Η δυσαρέσκεια που διαπιστώνεται δεν πηγάζει αποκλειστικά από τη διάψευση των υψηλών προσδοκιών ή του εκτροχιασμού από την πορεία Πρωταθλητισμού που είχε οριοθετηθεί, όσο από την αγωνιστική εικόνα της ομάδας και μια χρονιά πλουσιότατη σε μεταπτώσεις και ζητήματα που απασχόλησαν κι έλαβαν χώρα (και) εκτός των τεσσάρων γραμμών. Πριν καλά-καλά διακοπεί το Πρωτάθλημα για τη διεξαγωγή της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο Άρης ήταν στους πρόποδες ενός βουνού το οποίο τελικώς δεν κατάφερε να ανέβει στον δεύτερο γύρο γιατί εκεί οι παλινωδίες ήταν περισσότερες και εντονότερες.
Μοιραία περιορίστηκε στη διασφάλιση αυτού που φάνταζε αυτονόητο, δηλαδή τη συμμετοχή στο Europa Conference League της επόμενης περιόδου. Συνολικά όμως, η χρονιά χαρακτηρίστηκε από τις έντονες αγωνιστικές αναταράξεις, αμφιβολία για την ύπαρξη αγωνιστικού πλάνου και οδήγησε σε αλλαγές προπονητών καθώς άρχισε με τον Χερμάν Μπούργος, συνέχισε με τον Άλαν Πάρντιου και κατέληξε με τον Τόλη Τερζή. Το δε αποτέλεσμα ήταν αντιστρόφως ανάλογο και της οικονομικής επένδυσης καθώς δεν αμφισβητείται η δαπάνη μεγαλύτερου ποσού. Αυτή έφερε μεγαλύτερη ατομική ποιότητα, επί της ουσίας όμως ο Άρης ουδέποτε κατάφερε να γίνει ομάδα αλλά και να μετρήσει ένα νικηφόρο σερί.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το πλάνο ριζοσπαστικών αλλαγών άρχισε να γίνεται ευδιάκριτο από την ημέρα πρόσληψης του Ρόμπερτ Παλίκουτσα στη θέση του τεχνικού διευθυντή καθώς αυτή ήταν κενή για περίπου τρία χρόνια. Πέραν τούτου, αυτό το μοντέλο αγωνιστικής διοίκησης αμφισβητούνταν έντονα από τον καθ’ ύλην αρμόδιο, τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ, Θόδωρο Καρυπίδη, ο οποίος όμως αποφάσισε να αλλάξει φιλοσοφία. Τρεις ήταν οι άξονες στην πρόσληψη του 42χρονου Γερμανοκροάτη. Η ελάφρυνση του τωρινού ρόστερ με την ταυτόχρονη δρομολόγηση αποδεσμεύσεων ούτως ώστε να ανοίξει χώρος στον αγωνιστικό προϋπολογισμό της ομάδας. Οι πωλήσεις ποδοσφαιριστών οι οποίοι έχουν αξία στο χρηματιστήριο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και τρίτον, η δημιουργία μιας ομάδας από μηδενική βάση. Στους βασικούς άξονες ήταν και η πρόσληψη προπονητή, αλλά εκεί επικράτησε η άποψη του ιδιοκτήτη της εταιρίας.
Η αλήθεια είναι επίσης ότι προϊόντος του χρόνου και ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα υποχρεώθηκε σε αναδιαμόρφωση του σκεπτικού του. Μετά την αρχική αισιόδοξη αίσθησή του για την εξέλιξη της φετινής χρονιάς άλλαξε στάση διαπιστώνοντας κακή νοοτροπία από συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές καθώς επίσης και την άρνησή τους να τοποθετήσουν την ομάδα πάνω από τους εαυτούς τους. Σε συνδυασμό με πειθαρχικά παραπτώματα που υπήρξαν στο διάστημα της θητείας του, ο τεχνικός διευθυντής της ΠΑΕ Άρης κατέληξε στην απόφαση δρομολόγησης ριζοσπαστικών αλλαγών κι αυτή «κούμπωσε» ουσιαστικά σε μια άλλη πρόθεσή του, αυτή της μείωσης του μέσου όρου ηλικίας του ρόστερ με την ταυτόχρονη απόκτηση παικτών οι οποίοι έχουν μεταπωλιτική αξία. Γι’ αυτούς τους λόγους, το καλοκαίρι προμηνύεται έντονο για τον Άρη.
