Κι όμως, οι Σαουδάραβες έχουν στρατηγικό πλάνο
Τι γίνεται όμως με τα οικονομικά των συλλόγων; Κάποια στιγμή αυτή τη σεζόν, η Αλ Ιτιχάντ δεν πλήρωσε ορισμένους από τους υπαλλήλους της για τρεις μήνες. Ακόμα και όταν ανακοινώθηκαν αυτές οι πρόσφατες υπογραφές, ο σύλλογος δεν είχε ακόμη εκπληρώσει τα μπόνους της κατάκτησης του τίτλου.
Ήταν επίσης ένας από τους συλλόγους της Σαουδικής Αραβίας που εξακολουθούσαν να έχουν εκκρεμή υπόθεση στο επιμελητήριο επίλυσης διαφορών στην UEFA. Το ίδιο έκανε και η Αλ–Νασρ, η ομάδα του Κριστιάνο Ρονάλντο. Αρκετά από αυτά τα ζητήματα παρέμειναν άλυτα καθώς ένα νέο κύμα αστεριών άρχιζε να φτάνει στη Τζέντα και το Ριάντ. Μέχρι να διευθετηθούν οι υποθέσεις, οι κατηγορούμενοι σύλλογοι δεν μπορούν να καταχωρήσουν τις υπογραφές τους στον μηχανισμό της FIFA που επιτρέπει τις διασυνοριακές μεταγραφές.
Οι αρχές της Σαουδικής Αραβίας, λοιπόν, συνειδητοποίησαν ότι θα έπρεπε να επιβλέπουν απευθείας την στρατολόγηση παικτών. Η κυβέρνηση θα παρείχε τα χρήματα – ως δώρο, αντί για δάνειο – αλλά το πρωτάθλημα θα είχε κάποιο κεντρικό έλεγχο στον τρόπο με τον οποίο ξοδεύονταν, προκειμένου να διασφαλίσει ότι θα χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στη βελτίωση του ανταγωνισμού.
«Δεν ρίχνουν απλώς χρήματα. Υπάρχει στρατηγική» θα πουν οι αναλυτές. Για τον σκοπό αυτό, η Pro League εξέδωσε στους συλλόγους της μια λίστα με μερικές δεκάδες προτεινόμενες υπογραφές, κυρίως παίκτες που έχουν πατήσει τα 30 έτη, πολλοί από τους οποίους δεν είχαν συμβόλαιο σε ευρωπαϊκές ομάδες, και ένα σύνολο σχετικά απλών βασικών κανόνων.
Οποιοσδήποτε παίκτης έχει ετήσιο μισθό άνω των 3 εκατομμυρίων δολαρίων θα πρέπει να εγκριθεί από το πρωτάθλημα. Οι ομάδες δεν επρόκειτο να διαπραγματευθούν η μία εναντίον της άλλης και οποιοσδήποτε παίκτης βρισκόταν ότι χρησιμοποιεί μια ομάδα ως διαπραγματευτικό χαρτί για να αποσπάσει έναν πιο προσοδοφόρο μισθό από έναν αντίπαλο θα μπαίνει αμέσως στη μαύρη λίστα. Οι ομάδες κλήθηκαν να σκεφτούν συλλογικά. Προτάθηκε η ιδέα του διορισμού ενός αθλητικού διευθυντή για να εργαστεί σε ολόκληρο το πρωτάθλημα. Ο ρόλος δόθηκε στον Μάικλ Εμενάλο, ο οποίος κάποτε κατείχε αυτή τη θέση στην Τσέλσι.
Προς το παρόν, όμως, παραχωρήθηκε στους συλλόγους ένας βαθμός αυτονομίας. Θα ήταν σε θέση να επιδιώξουν τους στόχους που ένιωθαν ότι ταιριάζουν καλύτερα στις ανάγκες τους. Δεν θα έπρεπε να δεχτούν παίκτες ενάντια στις επιθυμίες τους.
Η Αλ–Χιλάλ, για παράδειγμα, ένας από τους τέσσερις συλλόγους που επρόκειτο να εξαγοραστεί από την PIF, εξελέγη κατά της υπογραφής του Λούκα Μόντριτς όταν έγινε σαφές ότι θα εξέταζε συμβόλαιο μόνο ενός έτους. (Οι περισσότερες από τις προσφορές που προσφέρονται ισχύουν για τρία χρόνια, διασφαλίζοντας ότι οι παίκτες που θα υπογράψουν θα είναι στα χρώματα των συλλόγων της Σαουδικής Αραβίας ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2026.)
Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για τους καιροσκόπους που κατοικούν πιο σκιερά γωνίες της μεταγραφικής αγοράς για να εντοπίσουν τις ρωγμές στο σύστημα. Τα στελέχη της Σαουδικής Αραβίας, που δεν ήταν συνηθισμένα στην… καταδίωξη των παικτών, βρέθηκαν αναστατωμένα από τον τεράστιο αριθμό των ατζέντηδων που διεκδικούσαν αποκλειστική εντολή να διαπραγματεύονται για λογαριασμό πελατών ή να ενεργούν ως ο μοναδικός εκπρόσωπος ενός ευρωπαϊκού συλλόγου.
Μέσα σε μερικές εβδομάδες, το πρωτάθλημα συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να αλλάξει την προσέγγισή του, να βρει έναν τρόπο να επιβάλει κάποιο είδος τάξης στο χάος. Η δουλειά να γίνει αυτό θα έπεφτε σε έναν αξιωματούχο που είχε δημιουργήσει μια σημαντική, αν και χαμηλού προφίλ, καριέρα στον αθλητισμό της Σαουδικής Αραβίας. Αυτός ο άνθρωπος, ο Saad Al-Lazeez, έμελλε να γίνει αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό πρόσωπο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
