Ο Νίκος Παπαδογιάννης μοιράζει τα πρώτα «μπράβο» σε μία ομάδα που μπορεί να κάνει αρκετό θόρυβο στο Ευρωμπάσκετ. Και ψάχνει να βρει τα αόρατα εισιτήρια για τη συνέχεια.

Στις τέσσερις ώρες που πέρασα στο ΣΕΦ, έπαιρνα βαθιές ανάσες και ζούσα ένα όνειρο θερινής νυκτός. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το Ευρωμπάσκετ γυναικών που μόλις ξεκίνησε είναι ένα αντίδοτο στην τοξικότητα που πλημμύρισε το ίδιο γήπεδο (και το άλλο) στο πρώτο μισό του μήνα, μία αντεπίθεση αθλητικού ήθους απέναντι στην «αιώνια» κατηφόρα που απειλεί να διώξει και τους τελευταίους υπομονετικούς από το αγαπημένο μας άθλημα.

Η Εθνική γυναικών ξεκίνησε το Ευρωμπάσκετ της με μία εύκολη αλλά και πειστική νίκη επί της Ελβετίας, ο δρόμος προς τα προημιτελικά είναι δύσβατος αλλά μολαταύτα ανοιχτός και η ευωδιά έφτασε, ελπίζω, μέχρι τα σαλόνια σας. Επιτέλους μία κερκίδα που δεν τραγουδούσε για π**τάνες και για γ*μήσια!

Ελπίζω μόνο να μείνουν μακριά από το ΣΕΦ οι Κολοκοτρώνηδες και οι Νικηταράδες στο κρίσιμο σαββατιάτικο ραντεβού με την Τουρκία. Mαζί και όσοι πιστεύουν ότι η θέση της γυναίκας είναι στην κουζίνα και στην κρεβατοκάμαρα. Εάν γουστάρετε τίτλους τύπου «κορίτσια για φίλημα», δεν χρειάζεται να διαβάσετε άλλο. Έχετε χτυπήσει λάθος πόρτα.

Η ελληνική ομάδα φαίνεται αξιόλογη και ικανή για ζημιές. Ωστόσο, οι λίγοι που παρακολούθησαν νωρίτερα το ντέρμπι Γαλλίας-Τουρκίας 71-69 γνωρίζουν ότι συνέχεια είναι δύσκολη και το σενάριο του πρόωρου αποκλεισμού υπαρκτό. Πήγα να γράψω ότι αποκλείεται να πάρουμε μετάλλιο, αλλά θυμήθηκα ότι τα ίδια λέγαμε και τέτοιες μέρες του 1987, μέχρι που φάγαμε πανευτυχείς τα λόγια μας και τα χαρτιά μας. Καλά δεν λέω, αγαπητέ πατέρα της Μαριέλλας;

Παρ’ όλο που παρατάχθηκε δίχως τις δύο κοπέλες που θα μοιράζονταν τα καθήκοντα της πόιντ γκαρντ, Άννα-Νίκη Σταμολάμπρου και Έλενα Τσινέκε, η Εθνική μας παίζει μοντέρνο μπάσκετ και βρίσκει δημιουργία από εναλλακτικές πηγές. Οι δύο ψηλές Σπανού και Φασούλα μοίρασαν μαζί υπέροχες 10 ασίστ, συχνά η μία στην άλλη μέσα σε μποτιλιαρίσματα.

Η Ιωάννα Κριμίλη ήρθε από τον πάγκο για να προσθέσει άλλες 6, η Πηνελόπη Παυλοπούλου πρόσθεσε 5, ενώ η Ρόμπιν Παρκς, η Αμερικανίδα που ελληνοποιήθηκε σκανδαλωδώς εν μία νυκτί και που συνήθως δημιουργεί για τον εαυτό της, γαρνίρισε τους 14 πόντους της με 3 τελικές πάσες. Υβρίδιο Ναν, εάν σας αρέσουν τέτοιες συγκρίσεις.

Η Φασούλα κέρδισε τα «μπράβο» του μπαμπά της με τη δουλειά της στο λόου ποστ και η Έλενα Μποσγανά τα «εύγε» του δικού της μπαμπά με τα τρίποντά της. Κάπως έτσι, η ομάδα που υστερεί σε επιθετική συνοχή έβαλε 87 πόντους με 27 ασίστ, 7/21 τρίποντα και καμιά 30αριά κερδισμένες βολές χωρίς σφυρίγματα τύπου «Ακρόπολις».

Ο αντίπαλος ήταν κατωτέρου επιπέδου, αλλά όχι παρακατιανός και όχι εντελώς ακίνδυνος. Έχω δει πολλές χωριάτισσες τύπου Ελβετίας να σκαρφαλώνουν στο κρεβάτι όποιου τους δίνει θάρρος. Ειδικά σε πρεμιέρες.

Ξέχασα να σας πω, ότι, εάν η Εθνική φτάσει στα προημιτελικά, θα διασταυρωθεί πιθανότατα με τη Λιθουανία, την οποία νίκησε με διαφορά σχεδόν 30 πόντων στο μοναδικό φιλικό της, αυτό που έγινε τις προάλλες στη Γλυφάδα, στη μνήμη της αγαπημένης μου Βάσως Μπεσκάκη.

Οι Λιθουανές έκοψαν στη Μπολόνια τη φόρα του Τζώρτζη Δικαιουλάκου, ο οποίος επί Λιόλιου έγινε ειδικός σύμβουλος της Ελληνικής Ομοσπονδίας για το μπάσκετ γυναικών και παράλληλα προπονητής της Εθνικής Σλοβενίας και της ιταλικής Σκίο, όπου έχει βοηθό τον προπονητή της Εθνικής Ελλάδας Πέτρο Πρέκα. Πώς είπατε;

«Ελάτε στο γήπεδο και θα περάσετε υπέροχα», είναι το κάλεσμα της ΕΟΚ. Προσυπογράφω κάθε λέξη και μπορώ να γράψω πολύ περισσότερες στον ίδιο τόνο, αλλά κάτι πάει τελείως λάθος στην κυκλοφορία των (πάμφθηνων) εισιτηρίων. Το χθεσινό ματς εμφανιζόταν sold out εδώ και πολλές μέρες, αλλά στο ΣΕΦ εμφανίστηκαν 6-7 χιλιάδες θεατές.

Αυτή τη στιγμή που γράφω πασχίζω με το κινητό να αγοράσω εισιτήρια για τα επόμενα παιχνίδια, τα «ελάτε στο γήπεδο» ντε, αλλά ο επίσημος φορέας τα δείχνει όλα εξαντλημένα. Προφανώς μοιράστηκαν αμέτρητα δεξιά αριστερά για να ικανοποιηθούν χορηγοί και άλλοι παρατρεχάμενοι, αλλά στο γήπεδο πηγαίνουν μετρημένοι και επιστροφές εισιτηρίων από τους βαριεστημένους προνομιούχους δεν πολυπροβλέπονται.

Πού πρέπει να χορέψουμε ζεϊμπεκιές για να ανοίξουν οι πόρτες του μαγαζιού σας, κύριε Λιόλιο μου; Καλή η επικοινωνιακή πολιτική και τα πίτσι πίτσι με τον Χαρδαλιά και τον Μώραλη, αλλά ας αφήσουμε τα μεταξωτά βρακιά για λίγο αργότερα. Είστε οικοδεσπότης επίσημης διοργάνωσης και οφείλετε να ντυθείτε ανάλογα.