«Είπα ότι θα οδηγήσουμε τη Μπαρτσελόνα στην κορυφή του ποδοσφαιρικού κόσμου και προκειμένου να γίνει αυτό έπρεπε να υπογράψουμε έναν εκ των Μπέκαμ, Ανρί ή Ροναλντίνιο» θυμάται ο πρόεδρος των Μπλαουγκράνα, Τζοάν Λαπόρτα, κάθε φορά που καλείται να απαντήσει για τη μεταγραφή που σμίλευσε το μέλλον του συλλόγου. Ήταν πίσω στο καλοκαίρι του 2003 όταν ακόμα ο ισχυρός άνδρας των Καταλανών – στην πρώτη του τότε θητεία – προσπαθούσε να βρει λίγο… φως μακριά από τη σκιά της Ρεάλ Μαδρίτης.
Και με τους Μερένγκες να αρπάζουν τον Μπέκαμ εκείνο το θερινό, τη στιγμή που ο Ανρί έμοιαζε ριζωμένος στην Άρσεναλ, η επιλογή του Ροναλντίνιο αποδείχθηκε μονόδρομος για τη Μπαρτσελόνα. Τα 32 εκατομμύρια ευρώ τελικά έγιναν αποδεκτά από την Παρί Σεν Ζερμέν προς απογοήτευση της έτερης διεκδικήτριας, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τον «Ρόνι» πολύ σύντομα να παίρνει το αεροπλάνο για την Ισπανία ή όπως αποδείχθηκε, για τη δική του Γη της Επαγγελίας.
Με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, ο Ροναλντίνιο θα κλείσει μια μόνιμη θέση στο πάνθεον των κορυφαίων. Φορώντας ένα αόρατο μυτερό καπέλο και κρατώντας ένα άυλο ραβδί που έδινε φτερά στα πόδια του, ο Βραζιλιάνος για τα επόμενα τρία χρόνια θα ανάγκαζε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να παραμιλά. Μα κυρίως θα τον πλημμύριζε με χιλιάδες συναισθήματα: Χαρά, ευτυχία, θαυμασμός, απορία, έμπνευση, όλα σχηματισμένα στις εκφράσεις των ποδοσφαιρόφιλων, καθώς τον παρακολουθούσαν να φιλοτεχνεί μερικά από τα σπουδαιότερα έργα στην εποχή των «μπαλαδόρων».
Μια εποχή βέβαια που με τον καιρό πέρασε στη λήθη, φθαρμένη από την ψυχρή αποτελεσματικότητα των αριθμών. Μέχρι τη δύση της ωστόσο, ο Ροναλντίνιο συνέχισε απρόσκοπτος να χαρίζει χαμόγελα στον κόσμο και κυρίως στον καταλανικό.
«Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που θα μπορούσα να του πω είναι ότι μας έδωσε πίσω το πνεύμα μας. Μας έκανε να χαμογελάσουμε ξανά» έλεγε ο Κάρλες Πουγιόλ για ένα άστρο που μπορεί πράγματι να έσβησε σύντομα, άφησε ωστόσο πίσω του μια ανεξίτηλη σφραγίδα. Μέσα στα πρώτα τρία χρόνια του άλλωστε στη Βαρκελώνη πρόλαβε να χτίσει μια αξιοζήλευτη καριέρα. Ένα βιογραφικό με πρωτάθλημα, με Champions League, με Χρυσή Μπάλα, αλλά και με στιγμές που δεν πρόκειται να φθαρούν ποτέ στο χρόνο.
Ρωτήστε το κοινό του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» αν αμφιβάλλετε. Να σας εξηγήσει πώς ο πιο αλαζονικά περήφανος ποδοσφαιρικός λαός δέχθηκε να χειροκροτήσει την πιο μισητή φανέλα, ενώ εκείνη σμπαράλιαζε αρμονικά την άμυνα της Ρεάλ με τη μορφή ενός χαμογελαστού Βραζιλιάνου.
Αν πάλι θέλετε και μια δεύτερη γνώμη, υπάρχει και ο κόσμος της Τσέλσι, ο οποίος τον Μάρτιο του 2005 είδε τον χρόνο να παγώνει και τον Ροναλντίνιο να τον αψηφά. «Είναι σαν κάποιος να πάτησε παύση για τρία δευτερόλεπτα, όλοι είχαν σταματήσει κι εγώ ήμουν ο μόνος που κινούμουν» εξηγεί ο ίδιος για ένα από τα πιο iconic γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου: το περιβόητο «σβήσιμο του τσιγάρου» κόντρα στους Μπλε.
