Και μπορεί να είναι ένας δηλωμένος υποστηρικτής του Τριφυλλιού, ωστόσο, οι πελάτες του είναι από κάθε λογής ομάδα. «Δεν φοβήθηκα ποτέ γιατί ο κόσμος με αγαπάει και ξέρει ότι δεν έχω πει κακή κουβέντα ποτέ ούτε για τον Ολυμπιακό, ούτε για την ΑΕΚ, ούτε για κανέναν. Και για αυτούς τους έχω όλους στο μαγαζί. Γιατί με αγαπάνε και τους αγαπάω και εγώ».
Η στενή σχέση που έχει με τους πελάτες τους καταστήματος είναι ευδιάκριτη από την πρώτη στιγμή που μπαίνει σε αυτό. Όλοι τους έρχονται, πιάνουν πρώτα την κουβέντα με τον κύριο Γιώργο και τους υπόλοιπους θαμώνες, πίνουν ένα κρασάκι, πειράζονται, τρώνε το σουβλάκι τους και φεύγουν χαμογελαστοί.
«Δόξα τω Θεώ, έχω ζήσει πολύ ωραία χρόνια εδώ. Έχω βγάλει παιδιά που έχουν γίνει γιατροί, καθηγητές πανεπιστημίου. Και έρχονται ακόμη μέχρι σήμερα εδώ και με βλέπουν. Η αγάπη αυτή είναι και από τις δύο πλευρές».
«Ο κύριος Γιάννης έρχεται από την Αθήνα. Έχει περάσει από πενήντα σουβλατζίδικα και πάει στην Αγία Παρασκευή. Θα κάτσει να πιει το κρασάκι του, να κάνει την παρέα του. Δεν είναι: “έλα πάρε, φάε και φύγε. Και να μην έχει χρήματα ο οποιοσδήποτε, θα του δώσω. Δεν υπάρχει περίπτωσή να φύγει έτσι» επισημαίνει.
Ανάμεσα στους πελάτες που έχουν αγαπήσει την Τζατζικοκίνηση όλα αυτά τα χρόνια είναι μερικοί από τους πιο σημαίνοντες επιχειρηματίες της χώρας, μερικοί από τους οποίους συνδέθηκαν με το ποδόσφαιρο με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.
Η οικογένεια Βαρδινογιάννη, ο Πέτρος Κόκκαλης, ο Βαγγέλης Μυτιληναίος, ο Κώστας Καίσαρης. Με τον άνθρωπο που συνδέθηκε περισσότερο ήταν, όμως, ο Δημήτρης Κοντομηνάς.
«Ήταν 35 χρόνια πελάτης. Με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε: “τζατζικοπλημμύρα, ερχόμαστε το απόγευμα”. Έτρωγε και έφευγε. Το αγαπημένο του ήταν με διπλή πίτα, τζατζίκι και καυτερό πιπέρι. Απλός άνθρωπος. Έμπαινε μέσα και μιλούσε σε όλους κανονικά» θυμάται.
Η είδηση του θανάτου του τον συγκλόνισε. Είναι, όπως εξηγεί, ένα από τα τιμήματα αυτής της δουλειάς. Η συνέντευξη όταν τελειώνει καθώς στο μαγαζί έχει αρχίσει ήδη να μαζεύεται ουρά κόσμου που περιμένει να εξυπηρετηθεί. Όλοι τους, όμως, είναι υπομονετικοί. Γυρνάει τα σουβλάκια για να μην καούν και μας λέει: «Τώρα που τα πάμε, θα κάτσετε να φάτε ε; Όλα είναι κερασμένα από μένα».
