Οι προγραμματικές δηλώσεις του Ρόμπερτ Παλίκουτσα βάζουν τον Άρη στο στάδιο της ανασυγκρότησης και ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για την ομολογουμένως δύσκολη αποστολή που ανέλαβε ο Κροάτης τεχνικός διευθυντής η οποία δεν εμπεριέχει μόνο αγωνιστικούς στόχους αλλά και αλλαγή νοοτροπίας.
Στο καταμεσήμερο εργάσιμης ημέρας (περίπου) 18.000 νοματαίοι παρακολούθησαν διαδικτυακά τη συνέντευξη Τύπου του Ρόμπερτ Παλίκουτσα για τουλάχιστον δεκαοκτώ λεπτά στο κανάλι της ΠΑΕ Άρης. Δεν είναι μικρός ο αριθμός, δείχνει προσμονή. Ο Κροάτης τεχνικός διευθυντής θα κριθεί από τις πράξεις, την αποτελεσματικότητά του, τη συνέπεια των λόγων του και από το αν θα δεχθεί εκπτώσεις στις απαιτήσεις του. Προς το παρόν παρατήρησα υψηλό βαθμό προσαρμογής, αντίληψης του περιβάλλοντος στο οποίο θα λειτουργήσει κι έξυπνη επικοινωνιακή τακτική μέσα από τις μακροσκελείς απαντήσεις του. Κακά τα ψέματα, στην παρούσα στιγμή, ο λόγος του επικεφαλής ενός αγωνιστικού σχεδίου είναι αδύνατο να ξεφύγει από το πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων. Είναι οι επιταγές της εποχής αυτές που απαγορεύουν το άνοιγμα των φακέλων.
Έχοντας αντιληφθεί την αποτυχία του μοντέλου αγωνιστικής διοίκησης άνευ τεχνικού διευθυντή, ο φίλαθλος του Άρη ψάχνει ένα πρόσωπο πάνω στο οποίο θα πιστέψει και θα στηρίξει την ελπίδα του. Γι’ αυτόν τον λόγο προκάλεσαν αίσθηση κάποια αυτονόητα πράγματα που αναφέρθηκαν όπως η στελέχωση, ο εκσυγχρονισμός και η ανάπτυξη των τμημάτων υποδομής με την παράλληλη εκτέλεση μακροχρόνιου σχεδίου. Κάθε άλλη μορφή διοίκησης απαιτεί μια αποθήκη με λεφτά για να συντηρηθεί. Παράγεις, αναπτύσσεις, προοδεύεις, κατακτάς, πουλάς και φτου κι’ από την αρχή. Για τον Άρη, αυτό το μοντέλο αποτελεί μονόδρομο.
Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο στάδιο της ανασυγκρότησης. Η εταιρία χρίζει περαιτέρω ανάπτυξης για να κυνηγήσει περισσότερα έσοδα και αγωνιστικά, το περσινό πάθημα οδηγεί στην εκπόνηση φρέσκου σχεδίου. Ο Παλίκουτσα έχει αρκετή και σοβαρή δουλειά να κάνει. Πρωτίστως να υποστηρίξει την απόφαση στην τεχνική ηγεσία προχωρώντας σε κάτι που ουδέποτε έγινε στην τελευταία πενταετία. Ένα κανονικό σταφ, αντίστοιχο των ομάδων που βλέπει ο Άρης ως άμεσους αντιπάλους. Προς αυτήν την κατεύθυνση, η εμπειρία του στη Γερμανία χαρακτηρίζεται εξόχως χρήσιμη γιατί του πρόσφερε τεχνογνωσία. Κανένας προπονητής δεν πέτυχε μόνος του, όλοι υποστηρίχθηκαν από τους συνεργάτες τους.
Η αποδέσμευση από βαριά συμβόλαια παικτών (σ. σ. Γκρέι, Νταμπό ίσως και Οντουμπάτζο) οι οποίοι δεν υπολογίζονται θεωρείται ως η δυσκολότερη δουλειά. Δεν είναι λίγα τα λεφτά. Μαζί με τα περίπου 2.4 εκατομμύρια ευρώ που φεύγουν από τον λογαριασμό με τις αποχωρήσεις των Ιτούρμπε, Καμάτσο, Ετέμπο, Χαΐροβιτς, Ζερβίνιο πρέπει να πλησιάζουν ή και να ξεπερνούν τα 3.5 εκατ. ευρώ. Ποσό ουδόλως ευκαταφρόνητο το οποίο προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί για την εφαρμογή του νέου αγωνιστικού σχεδίου με την προσδοκία ότι θα αποδειχθεί πιο πετυχημένο από το τελευταίο. Μάλλον αχρείαστη η χρήση συγκριτικού βαθμού γιατί το περσινό ήταν αποτυχημένο.
