Ο Αντώνης Καλκαβούρας θεωρεί άκρως φυσιολογικό το προβάδισμα τίτλου που πήρε ο Ολυμπιακός στον 3ο τελικό (75-52). Η εμφάνιση της ποιοτικής διαφοράς που χωρίζει τις δύο ομάδες, η επιθετική «ένδεια» του Παναθηναϊκού και τα υστερόγραφα για τον Μπαρτζώκα.
Καθώς πλέον η σεζόν πλησιάζει προς το τέλος της και απέχουμε μάξιμουμ 6 μέρες για τους τίτλους τέλους, στην δική μου οπτική είναι ξεκάθαρο ότι η απώλεια της Euroleague στο Final 4 (σε συνδυασμό με τον τρόπο), ο εγωισμός και η σκληράδα (αναμενόμενο) που έβγαλε ο Παναθηναϊκός, αλλά και οι ατυχίες που προέκυψαν στον Ολυμπιακό (η ασθένεια του Σλούκα, οι τραυματισμοί των Βεζένκοβ-Παπανικολάου και η αποβολή του Γουόκαπ), αποτελούν τους βασικότερους λόγους, για τους οποίους χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι τον 3ο τελικό για να αποδοθεί μπασκετική «δικαιοσύνη».
Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι το ψυχικό και συναισθηματικό «άδειασμα» που προκάλεσε η ήττα από την Ρεάλ στον τελικό του Κάουνας και το μαξιλαράκι ασφαλείας («είτε παίξουμε καλά, είτε όχι, “τους έχουμε”») που δημιούργησε στους «ερυθρόλευκους» το 13/13 επί του «αιώνιου αντιπάλου» από την μία πλευρά και η απαξίωση που γνώρισε ο «εξάστερος» μέχρι να εξασφαλίσει την πρόκριση για τους τελικούς (υπήρξαν σενάρια που τον ήθελαν μέχρι και να επιδιώκει την ήττα από το Περιστέρι για να μην διευρυνθεί το αρνητικό του σερί απέναντι στους Πειραιώτες), μοιραία έδωσαν ψυχολογικό πλεονέκτημα στο αουτσάιντερ των τελικών, πριν καν γίνει το πρώτο τζάμπολ.
Κάπως έτσι, λοιπόν με αμυντικές προσαρμογές που έβαλαν δύσκολα στους δευτεραθλητές Ευρώπης και με την συνωμοσία της τύχης να έχει βάλει το χέρι της, οι παίκτες του Χρήστου Σερέλη παρουσίασαν μία πολύ ψυχωμένη εικόνα και δικαίως κέρδισαν τις εντυπώσεις στους δύο πρώτους τελικούς και άρχισαν να προκαλούν δεύτερες σκέψεις για μία τελική σειρά, που μέχρι πρότινος, στα μάτια της πλειοψηφίας των φιλάθλων, έμοιαζε με τυπική διαδικασία…
Επειδή όμως, το μπάσκετ είναι ίσως το πιο δίκαιο άθλημα, ήταν θέμα χρόνου (ειδικότερα από την στιγμή που ο Βεζένκοβ αγωνίστηκε κανονικά στο Game 3), να επικρατήσει ο νόμος του ισχυρού!
Η πιο ευρεία νίκη στο ΣΕΦ
H δε κυριαρχία της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν τόσο αδιαμφισβήτητη, που σε μία εποχή που το μπάσκετ που παίζεται στερείται ποιότητας και αυτό που προέχει είναι η σκοπιμότητα, οι «ερυθρόλευκοι» πέτυχαν την πιο ευρεία εντός έδρας νίκη τους (75-52) επί τους μεγάλου τους αντιπάλου στις εγχώριες αναμετρήσεις της τελευταίας 7ετίας. Αποδεικνύοντας ότι υπερέχουν αισθητά σε όλους τους τομείς.
Το ότι οι «πράσινοι» ήταν στο 1-1, σουτάροντας στους δύο πρώτους τελικούς με 66,6% στις βολές και 31,9% στα τρίποντα κι έχοντας τα τρία βασικότερα «όπλα» τους (Λι, Γκριγκόνις και Πονίτκα) στο 35,2% εντός πεδιάς (25/71 σουτ), λέει πολλά για την επιθετική «γύμνια» του απόντος του Μπέικον και με τον Γουίλιαμς «αγνώριστο».
Η εξήγηση για το πρώτο και μοναδικό προβάδισμα που πήραν στο ματς στην λήξη της 1ης περιόδου (18-19), έχει να κάνει με την ασφυκτική άμυνα που έπαιξε ο Αγραβάνης στον Βεζένκοβ και με το 60% με το οποίο σούταραν οι φιλοξενούμενοι στα τρίποντα (3/5) στα πρώτα 10 λεπτά.
Ο Παναθηναϊκός άντεξε μόλις 10 λεπτά
H είσοδος του Σλούκα (14π. & 7ασ.), ο οποίος εξασφάλισε την δημιουργία και την κυκλοφορία της μπάλας που για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν έκανε τον Ολυμπιακό να παίζει το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη, βοήθησε στο σταδιακό άνοιγμα της απόσταση μεταξύ των δύο ομάδων.
