Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί, ειδικά τις τελευταίες ημέρες, μια φωτογραφία ενός πιτσιρικά που παρακολουθεί ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι πίσω από κιγκλιδώματα. Αυτός ο πιτσιρικάς ήταν ο Έσε όταν, ακόμα πιο μικρός απ’ ότι είναι τώρα, έβλεπε εκστασιασμένος τα παιχνίδια της λατρεμένης του Ουρακάν και, προφανώς, έκανε όνειρα για να φορέσει την φανέλα της.
Η μπάλα, άλλωστε, κυλάει στις φλέβες του και είναι στο DNA του, από πλευράς πατέρα και, κυρίως, θείου. Ο μπαμπάς Έσε, ο Δον Χούλιο, είναι έμπειρος προπονητής και εδώ και πολλά χρόνια είναι συνεργάτης του μπατζανάκη του, Αντόνιο Μοχάμεντ.
Του «Τούρκου», όπως είναι το παρατσούκλι του (παρ’ ότι η σκούφια του κρατάει από Λίβανο, Συρία, Χιλή και Κροατία!), ο οποίος στα νιάτα του υπήρξε ένας αξιοπρεπέστατος επιθετικός που έγινε επαγγελματίας και αστέρι με την Ουρακάν, έπαιξε σε Φιορεντίνα και Μπόκα Τζούνιορς, κατέκτησε το Copa America με την Εθνική Αργεντινής και μετράει πάνω από είκοσι χρόνια ως πολύ καλός προπονητής, με επιτυχίες κυρίως στο Μεξικό, αν και έκανε το «μπαμ» με την Ιντεπεντιέντε, με την οποία κατέκτησε το Copa Sudamericana το 2010.
Όταν, δηλαδή, ο ανιψιός του έκανε τα πρώτα του βήματα στους μικρούς της Ουρακάν (Μπαλόνι για τους φίλους), ονειρευόταν να του μοιάσει και πάντα άκουγε με μεγάλη προσοχή τις συμβουλές του. «Έχουμε μια οικογένεια που καταλαβαίνει πολύ από ποδόσφαιρο, με έναν άνθρωπο που είχε την τύχη να αποτελέσει μέλος επαγγελματικού ρόστερ όπως ο θείος μου. Με συμβουλεύει πάρα πολύ και δόξα τω Θεώ τον έχω στο πλευρό μου. Η οικογένειά μου με βοηθάει πολύ» λέει ο Έσε για την… άλλη ομάδα, αυτή εκτός γηπέδου, που τόσο πολύ τον στηρίζει.
Στους μικρούς της Ουρακάν ευτύχησε να είναι συμπαίκτης με τον ξάδελφό του, Σαΐρ Μοχάμεντ, τον οποίο θεωρεί περισσότερο ως αδελφό του. Ο Σαΐρ, παρ’ ότι είναι μόλις 23 ετών, αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του (!) γιατί βαρέθηκε να είναι αναπληρωματικός και ενσωματώθηκε στο τεχνικό τιμ του πατέρα του στην Πούμας.
Τέτοια… υπαρξιακά θέματα, βεβαίως, δεν τα έχει ο Έσε, ο οποίος φιλοδοξεί να διαγράψει παρόμοια ή ακόμα και καλύτερη πορεία ως ποδοσφαιριστής σε σχέση με τον θείο του, στηριζόμενος στο δυναμικό του παιχνίδι, τις καλές του τοποθετήσεις και μεταβιβάσεις, την αντίληψή του και, κυρίως, την ισχυρή προσωπικότητα που τον καθιστά μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση Αργεντινού, σύγχρονου «κόφτη».
