόνια.
Πιστεύω πως η ομοσπονδία μας, στο νέο ξεκίνημα, τόσο της ομάδας μας όσο και σε αυτή των Ανδρών έκανε εξαιρετικές επιλογές. Και ακόμη και αν η Ανδρική ομάδα στάθηκε άτυχη στα προημιτελικά, ενώ άξιζε με σιγουριά ένα μετάλλιο, πιστεύω πως στο Πανευρωπαϊκό στη Μάλαγα της Ισπανίας, το επόμενο καλοκαίρι, θα συνεχίσουμε και οι δυο ομάδες την καλή δουλειά και το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει».
«Αν είχα άρτια ακοή δεν θα είχα ζήσει τόσα με την Εθνική»
Υπήρξε στο μυαλό σου η ερώτηση, «γιατί σε εμένα;».
«Όταν είσαι παιδί και το μόνο που έχεις να θυμάσαι είναι γιατρούς, ξενύχτια με πόνο και δυσκολίες, το πρώτο που σκέφτεσαι είναι φυσικά «γιατί σε εμένα;». Όμως όταν πια έχεις μεγαλώσει και έχεις αγαπήσει αυτό το κομμάτι του εαυτού σου, τότε καταλαβαίνεις ότι μέσα από τη διαδικασία έχεις κερδίσει, έχεις γίνει πιο δυνατή, έχεις ωφεληθεί. Έτσι το “γιατί σε εμένα;”, μετατρέπεται σε “ακόμη και αν έτυχε σε εμένα, βγήκα πιο δυνατή απ’ αυτό”».
Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να είχες την ακοή σου στο 100%, αλλά να μην είχες παίξει μπάσκετ;
«Έχω αναρωτηθεί πολλές πως αν είχα την ακοή μου άρτια, δεν θα είχα την τύχη και τη χαρά να ζήσω όλα αυτά με την Εθνική ομάδα. Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου, το οποίο δεν θα το άλλαζα ούτε με την ακαδημαϊκή μου εκπαίδευση, ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια όσων έχω βιώσει».
Τι θα έκανες, αν δεν έπαιζες μπάσκετ;
«Νομίζω πως αν δεν έπαιζα μπάσκετ, θα έκανα σίγουρα ιστιοπλοΐα! Ήταν ένα άθλημα που αγαπούσα και ακόμη αγαπώ, όμως στη ζυγαριά της επιλογής, δεν θα υπήρχε σύγκριση».
