Από τον Σάκι στον Αντσελότι, οι χρυσές ομάδες των Ροσονέρι
Ο Σάκι αποχώρησε το καλοκαίρι του 1991 για να αναλάβει την εθνική Ιταλίας, δεδομένη εξέλιξη για πολλούς λόγω του απαιτητικού του χαρακτήρα και των ανάλογα ισχυρών προσωπικοτήτων που υπήρχαν στην ομάδα. Το μεγαλείο της Μίλαν, όμως, δεν έσβησε, αντιθέτως οι Ροσονέρι συνέχισαν να φλερτάρουν με την κορυφή, κερδίζοντας τρία ακόμα Ευρωπαϊκά σε συνολικά έξι τελικούς.
Επί ημερών του διαδόχου του Σάκι, Φάμπιο Καπέλο, οι Ροσονέρι έγιναν και πάλι πρωταθλητές, έτρεξαν το ευρύτερο αήττητο σερί του ιταλικού ποδοσφαίρου (58 ματς) κι έμειναν στην ιστορία ως “Gli Invincibili», οι αθάνατοι. Έφτασαν σε τρεις σερί τελικούς του νεοσύστατου τότε Champions League. Κέρδισαν μόνο το ένα, αλλά άξιζε για… παραπάνω. Ήταν εκείνο το μαγικό βράδυ στην Αθήνα, η απόλυτη συντριβή της πολυδιαφημισμένης Dream Team του Γιόχαν Κρόιφ, Μπαρτσελόνα, το 4-0 που ήχησε πιο δυνατά από κάθε άλλο ευρωπαϊκό της θρίαμβο.
Στα τέλη των ’80s, οι ήρωες των Ροσονέρι ήταν το ονειρικό ολλανδικό τρίπτυχο, ο Μπαρέζι, ο Ντοναντόνι, ο Μαλντίνι, ο Κοστακούρτα, ο Αντσελότι, ο Τασότι, ο Μασάρο. Εκείνο το βράδυ Μαΐου του 1994 στον τελικό του ΟΑΚΑ, προστέθηκαν αυτόματα στο πάνθεον ο Μπόμπαν, ο Σαβίτσεβιτς, ο Ντεσαγί. Και παρά την κάμψη στη μετάβαση προς τον 21ο αιώνα, η πρόσληψη ενός εξ αυτών, του Κάρλο Αντσελότι ήταν αρκετή για να γεννήσει κι άλλους και να βάψει ροσονέρε και τη δεκαετία των 00s.
Ο Καρλέτο, ένας γεννημένος winner που δεν το «φωνάζει», ενέπνευσε ακόμα μια φουρνιά να γευτεί την κορυφή της Ευρώπης. Το 2003 το πέτυχε πρώτη φορά, αποκλείοντας κατά σειρά τη μισητή συμπολίτισσα Ίντερ και τη Γιουβέντους μετέπειτα στον τελικό του «Ολντ Τράφορντ», προσθέτοντας το 6ο αστέρι στο στέμμα του «Diavolo».
Νέστα, Ζέεντορφ, Ιντσάγκι, Σεβτσένκο, Πίρλο, Γκατούζο προστέθηκαν στο μωσαϊκό των θρύλων. Η ίδια φουρνιά που το 2005 υπέστη τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των ευρωπαϊκών τελικών.
«Ήθελα να παρατήσω το ποδόσφαιρο, ένιωθα πως τίποτα πια δεν θα είχε νόημα», είχε δηλώσει ο Αντρέα Πίρλο αναφορικά με το πώς βίωσε το πρώτο διάστημα μετά τον χαμένο τελικό της Πόλης. Ο Αντσελότι, όμως, βρήκε και πάλι τον τρόπο να κάνει τον Μπερλουσκόνι περήφανο. Χάρη και στην πολύτιμη συνεισφορά του Milan Lab, του υπερσύγχρονου τότε τεχνολογικού κέντρου στο προπονητικό του Μιλανέλο που έδωσε πρώτο βάση στην έννοια των analytics και της επιστήμης στο ποδόσφαιρο, η Μίλαν επέστρεψε σε τελικό δύο χρόνια αργότερα, το 2007. Μοιραία, και πάλι κόντρα στη Λίβερπουλ. Όπως επίσης μοιραία, στο ΟΑΚΑ και κάτω απο τον ουρανό της Αθήνας. Η εκδίκηση με 2-0 έγραψε ακόμα μια σελίδα με χρυσά γράμματα στον τόμο τον Ροσονέρι. Κι από νέους πρωταγωνιστές; Καφού, Κακά, Ντίντα.
Ο Μπερλουσκόνι που είχε συχνά προστριβές με προπονητές, πήρε το μάξιμουμ από όσους έπρεπε. Η θητεία του που ολοκληρώθηκε το 2017 με την πώληση στην Elliott Management, συνοψίζεται σε 31 χρόνια, 29 τρόπαια, 18 διαφορετικούς τεχνικούς. Σε συνολικές επενδύσεις 858 εκατομμυρίων ευρώ. Μα πάνω από όλα: σε κλάση, σε στυλ, σε καρδιά.
