Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για όσα ξεχώρισε από το δεύτερο φιλικό του Παναθηναϊκού επί αυστριακού εδάφους.
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στο δεύτερο φιλικό επί αυστριακού εδάφους από την Νόρτζελαντ σε ένα παιχνίδι με τρία σαραντάλεπτα ημίχρονα και χρησιμοποίηση 27 ποδοσφαιριστών από τον Ρουί Βιτόρια.
Πάμε να δούμε όσα ξεχωρίσαμε από την συγκεκριμένη αναμέτρηση που, προφανώς, έχει όλα τα χαρακτηριστικά αυτής της εποχής. Καλές και κακές στιγμές, πράγματα που λειτούργησαν καλά κι άλλα όχι.
Έτσι κι αλλιώς τούτη είναι η χρησιμότητα αυτών των παιχνιδιών. Tο να βγαίνουν ολοκληρωτικά συμπεράσματα από αναμετρήσεις αυτού του είδους ήταν, είναι και θα είναι εκτός ποδοσφαιρικής πραγματικότητας.
Οι αδυναμίες στο πρώτο ημίχρονο
Δίχως αμφιβολία τα πράγματα που δεν λειτούργησαν καλά στο σαραντάλεπτο της εκκίνησης ήταν ξεκάθαρα. Το highpress ήταν εκεί, ως διάθεση, ως στοιχείο της ταυτότητας, αλλά δεν εκτελέστηκε σωστά, ο συγχρονισμός και οι κινήσεις δεν ήταν καλές.
Πάντα παίζει και ο αντίπαλος, βέβαια. Η Νόρτζελαντ είναι δυνατή και δουλεμένη σε αυτό το κομμάτι, με αποτέλεσμα στο πρώτο τέταρτο να σπάσουν τις πιέσεις πέντε φορές.
Από κει και πέρα, ο Παναθηναϊκός δεν είχε αμεσότητα και ταχύτητα στις επιθέσεις του, δεν βρήκε αυτοματισμούς και συνεργασίες, δεν δημιούργησε φάσεις.
Είναι δεδομένο πως θέλει πολύ και αρκετή δουλειά στο πως θα διασπά καλά οργανωμένες άμυνες, στο πως θα εντοπίζει, θα εκμεταλλεύεται και θα αξιοποιεί μικρά κομμάτια του χώρου για να γίνεται πιο επικίνδυνος.
Οι επιθέσεις δουλειάς και η δημιουργία
Κατά την διάρκεια των 120 λεπτών, ο Παναθηναϊκός έφτιαξε επτά-οκτώ επιθέσεις πολύ όμορφες, ξεκινώντας από χαμηλά και με κοντινές πάσες, κινήσεις στο χώρο, καλούς συνδυασμούς, πατούσε στην αντίπαλη περιοχή.
Τούτες είναι κινήσεις δουλεμένες που, προφανώς, όσο περνά ο καιρός θα πρέπει να βγαίνουν σε μεγαλύτερο βαθμό πάνω στο χορτάρι.
Δημιουργικά από το 60′ και έπειτα, το Τριφύλλι είχε καλό βαθμό δημιουργίας, έφτιαξε ένα σκασμό μεγάλες ευκαιρίες αλλά τις έχασε όλες.
Ανεπίτρεπτος ο αριθμός των χαμένων ευκαιριών
Ακόμη και σε φιλικό παιχνίδι είναι ποδοσφαιρικά μη αποδεκτό να χάνονται τόσες πολλές και κλασσικές ευκαιρίες.
Είναι ένα… καμπανάκι για την συνέχεια, πόσω μάλλον όταν στη περσινή σεζόν, ο Παναθηναϊκός υπέφερε πάρα πολύ από αυτή την κατάσταση.
Το Τριφύλλι στη περσινή κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος σκόραρε 14 γκολ λιγότερα από το προσδοκώμενο και σε κάθε φάση, σε κάθε τελείωμα της προπόνησης, οι παίκτες του θα πρέπει να μπαίνουν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, όχι με προχειρότητα, να εκτελούν σαν να μην υπάρχει αύριο.
Η τριάδα που ξεχώρισε και οι πιτσιρικάδες
Σε ατομικό επίπεδο, ο Παναθηναϊκός είχε τρεις ποδοσφαιριστές να αποδίδουν εξαιρετικά. Ο Γιώργος Κυριακόπουλος είχε δύο σουτ, δύο πολύ καλές δημιουργίες, στην επαφή του Ιωαννίδη στη μικρή περιοχή και στη κεφαλιά του Σφιντέρσκι, ήταν εξαιρετικός αμυντικά. Πολύ γεμάτη εμφάνιση από τον Έλληνα αριστερό μπακ.
Έπειτα, στο κέντρο της άμυνας ο Πάλμερ Μπράουν ήταν απροσπέλαστος. Ψηλά και χαμηλά, στις καλύψεις του, στο διάβασμα του παιχνιδιού, καταπληκτικός. Και απόλυτα ήρεμος με την μπάλα στα πόδια όταν πιεζόταν. Ο Αμερικανός στόπερ με την εικόνα που έχει στην Αυστρία… φουλάρει για βασικός.
Πολύ καλό ματς κι από τον Τετέ, με τον Βραζιλιάνο να είναι κεφάτος, δημιουργικός, απειλητικός.
Θετικό πρόσημο και από την παρουσία των δύο νεαρών εξτρέμ στο φινάλε. Κυριόπουλος από δεξιά, Μπόκος από αριστερά, έκαναν όμορφα πράγματα σε μικρό χρονικό διάστημα που αγωνίστηκαν.
Δεύτερο σερί καλό φιλικό για τον Μπρέγκου στον άξονα.
Μια σκέψη για την μεσαία γραμμή και το ”10”
Η κοινή παρουσία του Τσιριβέγια με τον Μαξίμοβιτς δεν ήταν τόσο αποδοτική όσο το δίδυμο με τον Σιώπη, στο πρώτο δείγμα που είχαμε στα δύο φιλικά. Ο Σέρβος δεν είναι ένας παίκτης που μπορεί να σου δώσει πράγματα στο ”6” στη δημιουργία των χαμηλών μέτρων.
Εννιά στις δέκα φορές θα παίξει safe, η μπάλα έτσι δεν μπορεί να προχωρήσει. Δεν είναι αυτό το ιδανικό πεδίο δράσης του και στα επόμενα παιχνίδια, θα υπάρχει πιο ξεκάθαρη εικόνα, θα ήταν ιδανικό να βλέπαμε και τον Τσέριν δίπλα στον Ισπανό για παράδειγμα.
Είναι προφανές, από κει και πέρα, πως ο μόνος δημιουργικός μέσος, το μοναδικό ”10” είναι ο Μπακασέτας και εκεί το κενό, όπως έχουμε γράφει εδώ και καιρό, θα έπρεπε να είχε καλυφθεί από την στιγμή που η υπόθεση του Ουναϊ δεν έχει… ξεκολλήσει εδώ και τόσο καιρό.
Ο αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος κάνει πολύ καλή προετοιμασία, ωστόσο, το ποιοτικό κενό που έχει αφήσει η επιστροφή του Μαροκινού στη Μαρσέιγ είναι τεράστιο και το ιδανικό θα ήταν να έχει έρθει ο παίκτης που θα μπορεί να δώσει πράγματα στα παιχνίδια της χρονιάς με την Ρέιντζερς.