Αποδείχθηκε εξάλλου από τα λεγόμενα και κυρίως τις εκφράσεις του προσώπου του τη στιγμή αναφοράς 1-2… πταισμάτων από το σύνολο των πειθαρχικών παραπτωμάτων που έλαβαν χώρα. Σαν τους φασαρτζήδες σε μια σχολική τάξη αλλά στην προκειμένη περίπτωση ως επιλογή δεν υπήρχε το «περάστε έξω» που μας λέγανε. Και να παίξει ποιος; Κι έτσι (νοητά) υπογράφηκε ένα σύμφωνο συμβίωσης περιορισμένης χρονικής διάρκειας. Γι’ αυτό ο περσινός Άρης δεν έγινε ποτέ ομάδα. Δεν είχε το στοιχειώδες, αυτό που επανέλαβε πέντε-έξι φορές ο Παλίκουτσα. Το περιβόητο… commitment που σας είχα γράψει. Αφοσίωση/δέσμευση. Υποσχέθηκε ότι όσοι θα έρθουν το καλοκαίρι θα το διαθέτουν σε άφθονο βαθμό. Μακάρι. Αυτό είχαν όλες οι ομάδες του Άρη από το 2018 έως και πέρυσι, γι’ αυτό «κατάπιναν» τη μεγάλη απόσταση που τις χώριζε από τους προϋπολογισμούς των άλλων ομάδων.
Τρεις φορές εκθείασε τον Βλάντιμιρ Νταρίντα γιατί όπου κι αν καταχωνιάσεις τον χρυσό, η λάμψη του δεν κρύβεται. Ποδοσφαιριστές αυτής της λογικής έχει ανάγκη το club. Ανάληψη ευθύνης, αυταπάρνηση, διαθεσιμότητα σε κάθε τακτικό πλάνο και θιασώτες του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Μην περιμένεις τους άλλους να τρέξουν για σένα, κάντο εσύ γι’ αυτούς. Από Δεκέμβρη μήνα μέχρι και πρόσφατα, το περιβάλλον απορούσε πώς αυτός ο παίκτης αντέχει να τρέχει το ίδιο στις προπονήσεις και στους αγώνες. Μαζί μ’ αυτό το κριτήριο, προσωπικά, θα έβαζα και την ηλικία. Ο φιλόδοξος ποδοσφαιριστής δημιουργεί μια πεινασμένη ομάδα. Παράλληλα, αποκτά μεταπωλητική αξία που επίσης είναι απαραίτητη για έναν οργανισμό ο οποίος στηρίζεται στα έσοδα.
Κι έτσι η κουβέντα πήγε στον Λούις Πάλμα. Ο Παλίκουτσα έκλεισε το μάτι στους ενδιαφερόμενους αναφέροντας έμμεσα την τιμή πώλησης. «Πέρσι πουλήσαμε με πέντε εκατομμύρια, γιατί να μην πουλήσουμε έξι φέτος». Έβαλε στο παιχνίδι και τα αμερικανικά franchise’s που λογαριάζουν λιγότερο το ύψος της επένδυσης αν η οικονομικοτεχνική μελέτη τους οδηγήσει στην εκτίμηση μεγαλύτερου κέρδους. Στο τραπέζι έχει απλωθεί η τσόχα και οι παίκτες πήραν τις θέσεις τους. Υποψιάζομαι ότι αν είναι να γίνει κάτι, αυτό δεν θα αργήσει.
Κατά τον Κροάτη τεχνικό διευθυντή, κύριος λόγος της περσινής ανισόρροπής αγωνιστικής πορείας ήταν τα παραπάνω. Δεν θέλησε να βάλει τη διαιτησία μέσα στο καζάνι γιατί προφανώς θα ήταν σα να εθελοτυφλεί. Ναι, η διαιτησία ήταν παράγοντας αλλά όχι ο βασικός. Οι σχέσεις που δεν δημιουργήθηκαν μαζί με τις παλινωδίες και τις αλλαγές συνέθεσαν την κύρια αιτία. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η ομάδα δεν διαθέτει κάποια καλά στοιχεία σαν τον Κουέστα, τον Φαμπιάνο, τον Μπράμπετς κ.α.
Το γράφω αυτό γιατί ο Άρης έχει την τάση να γκρεμίζει ολοσχερώς ένα αγωνιστικό οικοδόμημα όταν δεν επιτυγχάνει αυτά που φανταζόταν ότι θα μπορούσε να είχε καταφέρει. Πράγματι υπήρξαν επιλογές που δεν βγήκαν, είναι αλήθεια ότι το σύνολο δεν «έδεσε» λόγω και των αλλαγών προπονητών, αλλά στο ρόστερ υπάρχουν παίκτες αναγνωρισμένης ποιότητας και αγωνιστικής προσωπικότητας οι οποίοι θα πρέπει να υποστηριχθούν μέσα από τον αριθμό των συμπαικτών που θα συναντήσουν στο ξεκίνημα της προετοιμασίας ενόψει της επόμενης χρονιάς. Αυτό είναι από τα βασικά στοιχήματα του Παλίκουτσα γιατί θα διαμορφώσει τις προϋποθέσεις διάκρισης στο Europa Conference League καθώς όλοι συμφωνούμε ότι αυτός είναι ο κύριος στόχος για αγωνιστικούς και οικονομικούς λόγους.
