Με τα χρόνια ο 58χρονος σήμερα Κάρλος Καρβαλιάλ εξελίχθηκε για τα καλά. Είναι ένας προπονητής που δεν βασίζεται σε ένα σχήμα. Σε ένα σύστημα. Παίζει τα… πάντα σε μία γκάμα από το 3-5-2 ή το 3-4-3 έως και το 4-3-3. Δεν είναι ένας προπονητής με ένα σύστημα. Δεν του αρέσει αυτό. Θέλει το καλό και επιθετικό ποδόσφαιρο και τη σχετική ευελιξία ανάλογα με τις συνθήκες αλλά και τον αντίπαλο.
Στην Πορτογαλία γενικότερα έχουν την εικόνα ενός προπονητή που παίζει επιθετικό και ελκυστικό ποδόσφαιρο με κατοχή μπάλας. Ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Πώς είναι όμως ως άνθρωπος; Είναι ένας γενικά χαρούμενος άνθρωπος, φουλ επικοινωνιακός ακόμα και με τον Τύπο και φοβερά επαγγελματίας.
Μιλάει 5 γλώσσες και επιδιώκει πάντα να έχει καλή επικοινωνία, σύνδεση και χημεία με τους παίκτες του. Με τους παίκτες που έχει κάθε φορά και με τους οποίους συνεργάζεται. Ως προπονητής και ως άνθρωπος δεν θέλει να αφήνει τίποτα στην τύχη.
Η Αγγλία άλλωστε για εκείνον ήταν ένα πολύ μεγάλο… σχολείο. Ένα… σχολείο που τον άλλαξε. Ο ίδιος είχε γράψει ένα πολύ μεγάλο κείμενο στο Coachesvoice που είχε αναφερθεί και εκεί.
«Η διαδρομή μου ήταν μεγάλη. Είχε και πολύ καλές στιγμές και στιγμές που βρέθηκα χαμηλά. Είμαι όμως υπερήφανος για αυτό. Για όλη τη διαδρομή μου. Και αυτό δούλεψα από πολύ χαμηλά μέχρι πάνω. Μέχρι να φτάσω εκεί που θέλω.
Μία μέρα ήταν που με επισκέφτηκε ένας άνθρωπος από το συμβούλιο της ομάδας που δεν είχα δει ποτέ ξανά. Μου είπε πώς εκπροσωπεί το συμβούλιο και ότι πρέπει να παίξει ένας συγκεκριμένος παίκτης στον επόμενο αγώνα.
‘Όμως έχει υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα’, είπα. Όμως και πάλι με ενημέρωσε ότι έπρεπε να παίξει στο πιο σημαντικό ματς της χρονιάς. ‘ΟΚ. Απολύστε με εάν θέλετε και μπορείτε εσείς να επιλέξετε τον παίκτη. Κανένα πρόβλημα’, απάντησα εγώ. Όλα αυτά ήταν μέσω μετάφρασης διότι δεν μιλούσε καθόλου αγγλικά.
Μία μέρα θα γράψω βιβλίο για εκείνη τη χρονιά που έζησα. Υπήρξαν πολλές καταστάσεις σαν και αυτήν. Όμως έμεινα δυνατός και πήρα μεγάλα ρίσκα. Είπα στον εαυτό μου ότι μέχρι να τελειώσω τη δουλειά μου εδώ θα γίνω πιο καλός προπονητής και πιο καλός άνθρωπος. Μετά από αυτήν την πρόκληση ήμουν έτοιμος για τα πάντα στο ποδόσφαιρο. Μόλις ήρθε η πρόκληση της Σέφιλντ ένιωθα σαν να ήμουν στον Παράδεισο. Πριν την πρώτη μου συνέντευξη Τύπου μου είπαν ‘Κάρλος να είσαι έτοιμος’.
Έλεγα εντάξει στην Τουρκία ήμουν με 30 κάμερες και 50 δημοσιογράφους πάνω μου. Ήθελαν ένα πλάνο και μου έκαναν σκληρές ερωτήσεις. Και επιβίωσα σε αυτό το περιβάλλον. Όλα αυτά μου έδωσαν ένα μεγάλο και καλό background. Μία μεγάλη εμπειρία. Με έκαναν να είμαι έτοιμος για τα πάντα». Το παραπάνω κείμενο το είχε γράψει για τη διετία του στη Σέφιλντ Γουένσντεϊ (2015-2017) που εκείνος ένιωσε ότι ήταν σαν να βρισκόταν στον Παράδεισο.
