Ακόμα ένα καλοκαίρι με σίριαλ «μεταγραφή Μπαπέ» ξεκινάει και ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης γράφει για τα πεταμένα λεφτά της Παρί που είναι με την πλάτη στον τοίχο, την χαρά και τις μπηχτές των Άγγλων, τον έρωτα με την Ρεάλ την μάχη «πολιτισμών» και το μοναδικό «αλλά» στην υπόθεση.
«Αντίθετα, οι ιδιοκτήτες του συλλόγου βρίσκονται στην ασυνήθιστη θέση της εμπορικής αδυναμίας, κρατώντας ένα περιουσιακό στοιχείο που μπορεί τώρα να αφαιρεθεί από τα χέρια τους σε μια καταστροφική τιμή. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ με το πετρέλαιο». Τάδε… γράφει στον Guardian ο Barney Roney αναλύοντας τη φάση στην οποία έχει περάσει από το βράδυ της Δευτέρας η υπόθεση «Κιλιάν Μπαπέ», αναφερόμενος στη θέση την οποία βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι ιδιοκτήτες της Παρί οι οποίοι από Καταριανοί τείνουν να γίνουν… καταραμένοι, καταλαβαίνοντας με τον πιο σκληρό τρόπο ότι το οικοδόμημα που έχουν χρυσοπληρώσει είναι ασφαλώς πύργος από τραπουλόχαρτα. Αυτό δηλαδή που βλέπαμε όλοι οι υπόλοιποι εδώ και χρόνια.
Το αν και πόσο θα μείνει ο Γάλλος σούπερσταρ στο Παρίσι και αν θα πάει στον μεγάλο διαχρονικό του έρωτα, την Ρεάλ, αυτό ή το επόμενο καλοκαίρι, για να προστεθεί σε μια ομάδα παικτών (Βινίσιους, Μπέλινγχαμ, Τσουαμενί, Καμαβινγκά) που μπορούν να δημιουργήσουν τους νέους «γκαλάκτικος» για την επόμενη πενταετία είναι το ένα –άμεσο- ερώτημα. Αλλά υπάρχει και η ενδιαφέρουσα οπτική, για το πως αντιμετωπίζουν αυτή την ιστορία τα ΜΜΕ στην Ευρώπη και εδικά οι «ουδέτεροι» Άγγλοι που δεν διστάζουν να δείξουν την απέχθεια τους στον νεοπλουτισμό των Αράβων, κάνοντας λόγο για μια μάχη ανάμεσα στον «παλαιό κόσμο» και τους… νεόπλουτους. Βέβαια, ακόμα και αν αυτές οι απόψεις διατυπώνονται με τον υπέροχο αγγλοσαξωνικό σαρκασμό (έως και κυνισμό) δεν μπορεί κανείς να μη σκεφτεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς πολλών ομάδων της Premier, που έχει φιλοξενήσει από Άραβες σείχηδες, Ρώσους ολιγάρχες, Ταϊλανδούς διεφθαρμένους πρώην πολιτικούς μέχρι Αμερικάνους άσχετους με το άθλημα. Αλλά στην περίπτωση της Παρί και του αέναου κύκλου αποτυχία του Κελαϊφί, η αλήθεια είναι ότι προκαλείται μεγάλη θυμηδία και έχουν και οι Άγγλοι το δικαίωμα στη διασκέδαση. Και διασκεδάζουν με το παραπάνω!
Μάλιστα στο ίδιο κείμενο στον Guardian και υπάρχει και μια…φιλική υπόμνησηαιχμή που αφορά την Ρεάλ Μαδρίτης, στην περίπτωση που αυτή αποκτήσει (και) τον Μπαπέ: «Ποιος ξέρει, ίσως έτσι δεν θα χρειαστούν άλλο τη Super League». Καθώς οι Ισπανοί γίγαντες μοιάζουν να είναι οι μόνοι που (με κάποια ιταλική βοήθεια) κρατούν αναμμένο το «καντήλι» της ESL που τρεμοσβήνει, οι Άγγλοι δεν διστάζουν να υπονοήσουν ότι η UEFA μπορεί να τους κάνει και κάποια χατίρι στο Financial Fair Play (ή ότι έχει απομείνει από αυτό) για να τους έχει πάντα ικανοποιημένους και…ήσυχους χωρίς τάσεις αυτονόμησης. Κι εδώ βέβαια οι Άγγλοι έχουν σχετική αμνησία και δεν γίνονται αναφορές στις περιπέτειες της Μάντσεστερ Σίτι, αλλά ως…θεματοφύλακες του αθλήματος πιθανότατα έχουν το δικαίωμα να κρίνουν διαφορετικά τα πράγματα.
Η μετακίνηση του Μπαπέ λοιπόν δεν θα είναι ποτέ μια απλή υπόθεση και σίγουρα όχι απλά κάτι που αφορά την προσθήκη του επόμενου μεγάλου υποψηφίου για GOAT, στην κορυφαία παραδοσιακή δύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Θα είναι σίγουρα μια μάχη ολιγαρχών αλλά και ποδοσφαιρικών μοντέλων και «πολιτισμών» αλλά και η αρχή μιας καραμπόλας που θα κρίνει τη μετακίνηση και άλλων μεγάλων ονομάτων, της επίθεσης, σε θέσεις που θα μείνουν ορφανές. Και ακριβώς γι αυτό το λόγος όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις πιστεύουν ότι το πιθανότερο είναι να γίνει αυτό το καλοκαίρι.
