Και για να καταλάβετε μια και καλή τον Τζέισον Ουίλιαμς, ιδού: «The Elbow Pass»! Ανορθόδοξο ξεκίνημα σε αυτή την ενότητα, αλλά είπαμε, αφήστε τα τετριμμένα, τα συμβατικά, τα συνηθισμένα. «Η πάσα με τον αγκώνα» θα είναι η αρχή του τέλους αυτού του ιδιαίτερου άρθρου για τον «J-Will». Το γεγονός ότι η φράση είναι κλεισμένη σε εισαγωγικά σημαίνει ότι… τίποτα δεν είναι τυχαίο (στην περίπτωσή του). Αυτή η ενέργεια δεν έγινε τυχαία. Αυτή η ενέργεια έγινε μόνο απ’ αυτόν. Αυτή η ενέργεια έγινε δοκιμασία μίμησης από εκατοντάδες πιτσιρικάδες στις ΗΠΑ. Ξέρετε, στα ανοιχτά γήπεδα, στις αυλές των σπιτιών τους… Αυτή η ενέργεια δεν θα μπορούσε να γίνει από κανέναν άλλο. Αυτή η ενέργεια έγινε στο Ολ Σταρ Γκέιμ του 2000. Οι Ρούκι (Rookie) αντιμετωπίζουν τους Σόφομορ (Sophomore, σ.σ ο δευτεροετής). Ο γκαρντ των Κινκς παίζει για τους δεύτερους. Ο 24χρονος Ουίλιαμς τρέχει στο γήπεδο, ντριμπλάρει και εξετάζει τις επιλογές του. Και να τι επιλέγει: προσποιείται πως θα κάνει πάσα πίσω από την πλάτη και με τον αγκώνα (!) δίνει την μπάλα στον Ραφ ΛαΦρεντζ που ακολουθεί. Ελάχιστοι, μπορεί και κανείς, κατάλαβαν τι συνέβη. Αυτή, όμως, η στιγμή έμεινε για πάντα και συμπύκνωσε την καριέρα και την αγωνιστική προσωπικότητα του λευκού γκαρντ. Νομίζετε ότι είναι λίγο αυτό; Η κίνηση αυτή, η μπασκετική υπογραφή του στην ουσία, έδειξε κάτι που σπάνια το συναντάμε: ένας παίκτης μπορεί να μείνει στη συλλογική μνήμη, για πάντα, με το ελάχιστο, κι ας μην κέρδισε τους τίτλους που άλλοι κατέκτησαν.
Ο Ουίλιαμς έδωσε θάρρος σε πολλούς νέους παίκτες των ΗΠΑ. Ναι, υπήρξαν κι άλλοι κοντοί που έγιναν πηγή έμπνευσης, όμως κανείς δεν είχε βάση του τη φαντασία, την αστείρευτη, αναπάντεχη, δημιουργικότητα. O Scoop Jackson του «Slam» είχε γράψει γι’ αυτόν όταν ξεκινούσε, θέλοντας να τον περιγράψει, να τον προσδιορίσει, πως «ήταν η δεύτερη σκέψη, ένα απορριπτέο “ίσως”» (sic). Δεν είχε και πολύ άδικο. Η επιλογή του στο νούμερο 7 του ντραφτ του 1998 εξέπληξε και τον ίδιο! Ο ίδιος δήλωνε ότι «δεν περίμενα να με διαλέξουν τόσο ψηλά». Στις δοκιμές που έκαναν οι ομάδες δεν υπήρχε παίκτης να τον σταματήσει. Ελάχιστοι το έκαναν στη συνέχεια. Στην καριέρα του άλλαξε τέσσερις ομάδες (Κινγκς, Γκρίζλις, Χιτ, Μάτζικ), κέρδισε ένα πρωτάθλημα, με το Μαϊάμι το 2006 και έμεινε για πάντα η καλύτερη ενσάρκωση του μπασκετικού θεάματος. Κι αν ούτε τώρα καταλάβατε, αφήστε τον -πληκτρολογήστε και πατήστε play- να σας το ζωγραφίσει.
