Από την πρώτη κιόλας ματιά, ο χώρος σε κερδίζει. Παντού τριγύρω υπάρχουν ποδοσφαιρικές φανέλες από κάθε πρωτάθλημα του κόσμου, κασκόλ, περιοδικά, εφημερίδες, τρόπαια. Κάθε τοίχος έχει και μια διαφορετική ιστορία. Στη μία πλευρά υπάρχουν οι φανέλες, οι περισσότερες εκ των οποίων έχουν έντονο το ελληνικό στοιχείο.
Στην άλλη υπάρχουν αναμνηστικά από τα Μουντιάλ, τα Euro, τις πορείες των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη. Ακόμη και το match programme από τον αγώνα του Αθηναϊκού στο Ολντ Τράφορντ κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αυτό, όπως και το μεγαλύτερο μέρος των αντικειμένων, όπως εξηγεί ο ιδρυτής του, τα βρήκε στο παζάρι του Ελαιώνα. Ο άνθρωπος, όμως, που του μπόλιασε το «μικρόβιο» του συλλέκτη είναι ο πατέρας του, ο οποίος πήγαινε κάθε Κυριακή σε αυτό. Και πάντα γυρνούσε στο σπίτι με γεμάτες τις τσάντες.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, αποφάσισε να τον ακολουθήσει. Μόνο που ο πατέρας του δεν το πήρε και τόσο καλά. Μετά από αρκετή συζήτηση τελικά πείστηκε. Οι εικόνες που αντίκρισε στο παζάρι ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακές από αυτές που περιμένε. Αντικείμενα χυμένα πάνω στο δρόμο, κάθε λογής. Ο πρώτος μεγάλος του έρωτας ήταν τα τρόπαια.
Ποδοσφαιρικά μπορεί να μην κατάφερε να βρει, ωστόσο, έπεσα πάνω σε έναν από έναν διαγωνισμό γάτας το μακρινό 1962. Το πήρε. Και από εκείνη τη στιγμή και έπειτα ξεκίνησε χωρίς να καταλάβει να χτίζεται το μουσείο του.
Για τα επόμενα τρία χρόνια, δεν έχασε Κυριακή που δεν πήγε στο παζάρι. Οι ρακοσυλλέκτες, μάλιστα, από τις τόσες φορές που τον είχαν δει, τον είχα μάθει και του έκαναν καλύτερες τιμές. Ένας, λοιπόν, έφτασε στο σημείο να του δώσει σαράντα αθλητικές εφημερίδες της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60, για μόλις 10 ευρώ.
Όπως εξηγεί το 80% από τα αντικείμενα στο μουσείο είναι από το παζάρι. Και το ακριβότερο από όλα δεν πρέπει να κοστίζει πάνω από 10 ευρώ. Ανάμεσα σε αυτά και το match programme από τον τελικό του Άγιαξ με τον Παναθηναϊκό στο Γουέμπλεϊ, το οποίο αγόρασε με μόλις δύο ευρώ, μόνο.
Μέχρι την ηλικία των 16 ετών, είχε μαζέψει μια σειρά από κούτες πράγματα, τις οποίες είχε αφήσει στο χώρο που σήμερα βρίσκεται με μουσείο. Μόνο που τότε ήταν απλά ένα άδειο ισόγειο. Ένα δωμάτιο που παλιότερα είχε χρησιμοποιήσει η οικογένειά του για κάβα, ακόμη και για χώρο εκδηλώσεων.
Έτσι, λοιπόν, κι εκείνος αποφάσισε μέσα σε ένα καλοκαίρι να αρχίσει να στολίζει τους τοίχους και τα ράφια με τα ευρήματά του. Κάτι, όμως, έλειπε. Κι αυτό ήταν οι ποδοσφαιρικές εμφανίσεις. Στην αρχή ήταν ιδιαίτερα διστακτικός. Άλλωστε, το μπάτζετ που είχε για να ξοδέψει στο χόμπι του, μαθητής ακόμη, δεν ήταν τεράστιο.
Η πρώτη ποδοσφαιρική εμφάνιση που μπήκε στο μουσείο ήταν του Πολ Πογκμπά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Του την έκανε δώρο η κοπέλα του και, όπως εξηγεί, δεν πρόκειται ποτέ να πουληθεί. Ακόμη και για όλα τα χρήματα του κόσμου.
Η συλλογή γρήγορα μεγάλωσε. Αρχικά με φανέλες από τις μπουτίκ των ομάδων και ύστερα από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Έστειλε σε περισσότερους από 1.000 παίκτες. Σε προπονητές, σε μάνατζερ, σε φροντιστές. Κάποιοι με αγνόησαν. Κάποιοι απάντησαν.
