Ο Μιχάλης Λιάπης, γκαρντ του Ηρακλή, μίλησε για τον αδικοχαμένο του φίλο, Αλέξανδρο Βαρυτιμιάδη, έναν πραγματικό μαχητή.
Ο Αλέξανδρος Βαρυτιμιάδης «έφυγε» από τη ζωή ξαφνικά. Χτυπημένος από μία σχεδόν ανίκητη αρρώστια. Ο χαμός του σκόρπισε θλίψη. Ο ίδιος δεν θα το ήθελε. Ήταν ένας μαχητής, εντός και εκτός γηπέδου. Και το απέδειξε.
Ο Μιχάλης Λιάπης, γκαρντ του Ηρακλή, ήταν ένας από τους καλύτερους φίλος του Βαρυτιμιάδη. Και ήταν κοντά του μέχρι το πικρό τέλος.
Ο Λιάπης, μιλώντας στο Betsson Radio για τον πρώην παίκτη των Τρικάλων
«Ό,τι και αν πω για τον Αλέξανδρο θα είναι λίγο για να τον περιγράψει. Ήταν ένας μαχητής, έξω και μέσα από το γήπεδο. Μέσα σε αυτό, πάλευε όλη την ώρα. Ήξερε ότι ήταν ο καλύτερος, το έλεγε και το πίστευε. Όποιον και αν είχε απέναντί του, θα έλεγε “ποιος είναι αυτός;». Ήταν ένας αισιόδοξος άνθρωπος. Ήταν έτσι και εκτός γηπέδου. Ένα παιδί γεμάτο ζωή, πάντα χαμογελαστός. Πάντα τον καλούσα στο τηλέφωνο όταν είχα ένα πρόβλημα και πάντα είχε τη λύση.
Γνωριστήκαμε το 2014 στον ΠΑΟΚ και η φιλία μας άρχισε να μεγαλώνει με το πέρασμα των ετών. Ποτέ δεν μιλούσε για το πρόβλημα που είχε, ποτέ δεν είπε “γιατί σε εμένα;» και πάντα έλεγε «γιατί όχι σε εμένα;”. Δεν ήθελε να τον λυπούνται, ήταν εκεί για τις προπονήσεις και έκανε ό,τι μπορούσε.
Μπορεί να ήταν στο γήπεδο μετά από μία θεραπεία ή ο γιατρός να του έλεγε ότι έπρεπε να περπατήσει μετά από οκτώ μήνες – έπειτα από μία επέμβαση – και εκείνος να το έκανε σε λιγότερο διάστημα», είπε ο Λιάπης.
«Τελευταία φορά ήρθε στο γήπεδο τα Χριστούγεννα»
Και συνέχισε: «Πονούσε για μήνες, αλλά δεν το έδειχνε. Αντί να τον βοηθάμε εμείς, μας βοηθούσε αυτός. Ήταν αισιόδοξος πάντα.
Τον είδα για τελευταία φορά στο σπίτι του στα Γιαννιτσά, λέγαμε τα δικά μας και αυτός μου είπε, αυτή δεν είναι σαν τις άλλες φορές. Ήταν σαν να το ήξερε.
Θυμάμαι, μας έκανε πλάκα, όταν «φύγω» να θυμάστε να μου ανάβετε ένα κεράκι. Αυτή ήταν η νοοτροπία του.
Δεν ήθελα να βαραίνει κανέναν, πολλές φορές που πήγαινα να τον δω, μου έλεγε, σε ευχαριστώ που ήρθες. Την τελευταία φορά που ήρθε στο γήπεδο ήταν τα Χριστούγεννα και μου έλεγε ότι έχει παραγγείλει τα νέα του παπούτσια. Κουβαλούσε αυτό το πρόβλημα από το 2012 και οι περισσότεροι δεν το γνώριζαν
Ήταν ένα φωτεινό παράδειγμα και αυτή είναι η ιστορία του».
