Ο Μιχάλης Λεάνης γράφει για τον Ολυμπιακό του Final 4 και του Παπανικολάου και Σλούκα.
Σε ένα Final 4 δεν περισσεύει κανείς. Η ετοιμότητα των παικτών της κάθε ομάδας πρέπει να βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο. Είτε ο παίκτης λογίζεται ως βασικός, είτε ως ειδικών αποστολών.
Στους αγώνες αυτούς είσαι υποχρεωμένος να καταθέσεις το πολλαπλάσιο. Μια άμυνα, ένα σουτ, μια σειρά από βολές, ένα φάουλ, ένα ριμπάουντ, όλα μπορούν να αποδειχθούν εξόχως καθοριστικά.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην τελική φάση του θεσμού επιβραβεύονται οι ομάδες που έχουν καταθέσει πλουραλισμό. Άξιο επίσης υπογράμμισης κι αναφοράς οι ουκ ολίγοι παίκτες στους τελικούς που ήρθαν από τον πάγκο για να γράψουν ιστορία. Δεύτερες επιλογές που με την απόδοση τους και την παρουσία τους άλλαξαν τα δεδομένα, άλλαξαν τις ισορροπίες, αποδείχθηκαν κρυφά χαρτιά.
Ένας μικρός τηλεφωνικός κατάλογος με ονόματα παικτών που με τις μη αναμενόμενες επιδόσεις τους κόντρα στις στατιστικές της κανονικής περιόδου χρίστηκαν παίκτες της βραδιάς αποδεικνύοντας με τον πιο εύγλωττο και εκκωφαντικό τρόπο την ιδιαιτερότητα αυτών των αναμετρήσεων.
Όσα περισσότερα αποταμιεύσεις από περισσότερους τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να πανηγυρίσεις την Κυριακή το βράδυ την κατάκτηση του τίτλου.
Όσα έχουν προηγηθεί, όσα έχουν καταγραφεί στην διάρκεια της κανονικής περιόδου κινδυνεύουν να αποδειχθούν νούμερα, μια αριθμητική των πεπραγμένων της χρονιάς και τίποτα περισσότερο αν δεν συνοδευτούν από την κατάλληλη προετοιμασία για την αναμέτρηση της κάθε μέρας.
Στο Final 4 θα πιστοποιηθούν κι θα επιβεβαιωθούν οι επιδόσεις της χρονιάς γιατί το Final 4 δεν είναι τίποτα άλλο από ένας ξεχωριστός θεσμός μέσα στην μεγάλη διοργάνωση που λέγεται Ευρωλίγκα.
Πόσες φορές στο παρελθόν δεν έχουν ξεστομίσει οι φίλαθλοι την φράση: “Τι να το κάνεις που όλη την χρονιά τρέχαμε και δεν μας φτάνανε. Τώρα στο κρίσιμα μείναμε από λάστιχο κια την πατήσαμε”.
Από όλες τις ομάδες που συμμετέχουν στην τελική φάση και χωρίς καμία διάθεση να ευλογήσουμε τα γένια μας , αλλά κρίνοντας ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα η πιο ομάδα από όλες ήταν o Ολυμπιακός.
Προς επίρρωσιν όσων ανέφερα προηγουμένως, ΝΑΙ οφείλει να το επιβεβαιώσει. Σε κάθε ζευγάρι των προημιτελικών υπήρχε ένα φαβορί. Και στα playoffs οι ερυθρόλευκοι προκρίθηκαν όχι γιατί θεωρήθηκαν φαβορί αλλά γιατί κατέθεσαν συνέπεια και συνέχεια.
Έμειναν πιστοί στο πλάνο που εφάρμοσαν και έφεραν εις πέρας όλη την χρονιά πετυχαίνοντας με την πρόκριση τους να εξασφαλίσουν σφραγίδα γνησιότητας. Και η γνησιότητα του Ολυμπιακού έγκειται στο στοιχείο που τον χαρακτηρίζει κι δεν είναι άλλο από την σωστή λειτουργία του συνόλου. Μια ομάδα για την ομάδα!