Ο Λούντζης (9π. με 4/5 σουτ) που ξεκίνησε βασικός έκανε την αρχή και οι ΜακΚίσικ και Λαρεντζάκης πρόσφεραν τις λύσεις που έψαχνε η ομάδα τους από το λεγόμενο second unit και σιγά-σιγά οι γηπεδούχοι άρχισαν να βάζουν τα θεμέλια της νίκης. Η επιστροφή στις «εργαστασιακές αμυντικές ρυθμίσεις» (συνολικά είχαν 11 κλεψίματα και 5 κοψίματα) με μπροστάρηδες τον Φαλ και τον Μπολομπόι και το σερί 18-2 πήγε την διαφορά μέχρι και το +15 (36-21 στο 17’).
Το 100% ποσοστό ευστοχίας τους στις βολές (10/10), δε, ήταν ο σημαντικότερος που η διαφορά παρέμεινε σε μονοψήφιο νούμερο (46-38) μέχρι το 26ο λεπτό. Το σερί 24-7 που ακολούθησε και άνοιξε την ψαλίδα μέχρι και το +25 (70-45 στο 36’43”), ήταν απόρροια της μεγάλης αμυντικής ενέργειας που συνέχιζε να βγάζει ο Ολυμπιακός και της αποκαρδιωτικής επιθετικής εικόνας του Παναθηναϊκού.
Το ότι οι παίκτες του Χρήστου Σερέλη είχαν 2/18 τρίποντα, 9/33 σουτ και συνολικά 16 λάθη και 33 πόντους στα τελευταία 30 λεπτά της αναμέτρησης, νομίζω ότι αποτυπώνει πλήρως την διαφορά απόδοσης των δύο ομάδων.
Ειδικότερα, σε ένα βράδυ που οι πρωταθλητές θύμισαν την μπασκετική κανονικότητα που είχαν μεσούσης της περιόδου (21 ασίστ, 11 κλεψίματα και 75% διπ.) με εξαίρεση τις βολές (33,3% με 4/12) και τα τρίποντα (26,9% με 7/26), που αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα τους στα playoffs.
Συμπερασματικά, θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός είναι το μεγάλο φαβορί για το 3-1 (ακόμη και στο ενδεχόμενο απουσίας ενός τόσο κομβικού παίκτη όπως ο Παπανικολάου, που έχει ενοχλήσεις στην γάμπα) και αν η σειρά πάει σε 5ο ματς στο άδειο ΣΕΦ (εκτός κι αν αλλάξει κάτι στο ΑΣΕΑΔ), τότε ο εφετινός Παναθηναϊκός θα έχει «τρυπήσει το ταβάνι του».
Υγ.1: Δύο λόγια για τον Γιώργο Μπαρτζώκα, τον οποίο τυχαίνει να γνωρίζω πριν καταξιωθεί ως head-coach στην Α1 Κατηγορία στον πάγκο της Ολίμπιας Λάρισας, του Αμαρουσίου και του Πανιωνίου και αναρριχηθεί στην «ελίτ» των προπονητών της Euroleague με την θητεία του σε Ολυμπιακό, Λοκομοτίβ Κούμπαν και Μπαρτσελόνα.
Υγ.2: Ο πετυχημένος Έλληνας τεχνικός κατά την ταπεινή μου άποψη όχι απλά δεν είναι αλαζόνας, αλλά πέραν της προπονητικής του αξίας, είναι ένας πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος, διαβασμένος, με επίπεδο και άποψη, γεγονός που αποδεικνύεται και από τον τεράστιο σεβασμό που έχει κατακτήσει εκτός των συνόρων, από όλο το μπασκετικό οικοσύστημα της Ευρώπης.
Υγ.3: Το «μειονέκτημά» του στον εγχώριο ανταγωνισμό, όμως, έχει να κάνει ότι δυσκολεύεται σφόδρα να διαχειριστεί τους «άγραφους νόμους» της τοξικότητας που επικρατεί και το λάθος του (λόγω του εκδηλωτικού ταμπεραμέντου και της συναισθηματικής του ψυχοσύνθεσης), είναι που μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι και μετά από αρκετές αρνητικές εμπειρίες, μπαίνει στην διαδικασία να απαντά στις απανταχού προκλήσεις και δίνει αξία σε καταστάσεις, που όσο κι αν τον ενοχλούν, δεν θα έπρεπε να τον «αγγίζουν».
Υγ.4: Ο Μουστάφα Φαλ είναι ίσως ο πιο αφανής ήρωας της σειράς των τελικών και συνεχίζει το εντυπωσιακό σερί εμφανίσεων απέναντι στους «πράσινους». Στους τελικούς μετράει κατά μ.ο. 11,0 πόντους, 4,7 ριμπάουντ, 3,6 ασίστ και 1,3 κοψίματα με 15/16 δίποντα παρακαλώ (93,7%)!
Υγ.5: Η απόφαση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να ανεβάσει το budget και να ενισχύσει την προσπάθεια του «τριφυλλιού» ακόμη περισσότερο από τη νέα σεζόν, πέραν της συμφωνίας για το ΟΑΚΑ, ενδεχομένως να έχει να κάνει και με το ιστορικό αρνητικό σερί που μετράει ο Παναθηναϊκός στα ντέρμπι «αιωνίων» της τελευταίας 4ετίας (από την σεζόν 2019-2020 και μετά), και το οποίο φέρνει τον Ολυμπιακό να προηγείται με 17-4!
Υγ.6: Το αφοπλιστικό χαμόγελο του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που έσπευσε να καθησυχάσει τον Βιν Μπέικερ, τον Τζος Όπενχάιμερ καθώς και τον security των Μπακς, που είναι δίπλα του στις δημόσιες εμφανίσεις, μόλις έσκασε μία κροτίδα στον περιβάλλοντα χώρο, ήταν όλα τα λεφτά!
