Ο Γιώργος Κούβαρης γράφει για τη σειρά των play off με την Μακάμπι Τελ Αβίβ και στέκεται στους Λούκα Βιλντόζα και Ιωάννη Παπαπέτρου οι οποίοι έδειξαν να ανεβάζουν στροφές στη δύσκολη νίκη επί του Περιστερίου bwin, σ’ ένα ματς που ήταν η καλύτερη δυνατή πρόβα τζενεράλε για τον Παναθηναϊκό AKTOR.
Λίγο-πολύ όλοι περίμεναν ότι το παιχνίδι του Παναθηναϊκού επί του Περιστερίου δεν θα ήταν… εύκολη υπόθεση για τους «πράσινους». Και όσοι το νόμιζαν, είτε πλανώνονται πλάνην οικτράν, είτε δεν θα είχαν παρακολουθήσει ιδιαίτερα την ομάδα του Βασίλη Σπανούλη. Ουσιαστικά δεν θα μπορούσε να βρει ο Παναθηναϊκός καλύτερο αντίπαλο ενόψει της πολύ δύσκολης, κρίσιμης, αλλά και τρόπον τινά, ιστορικής σειράς των play off με τη Μακάμπι.
Βέβαια το ίδιο ισχύει και για το Περιστέρι. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει πάρει το εισιτήριο για το Final Four του BCL. Και αν μη τι άλλο ήθελε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες της φετινής Euroleague.
Γι’ αυτό και θεωρώ ότι το τεστ ήταν πετυχημένο, τόσο για τον Παναθηναϊκό που -παρά τις απουσίες του- έμεινε σε εγρήγορση και διατήρησε σε υψηλά επίπεδα την ένταση, όσο και για την ομάδα των δυτικών προαστίων η οποία με τη σειρά της έδειξε ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια (πολύ) πιο ανώτερους αντιπάλους. Μακάρι και οι δύο ομάδες να πετύχουν τους στόχους τους. ΚΑΙ ο Παναθηναϊκός να φτάσει στο Final Four του Βερολίνου, αλλά ΚΑΙ το Περιστέρι να επιστρέψει από το Βελιγράδι με… γεμάτες αποσκευές.
Η εικόνα στις εξέδρες, το κερδισμένο στοίχημα της διοίκησης
Όσο για την αναμέτρηση της Stoiximan Basket League θέλω να σταθώ πρώτα στην παρουσία του κόσμου. Περισσότεροι από 11.000 φίλοι του Παναθηναϊκού έδωσαν το «παρών» στο ΟΑΚΑ για ένα ματς πρωταθλήματος και χωρίς να υπάρχει στην άλλη άκρη του παρκέ ο Ολυμπιακός. Μιλάμε για τρομερή στιγμή. Το βλέπαμε και σχεδόν δεν το πιστεύαμε. Και φυσικά θα μπορούσαν να ήταν και περισσότεροι και να έφταναν τις 15.000 εάν έδιναν το «παρών» όλοι οι κάτοχοι διαρκείας, όπως επίσης και οι οργανωμένοι.
Παρόλα αυτά ήταν μια βραδιά εφάμιλλη με παιχνίδι της Euroleague. Οικογένειες, παιδιά και γενικά μια εξαιρετικά μπασκετική ατμόσφαιρα. Αν μη τι άλλο η εικόνα του γηπέδου είναι ένα κερδισμένο στοίχημα της διοίκησης για τη φετινή αγωνιστική χρονιά. Ναι μεν έχουν βοηθήσει πάρα πολύ οι εμφανίσεις και τα αποτελέσματα της ομάδας, αλλά παράλληλα είναι μια αλυσίδα, όπου ο ένας κρίκος συνδέεται αρμονικά με τον άλλον. Και το αποτέλεσμα αποτυπώνεται, τόσο μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ, όσο και έξω από αυτές.
