Όσο το όνομά του καθιερωνόταν στην ελίτ των παικτών παγκοσμίως, τόσο πιο έντονα το κοινό είχε την τάση να «σκεπάζει» τα αγωνιστικά του επιτεύγματα με τις εκκεντρικές του δηλώσεις και το αλαζονικό του χαρακτήρα του. Στην πραγματικότητα, το ένα θα έπρεπε πάντα να συμπληρώνει το άλλο. Αν υπήρχε ένας παίκτης που θα μπορούσε να «δικαιολογήσει» οποιαδήποτε επηρμένη έμπνευση, αυτός ήταν ο Ζλάταν.

Ένα τέρας φυσικής κατάστασης και εργασιακής ηθικής, ένας στράικερ της ανώτατης κλάσης, ικανός να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του κι ένας δεινός σκόρερ που κουβαλούσε την τέχνη της ντρίμπλας στο αίμα του και στα πόδια του, παρά τον ίσκιο των 195 εκατοστών. Ίσως ήταν εκείνος που προπονήθηκε πιο σκληρά από όλους τους σύγχρονούς του, προοδευτικά ενσωμάτωσε μέχρι και τις πολεμικές τέχνες στο παιχνίδι του (μαύρη ζώνη στο ταε-κβον-ντο γαρ), εξ ου και μια πλειάδα τερμάτων που αψήφησαν τη λογική και τη φυσική.

Στο μέτρημα των επιτυχιών του, οι πιο αυστηροί θα παρατηρούν πάντα πως λείπει από την τροπαιοθήκη του η κούπα του Champions League. Ε και; Ίδια μοίρα επιφύλασσε το ποδόσφαιρο και για το μεγάλο του είδωλο, τον Ρονάλντο. Οι δυο τους στέκονται ψηλότερα από κάθε άλλον σταρ που δεν κατάφερε ποτέ να σηκώσει την κούπα με τα μεγάλα αυτιά. Κι ίσως αυτή η συνύπαρξη να λειτουργεί ως παράσημο για τον «Ίμπρα».

Με ή χωρίς την ευρωπαϊκή διάκριση, λίγοι μπορούν να καυχιούνται ότι είχαν επιρροή στις ομάδες τους όπως ο Ζλάταν. Με εξαίρεση το μάλλον άδοξο πέρασμά του από την Μπαρτσελόνα, ο Ιμπραΐμοβιτς αναγέννησε κάθε κλαμπ που (τον) υπηρέτησε. Ανέβασε τη Μάλμε στα σαλόνια του σουηδικού ποδοσφαίρου το 2000. Πήγε στον Άγιαξ και πήρε δύο πρωταθλήματα σε τρία χρόνια. Έκανε το… απίθανο και κέρδισε έξι πρωταθλήματα στις έξι πρώτες σεζόν του στο Campionato με τρεις διαφορετικές ομάδες (δύο με Γιουβέντους πριν αφαιρεθούν λόγω Calciopoli, τρία με Ίντερ κι ένα με Μίλαν ως το 2011).

Έγινε η σημαία της αλλαγής και ο μακράν του δεύτερου πιο επιδραστικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Παρί Σεν Ζερμέν, με 12 τρόπαια σε μια τετραετία. Κι ενώ όλοι τον αμφισβητούσαν για το γεγονός πως δεν είχε δοκιμάσει την τύχη του στην πιο ανταγωνιστική Premier League, μετακόμισε στο Νησί στα 35 του και φίμωσε τα στόματα των επικριτών του, με 29 γκολ και 10 ασίστ σε 53 συμμετοχές στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και το πολύτιμο λιθαράκι του στον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο των Κόκκινων Διαβόλων μετά από εννέα χρόνια, το Europa League. Κι αφού προσέδωσε… νόημα και «φλας» στο Λος Άντζελες και το MLS (53 γκολ/15 ασίστ σε 58 ματς με τους Γκάλαξι), σηκώθηκε κι έφυγε, τόσο απλά. Για χάρη της μεγάλης του αγάπης.

Η Μίλαν έμελλε να είναι το πεπρωμένο του. Η αποχώρησή του το 2012 δεν ήταν ο επίλογος σε μια σχέση που φάνηκε εξ αρχής ξεχωριστή. Τότε ο Ζλάταν βρήκε την «Ιθάκη» του, ως δανεικός από την Μπαρτσελόνα για έναν χρόνο και πριν πωληθεί με κανονική μεταγραφή. Δέθηκε αμέσως με την εξέδρα του «Διαβόλου» και η δική του παρουσία συνέπεσε με την τελευταία πραγματικά ευχάριστη μνήμη για τους τιφόζι των Ροσονέρι που τα επόμενα χρόνια είδαν την ομάδα τους να στερεύει από επιτυχίες. Αυτές τις μνήμες υποσχέθηκε πως θα επαναφέρει στο θυμικό των Μιλανέζων, αντικαθιστώντας τις με ολοκαίνουριες εμπειρίες θριάμβου.

«Αν ήμουν από την αρχή εδώ, η Μίλαν θα έπαιρνε το πρωτάθλημα», δήλωσε στο φινάλε της σεζόν 2019-20 που παρατράβηξε λόγω του κορονοϊού. Η επανέναρξη εκείνης της σεζόν ήταν το σημείο-κλειδί στην αγωνιστική έκρηξη της Μίλαν (τελείωσε τη σεζόν αήττητη σε 12 σερί παιχνίδια), λίγους μήνες μόνο μετά την έλευση του Σουηδού σούπερ σταρ για μια δεύτερη θητεία. Ο Στέφανο Πιόλι ήξερε πως απέκτησε έναν προπονητή εντός αγωνιστικού χώρου, έναν ηγέτη που αυτο-κοουτσάρεται και που εμπνέει όσο ελάχιστοι στον χώρο του ποδοσφαίρου, από οποιοδήποτε πόστο. Και η έμπνευση έφερε την εκπλήρωση της προφητείας.

Δύο χρόνια αργότερα, o Ζλάταν μπορούσε να πει πως τα κατάφερε. Η πιο «ιερή» αποστολή είχε επιτελεσθεί επιτυχώς. Το Scudetto του 2022, το πρώτο της Μίλαν μετά το 2011 και το πέμπτο της καριέρας του, ήταν το πιο «γλυκό». Οι φίλοι της Μίλαν ακόμα ενθυμούνται το βιντεάκι από τα αποδυτήρια μετά τη στέψη, όταν ο Ίμπρα κραύγασε πως: «στη Μίλαν δεν ανήκει μόνο το Μιλάνο, αλλά όλη η Ιταλία».





gazzeta.gr

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