Η Αγγλία άφησε μεγάλο και… βαρύ αποτύπωμα στον Πορτογάλο τεχνικό. Είχε μιλήσει για αυτό και αλλού και με τοποθετήσεις του που είχαν φιλοξενηθεί στο Fotmob. Εξάλλου δεν ήταν μόνο η Σέφιλντ Γουένσντεϊ. Ήταν και η Σουόνσι σε επίπεδο Premier. Ήταν εκείνος ο υποβιβασμός με τη Σουόνσι το 2018.
Με τη Σέφιλντ Γουέσντεϊ ο Καρβαλιάλ πήγε έως τα play – offs και τον τελικό του 2016 οπότε και έχασε από τη Χαλ. Είχε τη Σέφιλντ αήττητη έως τα ημιτελικά και η ομάδα τερμάτισε 4η το 2016-2017. Αυτή ήταν η τοπ επίδοση του συλλόγου από το 1990-1991 και μετά (τότε είχε ανέβει μέσω της τρίτης θέσης).
Στη Σουόνσι όμως που πήγε έμεινε σε 25 παιχνίδια από τα οποία είχε 8 νίκες με την ομάδα να πέφτει από την Premier: «Μετά την Αγγλία και τον μισό περίπου χρόνο στη Σουόνσι σταματήσαμε για μία σεζόν. Αποφασίσαμε να δούμε (ως προπονητική ομάδα) αλλιώς τα πράγματα και το τι θέλαμε να κάνουμε στο μέλλον.
Αλλάξαμε σχεδόν τα πάντα. Εκείνη τη στιγμή είδαμε το ποδόσφαιρο με άλλον τρόπο. Με διαφορετικό τρόπο.
Πλέον δεν βασιζόμαστε στο σχήμα ή το σύστημα. Ποντάρουμε στο να βρίσκουμε ή να δημιουργούμε χώρους. Είναι ο τρόπος που βλέπουμε το ποδόσφαιρο. Είναι μία τελείως άλλη προσέγγιση. Σαν να είσαι ένας σκακιστής και να βλέπεις μπροστά σου το τραπέζι.
Τα αποτελέσματα ήταν φανταστικά (μετά από αυτό). Πήραμε μεγάλο ρίσκο που πήγαμε στη Ρίο Άβε. Κανείς από τη Premier δεν πηγαίνει μετά στη Ρίο Άβε. Πήγαμε όμως εκεί γιατί είναι ένα club που παρέχει ηρεμία και έχει και καλούς παίκτες.
Καταφέραμε να διασφαλίσουμε την παρουσία της ομάδας στο Europa. Στη Θέλτα είχαμε και εκεί βελτίωση.
Η Ρίο Άβε κέρδισε 14 εκατ. ευρώ από τους παίκτες που εξελίξαμε. Σχεδόν 100 εκατ. ευρώ είχε βγάλει η Μπράγμα από παίκτες που αναπτύξαμε και η Θέλτα 50 εκατ. με τους Βέιγκα και Γκαλάν. Οπότε βελτιώνουμε τους παίκτες και είναι κάτι που θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε». Λόγια που είχε μεταφέρει και σε ποδοσφαιρικό συνέδριο που είχε μιλήσει. Με τον Καρβαλιάλ η Ρίο Άβε μάζεψε 55 πόντους το 2019-2020 που ήταν η κορυφαία της συγκομιδή στην κατηγορία ενώ τη Μπράγκα την είχε οδηγήσει στην κατάκτηση του 3ου Κυπέλλου της.
Ο ίδιος έχει εξηγήσει πώς τα διαστήματα που επέλεγε να μην εργάζεται είναι διότι «με αυτόν τον τρόπο ξεκουράζομαι και πνευματικά. Δεν θα με δείτε να έχω πρόβλημα με άλλους προπονητές ή με διαιτητές. Συνήθως δεν θα το δείτε από εμένα αυτό.
Με τη Μπράγκα σε 2 σεζόν πήραμε το Κύπελλο και φτάσαμε σε 3 τελικούς. Πήγαμε στα προημιτελικά του Europa με 17 παίκτες από την Ακαδημία που ήταν στην πρώτη ομάδα. Είναι και εκείνες οι στιγμές που δέχεσαι μεγάλη πίεση. Οπότε όταν χρειάστηκε μίλησα με το staff μου και κάναμε μία παύση λίγων μηνών.
Δεν έχει να κάνει με τα χρήματα. Δεν πηγαίνουμε ποτέ ως ομάδα σε έναν σύλλογο για τα λεφτά. Πηγαίνουμε για την προοπτική και για το πάθος μας για το ποδόσφαιρο».