Και να σας πω την πάσα μου αλήθεια, δεν ξέρω εάν και εφόσον ο Παναθηναϊκός θα κατάφερνε να πάρει τη νίκη απέναντι στο Περιστέρι εάν δεν υπήρχε το «βροντερό παρών» του κόσμου. Θα μου πείτε παίζουν μπάσκετ οι φίλαθλοι; Όχι. Όμως αποτελούν «κομμάτι» του παιχνιδιού. Και θεωρώ κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι διαφορετικό «μπουστάρισμα» θα έπαιρναν οι παίκτες με λιγοστούς φιλάθλους στις εξέδρες και διαφορετικό «μπουστάρισμα» πήραν τώρα. Και αν λάβουμε υπόψιν μας τα «όσα έρχονται» στο ΟΑΚΑ από την επόμενη σεζόν, αυτά που βλέπουμε φέτος ίσως και να μην είναι… τίποτα σε αυτά που θα δούμε του χρόνου.
Η ατάκα του Βιλντόζα αποτυπώθηκε στο παρκέ
Από εκεί και πέρα θέλω να σταθώ σε δύο παίκτες. Στον Λούκα Βιλντόζα και στον Ιωάννη Παπαπέτρου. Δύο παίκτες οι οποίοι ταλαιπωρήθηκαν από τραυματισμούς κατά τη διάρκεια της χρονιάς και δεν μπόρεσαν να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό. Ουδέποτε βρήκαν ρυθμό. Και όπως είναι λογικό και επόμενο για κάθε παίκτη, όταν δεν βρίσκεται στο παρκέ, όταν δεν έχει αγωνιστικά λεπτά, δεν μπορεί να βρει και ρυθμό. Πολλώ δε μάλλον όταν είχαν προηγηθεί και οι τραυματισμοί με αποτέλεσμα να χάσουν (ακόμα περισσότερο) έδαφος.
Δεν θα συμφωνήσω με την άποψη ότι «το Περιστέρι δεν αποτελεί κριτήριο». Φυσικά και αποτελεί από τη στιγμή που μιλάμε για την 3η δύναμη στο ελληνικό μπάσκετ και μια ομάδα που θα διεκδικήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο σε μία εβδομάδα στο Βελιγράδι. Μετά τον Ολυμπιακό είναι ο αμέσως επόμενος αντίπαλος που μπορεί να βάλει δύσκολα στον Παναθηναϊκό. Όπως είχε βάλει και στους «ερυθρόλευκους» πριν από μερικές μέρες στο ΣΕΦ. Ε, δεν μπορεί να είναι τυχαίο! Γι’ αυτό λοιπόν δίνω μεγάλη αξία στην παρουσία των Βιλντόζα και Παπαπέτρου στο συγκεκριμένο ματς.
Τις προάλλες ο Αργεντινός γκαρντ δήλωσε σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο BasketNews ότι «χρειάζονται ένα-δυο σουτ για να βρεις την ψυχολογία και τον καλό σου εαυτό». Κάτι ξέρει. Και αποδείχθηκε σε αυτό το ματς. Το ίδιο ισχύει και για τον Παπαπέτρου, ο οποίος με τη σειρά του βρήκε τα σουτ που έψαχνε και έφτασε στο σημείο να ευστοχήσει και στο «dagger» τρίποντο στα 34” πριν από το τέλος με το οποίο «σφράγισε» τη νίκη του Παναθηναϊκού.