Το tweet του Γάλλου, που υποστηρίζει ότι είναι ευτυχισμένος στο Παρίσι και πως θέλει να μείνει εκεί και τον ένα χρόνο που απομένει από το συμβόλαιό του και αλήθεια δεν είναι και έχει προκαλέσει περισσότερα νεύρα στη διοίκηση της Παρί. Γιατί το στρατόπεδο Μπαπέ δεν δείχνει διάθεση να ανανεώσει, όχι για να μείνει ο παίκτης και μετά το 2024, αλλά για μπορέσει η Παρί να τον πουλήσει σε μια καλή τιμή και όχι με την πίεση του Ιανουαρίου οπότε και ο παίκτης μπορεί να διαπραγματευθεί, για να κουνήσει μαντήλι το καλοκαίρι. Και σε επίπεδο εγωϊσμού για τον Αλ Κελαϊφί το πλήγμα είναι μεγάλο. Το να βλέπεις κάποιον που του έδωσες, πολλά λεφτά και τα κλειδιά της ομάδας μια χρονιά πριν και σε ηλικία 23 ετών (βάζοντας μέσον μέχρι και τον Μακρόν για να μη φύγει από τη Γαλλία) να σου κάνει και ολίγον πλάκα τώρα με κίνδυνο να μην πάρεις πίσω ούτε ευρώ από τα 400 και πλέον εκατομμύρια που έχεις δώσει μέχρι τώρα για αυτόν (μεταγραφή, μπόνους ανανέωσης, συμβόλαια)είναι μεγάλο θέμα. Σε συνδυασμό με τις αποτυχημένες προσθήκες του Νεϊμάρ και κυρίως του Μέσι ο εκνευρισμός πρέπει να είναι τεράστιος. Και αυτό δεν λύνεται όσα (επιπλέον) εκατομμύρια και να ρίξεις στην αγορά. Γιατί πλέον δεν δελεάζουν και αυτούς που θέλεις.
Το μοναδικό ερώτημα που έχει μείνει να απαντηθεί είναι αν υπάρχει περίπτωση για μια έκπληξη που θα είναι τεράστια. Το να μην πάει δηλαδή Μπαπέ στην Ρεάλ. Σε αυτή που μοιάζει ταγμένος να βρεθεί, η οποία τον κυνηγάει από το 2016 ήδη, από την οποία βρέθηκε μια ανάσα το προηγούμενο καλοκαίρι και στην οποία επιθυμεί και ο ίδιος να παίξει εκτιμώντας και τους παίκτες που βρίσκονται εκεί. Αρκετούς από αυτούς άλλωστε θα τους ήθελε ή τους είχε… απαιτήσει για την Παρί αλλά αυτό δεν έγινε εφικτό με αποτέλεσμα λίγο μετά από τη νέα του συμφωνία (το 2022) με της PSG να δηλώνει δυσαρεστημένος.
Τα ρεπορτάζ εμφανίζουν κάποια αουτσάϊντερ που θα μπορούσαν να μπουν στο παιχνίδι υπό προϋποθέσεις, αλλά αυτό γίνεται περισσότερο για να…γεμίζουν τα κείμενα. Ούτε η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, ούτε (πολύ περισσότερο) η Τσέλσι και η Λίβερπουλ, μοιάζουν ελκυστικός προορισμός για αυτόν, αλλά και δύσκολα μπορούν να τον δελεάσουν. Το μεγάλο «αλλά» πάντως, στην περίπτωση του υπάρχει και είναι οι γονείς του. Ο Ουίλφριντ και (εσχάτως ακόμα περισσότερο) η Φαϊζά, είναι κάτι παραπάνω από επιδραστικοί απ’ όταν ο Κιλιάν μπήκε –στα πέντε του χρόνια- στο γήπεδο μέχρι και πέρυσι όταν η μητέρα του έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να μην προχωρήσει η μετακίνηση, που όλοι θεωρούσαν τελειωμένη, στη Μαδρίτη. Οι γονείς του απαιτούσαν ο γιός τους να έχει πάντα τη συμμετοχή και τον χρόνο που του… πρέπει. Μάλιστα στο πρώτο μισό της πρώτης σεζόν του στη Μονακό ο πατέρας Μπαπέ ήταν έξαλλος επειδή ο Κιλιάν δεν έπαιζε αρκετά και εντέλει «πείστηκε» ο Ζαρντίμ να του δώσει περισσότερο χρόνο (όχι ότι του βγήκε σε κακό πάντως). Τώρα που έχει κερδίσει το δικαίωμα στα πάντα, απομένει να δούμε αν πλέον έχει αυτός τον πρώτο και μοναδικό λόγο για να πάει στην ομάδα που θέλει περισσότερο απ όλες με καθυστέρηση έξι και πλέον ετών.