Ως σύνολο , ως ομάδα οι ερυθρόλευκοι βρέθηκαν στην κορυφή της κανονικής περιόδου. Μέσα από την ομαδική λειτουργία εφάρμοσε την τακτική του , την στρατηγική που τον οδήγησε στις επιτυχίες, αναγκάζοντας ειδικούς και μη να παραδεχθούν ότι ο Ολυμπιακός ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους παίζοντας μάλιστα και πολύ ωραίο μπάσκετ.
Δεν επίσης τυχαίο το γεγονός, ότι στα παιχνίδια που οι ερυθρόλευκοι έχασαν την ομοιογένεια τους, τα παιχνίδια αυτά τα έχασαν!
Δεχόμαστε όλοι ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει το νούμερο των προσωπικοτήτων που έχουν να επιδείξουν κλάμπ όπως η Ρεάλ ή η Μπαρτσελόνα. Ποτέ δεν είχε αυτό το νούμερο σε κανένα Final 4. Ούτε πριν από 10 χρόνια , ούτε πέρσι. Δεν του το επιτρέπει άλλωστε ο οικονομικός του προϋπολογισμός.
Αλλά σίγουρα έχει να επιδείξει μεγαλύτερο νούμερο παικτών προσηλωμένους στους ρόλους και στις αποστολές τους από κάθε άλλη ομάδα. Πραγματικές κι ουσιαστικές παρουσίες παικτών και όχι απλές συμμετοχές. Στοιχείο που αποδεικνύεται άλλωστε από τις επιδόσεις του διαχρονικά, αφού έχει καταφέρει ουκ ολίγες φορές να κερδίσει σε τελικούς ομάδες πολύ πιο ακριβές από αυτόν.
Ο Ολυμπιακός καταγράφει μια μοναδικότητα στην επί σειρά ετών πετυχημένη του ευρωπαϊκή πορεία.
Καταφέρνει να έχει στο δυναμικό του τόσες προσωπικότητες όσες τελικά χρειάζονται για να μην αλλοιώσουν την εικόνα του συνόλου. Για να το πούμε πιο απλά , για αν μην μπερδεύουν την ομάδα στον τομέα των ρόλων.
Τόσες όσες να αναγκάζουν κάθε φορά την ομάδα και σε κάθε χρονική συγκυρία να ισορροπεί με απόλυτη επιτυχία ανάμεσα στο ομαδικό και στο ατομικό. Να μην εξαρτάται αποκλειστικά από τα μεγάλα ονόματα. Έτσι στον Ολυμπιακό διαχρονικά όσο σε καμία άλλη ομάδα έχουν αποκτήσει υπεραξία παίκτες ειδικών ρόλων!
Οι προσωπικότητες στην ομάδα του σήμερα είναι χωρίς αμφισβήτηση ο Κώστας Σλούκας κι ο Κώστας Παπανικολάου.
Αμφότεροι με παραστάσεις, χιλιόμετρα και πλούσια εμπειρία σε συλλογικό αλλά και σε επίπεδο Εθνικών ομάδων.
Ο Κώστας Σλούκας των 6 Final 4 πιο ώριμος και μεστός από ποτέ δεν θα φοβηθεί να πάρει το παιχνίδι επάνω του! Δεν θα κρυφθεί στα δύσκολα, θα πάρει την κρίσιμη απόφαση με αίσιο ή μη τέλος. Και το γεγονός ότι δεν κρύβεται , δεν χάνεται μετρά ιδιαίτερα σε αγώνες της τελικής φάσης. Σκοράρει από την περιφέρεια με όλους τους τρόπους, έχει το μακρινό που θα τσακίσει τον αντίπαλο , έχει το drive , έχει την ασιστ , έχει το πικ εν ρολ. Αυτή την στιγμή τον μόνο αντίπαλο του Ολυμπιακού που γνωρίζουμε είναι η Μονακό και ο Σλούκας αγωνιστικά “την έχει”! Μπορεί να την διαβάσει, να την φέρει στα μέτρα του παιχνιδιού που θέλει βάση σχεδίου να εφαρμόσει, μπορεί να της κάνει την ζημιά σε πολλούς τομείς με τις επιλογές που διαθέτει στο ρεπερτόριο του!
