Αν κάνεις ένα γκάλοπ σε απλούς φιλάθλους του τένις και τους ρωτήσεις, τι τους έρχεται στο μυαλό όταν ακούσουν το όνομα “Αλεξάντερ Μπούμπλικ” αυθόρμητα θα σκεφτούν το underarm service, τις αστείες δηλώσεις του. Αν, όμως, ρωτήσεις τους συναθλητές του οι απαντήσεις μάλλον θα είναι διαφορετικές.
Η κοινή απάντηση θα είναι όμως η εξής: “Αλεξάντερ Μπούμπλικ, ένας αντίπαλος που δεν θέλεις να πετύχεις, όταν παίζει σοβαρά”…
Χωρίς υπερβολή ο Καζάκος τενίστας είναι από τα περίπλοκα πρόσωπα του tour. Ταλαντούχος, με αγάπη για το… χάος και απρόβλεπτο τρόπο παιχνιδιού. Ένας άνθρωπος που είχε πει πως παίζει τένις μόνο για τα λεφτά “καταδικάστηκε” στον ρόλο ενός ταλέντου που θα μπορούσε, αλλά δεν θα ήθελε.
Ένα χαρακτηριστικό που σε διάφορες κουβέντες έφερε το όνομα του στην ίδια πρόταση με αυτό του Νικ Κύργιο. Ενός τενίστα με πολλά χαρίσματα και ίσως του μεγαλύτερου “what if” στην ιστορία του τένις.
Όπως φαίνεται όμως κάτι έχει αλλάξει. Όχι στα λόγια, αλλά στις πράξεις και με συνέπεια.
Η στροφή στην ωριμότητα
Το 2023 ο Αλεξάντερ Μπούμπλικ έφτασε στην κατάκτηση του τίτλου στο Χάλε. Απέναντι στον Αντρέι Ρούμπλεφ επικράτησε στον τελικό και έφτασε στον πρώτο… σοβαρό τίτλο της καριέρας τους. Μία νίκη στο χορτάρι, η οποία έμοιαζε με απόδειξη. Απόδειξη του τι μπορεί ο Καζάκος να κάνει.
Το ίδιο έτος, ο 25χρονος – τότε – τενίστας είχε κατακτήσει και τον indoor τίτλο στην Αμβέρσα. Ήταν ένας από τους 16 του Wimbledon, παρά το γεγονός ότι οι ατάκες τύπου “το τένις είναι βαρετό αν δεν παίζεις με στυλ” είχαν παραμείνει.
Οι αρχές του 2024 τον έφεραν στο Top30 του κόσμου. Εκεί σταθεροποιήθηκε, αφήνοντας πίσω τις συνεχείς μεταπτώσεις των περασμένων ετών. Τότε ξεκίνησε να φαίνεται ο επαγγελματισμός του. Αγωνίστηκε σε περισσότερα τουρνουά, αφιέρωνε περισσότερο χρόνο στην προπόνηση, δεν αποσυρόταν κάθε λίγο και λιγάκι.
Μπούμπλικ και Κύργιος: Παρόμοιοι χαρακτήρες, διαφορετικές πορείες
Φυσικά η σύγκριση με τον Νικ Κυργιο ήταν αναπόφευκτη. Δύο θεαματικοί τενίστες, αψηφώντας τους κανόνες του αθλήματος. Αμφότεροι αγαπήθηκαν για την προσωπικότητά τους, αλλά και το παιχνίδι τους.
Ο Κύργιος από επιλογή ή αδυναμία απομακρύνθηκε από το άθλημα. Οι τραυματισμοί, η έλλειψη πειθαρχίας και συνέπειας, αλλά και η αποστροφή του για να διατηρήσει ταυτότητα εντός του tour ήταν αρκετοί λόγοι για να… χαθεί. Αντιθέτως ο Μπούμπλικ έμεινε, κι αυτό λέει πολλά.
Εκεί όπου ο Κύργιος αρνήθηκε τη συνέχεια, ο Μπούμπλικ την επέλεξε. Ο Καζάκος πάλεψε για να διατηρήσει την ταυτότητά του εντός του tour. Η διαφορά δεν είναι στο ταλέντο — και οι δύο έχουν περίσσειο. Είναι στο mindset.
Ο Mr. απρόβλεπτος στην εποχή του… καλουπιού
Ο Μπούμπλικ δεν έχει πάψει να παίζει με φαντασία. Δεν έχει αλλάξει στυλ. Έχει αποκτήσει πλάνο. Ξέρει πότε να τολμά και πότε να χτίζει πόντους. Ξέρει πότε να διασκεδάζει και πότε να σοβαρεύει. Αυτή η λεπτή ισορροπία, που τόσο λίγοι καταφέρνουν να πετύχουν, είναι ίσως το μεγαλύτερό του επίτευγμα.
Έως το τέλος της καριέρας του δεν φαίνεται ρεαλιστικό το γεγονός να γίνει κάτοχος ενός Grand Slam. Ξέρουμε όμως πως είναι ένας από τους ελάχιστους παίκτες που κατάφεραν να παραμείνουν ο εαυτός τους και να ωριμάσουν αγωνιστικά.
Και αυτό, στο σημερινό τένις των καλουπιών, είναι κάτι πραγματικά σπάνιο.