Ο Αταμάν θα κοιτάξει στο βάθος του πάγκου του
Να μου πείτε θα γινόταν τίποτε εάν έχαναν οι «πράσινοι» από το Περιστέρι; Όχι. Όμως για τον ίδιο τον Παπαπέτρου, αλλά και για τον Βιλντόζα νωρίτερα που είχε πρωτοστατήσει για το come back των «πρασίνων», αυτά τα σουτ έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην ψυχολογία τους. Και αν μη τι άλλο τους «ανεβασμένους» Παπαπέτρου και Βιλντόζα τους έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός στα play off της Euroleague κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Μια σειρά όπου ΟΛΟΙ οι παίκτες θα είναι απαραίτητοι. Από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο. Πολλώ δε μάλλον οι συγκεκριμένοι οι οποίοι έχουν περάσει τόσα πολλά κατά τη διάρκεια της χρονιάς με αποτέλεσμα να μικρύνει το rotation, να μειωθούν οι (ποιοτικές) λύσεις στα χέρια του Αταμάν και να επιβαρυνθούν 6-7 (το πολύ) παίκτες με συνεχόμενα παιχνίδια και «γεμάτες» συμμετοχές όσον αφορά το χρόνο συμμετοχής.
Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι ο ίδιος ο Τούρκος προπονητής είπε ότι δεν ήταν απαραίτητα κακό αυτό από τη στιγμή που υπήρχε «χημεία» και θετικά αποτελέσματα. Συμφωνώ. Όμως σε μια σειρά με δύο ματς ανά 48 ώρες για δύο σερί εβδομάδες (σ.σ. αν χρειαστεί και 4ο παιχνίδι) θεωρώ ότι ο Αταμάν θα κοιτάξει περισσότερες φορές στο βάθος του πάγκου του.
Η Μακάμπι ικανή για το καλύτερο, αλλά όχι για το… χειρότερο
Ειδικά από τη στιγμή που η Μακάμπι έχει ανοικτό rotation, αθλητικούς παίκτες, «φρέσκα» πόδια αλλά και ποιοτικές λύσεις. Ένας επιπλέον λόγος για να είναι όλοι έτοιμοι στον Παναθηναϊκό. Τόσο αγωνιστικά, όσο και ψυχολογικά. Δεν θα περισσέψει κανείς. Μπορεί σε ένα ματς να μην παίξουν όλοι και να μην μοιραστεί ο χρόνος συμμετοχής, αλλά θεωρώ δεδομένο ότι θα τους δοθεί η ευκαιρία στο επόμενο.
Κατά τη προσωπική και ταπεινή μου άποψη, ίσως η Μακάμπι να ήταν η χειρότερη δυνατή ομάδα που θα μπορούσε να τύχει στον Παναθηναϊκό αν βάλουμε στην εξίσωση της Μπασκόνια και Βίρτους που ήταν υποψήφιες. Όχι επειδή έχει 2-0 τον Παναθηναϊκό φέτος. Άλλωστε αυτά τα έχουμε πει. Άλλη ομάδα ο Παναθηναϊκός στο ματς του ΟΑΚΑ και με τη χειρότερη διαιτησία της σεζόν, ενώ στο Βελιγράδι έλειπαν οι Σλούκας, Βιλντόζα ενώ ο Ναν έπαιξε ένα ημίχρονο λόγω τραυματισμού.
Απλά είναι ομάδα ικανή για το καλύτερο και ενδεχομένως όχι για το χειρότερο. Παίζει ωραίο μπάσκετ, έχει πολύ καλά γκαρντ, ενώ ο Κάτας παίζει με 11 παίκτες σε κάθε ματς. Σίγουρα το μεγαλύτερο «κλειδί» θα είναι ο (όσο το δυνατόν μεγαλύτερος) περιορισμός των Μπράουν και Μπάλντγουιν οι οποίοι αποτελούν το «Α» και το «Ω» στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας. Κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι είναι υπεύθυνοι για τους μισούς πόντους της Μακάμπι βάσει σκοραρίσματος και δημιουργίας. Και η Μακάμπι σκοράρει φέτος 88.5 πόντους σε κάθε ματς.
Τα επιμέρους της σειράς θα τα συζητήσουμε τις επόμενες ημέρες. Αυτό που πιστεύω ακράδαντα είναι ότι ο Παναθηναϊκός εάν είναι πλήρης και υγιής, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν. Μοναδικός του αντίπαλος θα είναι ο κακός του εαυτός στον δρόμο για το Final Four του Βερολίνου.