Ο Κώστας Παπανικολάου έχει πιο σύνθετο ρόλο. Αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν επιτέλους οι φίλοι της ομάδας.
Καθήκον του Παπανικολάου να σκοράρει από το τρίποντο. Να βρει τον τρόπο, την ψυχολογία , την σωστή θέση. Την ίδια ώρα οφείλει να παίζει άμυνα πάνω σε βαριά κορμιά, αποστολή αποκλειστικά δική του ως ο κορυφαίος αμυντικός της ομάδας και από τους κορυφαίους της διοργάνωσης.
Ο τρόπος που θα αμυνθεί, πολλές φορές στα όρια του φάουλ, εξαρτάται άμεσα από τα σφυρίγματα των διαιτητών. Οπότε θα πρέπει να προσαρμόζεται κάθε φορά στις επιταγές τους ώστε να προσαρμόσει ανάλογα την τακτική του. Πάμε παρακάτω. Την ίδια ώρα που μαρκάρει θα πρέπει να μετρά τις αποστάσεις αλλά και τις κινήσεις συμπαικτών και αντιπάλων ώστε να συμμετέχει και στα ριμπάουντ. Γιατί αν χάσει ένα ριμπάουντ ο “Παπ” μοιραία το χρεώνεται. Δεν είναι το ίδιο αν δεν βρίσκεται στην φάση ένας γκαρντ.
Τόσα πολλά και τόσα σημαντικά εξαρτώνται από το κορμί και το μυαλό ενός μόνο παίκτη. Δεν είναι λίγα! Ο βαθμός δυσκολίας τεράστιος. Και ο Παπανικολάου με τις επιδόσεις του ιδιαίτερα στα κρίσιμα έχει αποδείξει ότι τα καταφέρνει περίφημα.
Είναι σχεδόν αδύνατον σε ένα μαραθώνιο αγώνων ένας παίκτης με τόσους ρόλους να καταγράφει πάντα υψηλές επιδόσεις. Κάτι ανάλογο δεν συναντάται ούτε στο κορυφαίο των πρωταθλημάτων στο ΝΒΑ!
Αλλά είπαμε εδώ έχουμε να κάνουμε με Final 4 και από Final 4 ο “Παπ” γνωρίζει! Γνωρίζει την ένταση , το πως πρέπει να κατανέμει τον παράγοντα ενέργεια , γνωρίζει την ιδιαιτερότητα των παιχνιδιών , την ατμόσφαιρα των αναμετρήσεων. Γνωρίζει επίσης ότι είναι ο κόουτς μέσα στην ομάδα!
Ο Σλούκας και ο Παπανικολάου είναι οι παίκτες που ισορροπούν την ζυγαριά οι Διόσκουροι που στις πλάτες τους κρατούν όλη την ομάδα βοηθώντας το σύνολο να καταθέσει τις περγαμηνές του.
Είναι αυτοί που με την απόδοση τους θα ξεκλειδώσουν τους υπόλοιπους. Ένα καλό ξεκίνημα από αυτούς τους δυο θα είναι το πρώτο μεγάλο σταθερό βήμα για την υπερνίκηση κάθε εμποδίου!
Όταν λειτουργούν σωστά η καρδιά , τα πνευμόνια και το μυαλό ο οργανισμός βρίσκει τρόπους να ανταποκριθεί!
Τέλος σημαντικός παράγοντας η τύχη. Καλά έκανε και το ανέφερε ο κόουτς! Κακά τα ψέματα χωρίς άστρο στον αθλητισμό δεν φτάνεις στην Βηθλεέμ. Ρωτήστε τον Γιάννη Ιωαννίδη πόσο καιρό έκανε να ξεπεράσει και για πόσα χρόνια μονολογούσε για εκείνο το χαμένο τρίποντο που μπήκε και βγήκε του Σούμποτιτς στο πρώτο Final 4 της καριέρας του στην Γάνδη με αντίπαλο την Τρέισερ!
