Σε μία πολύ μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε ο Νίκος Παππάς, μίλησε για τη συμμετοχή του στην ομάδα του μπάσκετ με αμαξίδιο του Παναθηναϊκού, αλλά και τους λόγους που δεν έκανε όσα θα μπορούσε στην Εθνική ομάδα.
Ο Νίκος Παππάς έδωσε μία μεγάλη συνέντευξη στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ, μιλώντας για το τέλος του από τον Παναθηναϊκό, τη συμμετοχή του με την ομάδα ΑμεΑ αλλά και την πορεία του στην Εθνική Ομάδα.
Οι δηλώσεις του Νίκου Παππά
Για τη χρονιά που πέρασε: «Ξεκινώντας από τον Παναθηναϊκό, θα έλεγα ότι αν και έχτισε μια νέα ομάδα με πολλές φιλοδοξίες, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμεναν οι άνθρωποι του συλλόγου. Κάποια στιγμή ενώ είχα σταματήσει την προετοιμασία, την οποία είχα ξεκινήσει από τον Αύγουστο, ο πρόεδρος μού πρότεινε να επιστρέψω στην ομάδα από διοικητικό πόστο. Του εξήγησα ότι θα ήθελα να τελειώσω τη σεζόν ως παίκτης και μετά να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Μου ξεκαθάρισε ότι δεν παρεμβαίνει στα αγωνιστικά και τελικά με απόφαση του προπονητικού επιτελείου επέστρεψα στην ομάδα που πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό.
Όσον αφορά την ομάδα με αμαξίδιο, ο ΠΑΟ ΑμεΑ μου έκανε την τιμή να με συμπεριλάβει ως ένα από τα δυο αρτιμελή μέλη που έχει δικαίωμα στο ρόστερ του πριν από δυο χρόνια. Ήταν μια πρόταση που έγινε τιμής ένεκεν. Η ομάδα γνώριζε την αλληλεπίδραση που είχα με την ομάδα και με αυτόν τον τρόπο μου ανταπέδωσε αυτή τη στήριξή. Τελικά, έκανα μια εμφάνιση με την ομάδα. Ήξερα ότι τα παιδιά κάνουν πρωταθλητισμό και δεν ήθελα να σπαταλάω μια θέση στο ρόστερ μόνο και μόνο για να κάνω «το κομμάτι μου».
Πώς ήταν η εμπειρία να παίζεις μπάσκετ με αμαξίδιο ως αρτιμελής; «Όλη η ομάδα με αγκάλιασε και με δέχτηκε στους κόλπους της από την πρώτη στιγμή. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία σε ένα δύσκολο σπορ. Χάρηκα που έβαλα το πρώτο μου καλάθι και είναι κάτι που θα θυμάμαι για πάντα!».
Τι έμαθες για τους αθλητές ΑμεΑ που δεν γνώριζες πριν από αυτή την εμπειρία; «Το πιο σημαντικό που πρέπει να συνειδητοποιήσει κάθε αρτιμελής συνάνθρωπός μας είναι ότι κάλλιστα θα μπορούσε να είναι στη θέση αυτών των παιδιών, γιατί τα περισσότερα είναι πάνω σε ένα καροτσάκι μετά από ατυχήματα που τους συνέβησαν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ζητούν ελεημοσύνη, ούτε λύπηση, αλλά σωστή αντιμετώπιση με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Δεν είναι απλά αθλητές, αλλά πρωταθλητές. Επομένως καταλαβαίνεις πόσο ανταγωνιστικοί και «εγωιστές» – με την καλή έννοια – είναι. Τους ανθρώπους που αποτελούν την κοινωνική ομάδα που λέγεται ΑμεΑ τους θαυμάζω και τους καμαρώνω! Κάθε φορά που τους συναντώ, τα συναισθήματά μου είναι έντονα , ίσως γιατί δεν έχω την καθημερινή τριβή μαζί τους ώστε να τους απομυθοποιήσω».
Για τον λόγο που δεν είχε μακρά καριέρα στην Εθνική: «Ξέρω τους λόγους για τους οποίους δεν είχα κληθεί στην Εθνική ανδρών. Έτσι κι αλλιώς κι εγώ πολλές φορές το απέρριπτα».
Ήταν εξωαγωνιστικοί οι λόγοι; «Η όλη διαδικασία περιείχε πράγματα που δεν μου άρεσαν. Απορώ πώς, ακόμα και σήμερα, οι παίκτες δέχονται αυτές τις συνθήκες. Να θυσιάζεις την ξεκούραση, τις διακοπές και τον ελεύθερο χρόνο με την οικογένειά σου, να ρισκάρεις πιθανό τραυματισμό χωρίς να πληρώνεσαι, τη στιγμή που ο προπονητής και όλο το επιτελείο πληρώνεται κανονικά. Να σε αναγκάζουν να πηγαίνεις σε εκκλησίες, να επισκέπτεσαι χορηγούς, υπουργούς και πρωθυπουργούς… Όλα αυτά δεν είναι της δικιάς μου αισθητικής και δεν μου άρεσαν ποτέ. Επίσης, αυτό που διαπίστωσα είναι ότι στην Εθνική ομάδα είσαι έρμαιο κάθε κόμπλεξ οπαδικού δημοσιογράφου, με αποτέλεσμα οι Ολυμπιακοί να τα βάζουν με Παναθηναϊκούς και το αντίστροφο και να δημιουργείται ένα τοξικό περιβάλλον που ποτέ δεν μου άρεσε».
