Γεννημένος στο Πάντο της Ουρουγουάης στις 11 Μαΐου του 1977, ένας σκληρός τύπος, που το έλεγε η καρδιά του, κλείνει σήμερα τα 46 χρόνια ζωής. Feliz cumpleaños, Pablo!
Στο παζλ των εικόνων από την καριέρα του Πάμπλο Γκαρσία με τα «ασπρόμαυρα» θα μπορούσαν να υπάρχουν άπειρες στιγμές, γραμμένες όλες με το δικό τους διαφορετικό τρόπο από τον ανατρεπτικό Ουρουγουανό, ο οποίος έπαιξε για 5,5 χρόνια με την «ασπρόμαυρη» φανέλα του ΠΑΟΚ και συμπληρώνει δέκα πέντε χρόνια στις τάξεις του συλλόγου, υπηρετώντας το άσπρο και το μαύρο ως προπονητής (και κυπελλούχος) της πρώτης ομάδας και των αναπτυξιακών ομάδων.
Ο αγαπημένος «Che» της ασπρόμαυρης κερκίδας νιώθει τη λατρεία του κόσμου, αλλά δεν δείχνει το παραμικρό σημάδι έπαρσης, κάτι άλλωστε που έκανε από την εποχή που έπαιζε δίπλα στον Ζιντάν, τον Μπέκαμ και τους υπόλοιπους «galacticos» της Ρεάλ Μαδρίτης.
«Δεν υπάρχει καμία δόξα, η δόξα είναι να έχουμε οικογένεια και φίλους που να σε αγαπάνε», λέει, όχι απλά έτσι για να το πει, αλλά γιατί το πιστεύει βαθιά μέσα του, αποτελεί το μότο ζωής. Θεωρεί τον ΠΑΟΚ κομμάτι της ζωής του. «Ήρθα για δύο χρόνια και έχω κλείσει πάνω από δώδεκα στον ΠΑΟΚ, νιώθω υπερήφανος που είμαι μέλος αυτή της μεγάλης οικογένειας», είχε γράψει κάποια στιγμή πριν από δύο χρόνια. Κι ό,τι λέει (και γράφει) το εννοεί…
Ήταν ένα διάστημα στο οποίο κυκλοφορούσε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και τον αντιμετώπιζαν σαν Θεό! Ο ίδιος όμως δεν έλεγε να αλλάξει. Ούτε τώρα δώδεκα (και βάλε) χρόνια μετά, μπορεί να αφήσει στην άκρη τις επαναστατικές του καταβολές, καθώς και τη γενικότερη αντισυμβατικότητα του χαρακτήρα του.
Όταν οι ΠΑΟΚτσήδες κυκλοφορούσαν στη Θεσσαλονίκη μπλουζάκια με τη φωτογραφία του Πάμπλο Γκαρσία «α λα Τσε Γκεβάρα», «τιμώντας» την ενέργειά του – ίσως γιατί πίστευαν και το έβλεπαν σαν μια «γροθιά στο αθηνοκεντρικό κατεστημένο»- να χτυπήσει στο στομάχι τον Ντιόγο μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης» στο πρώτο ντέρμπι του εναντίον του Ολυμπιακού, εκείνος παρέμενε σοβαρός και ανέκφραστος στην κατακόρυφη αύξηση της δημοτικότητάς του.
Η προσήλωση στις αξίες και το ατίθασο, ανυπότακτο πνεύμα του Πάμπλο συνεχίζουν να τον διακρίνουν και τον κάνουν να διαφέρει αισθητά από οποιονδήποτε συνηθισμένο προπονητή, έστω κι αν επιλέγει να αγνοεί αυτή του τη διαφορετικότητά δίνοντας μεγαλύτερη βάση στην επίτευξη των αγωνιστικών του στόχων…
Πάμπλο Γκαρσία: Ο «Che» του ΠΑΟΚ
Ο Πάμπλο Γκαμπριέλ Γκαρσία Πέρες, παιδί φτωχής οικογένειας με επαναστατικές τάσεις. ήξερε πως θα έπρεπε να παλέψει σκληρά κάτι που έκανε με εμφατικό τρόπο από τα πρώτα βήματα. Από μικρός μπήκε στη βιοπάλη και έβλεπε το ποδόσφαιρο ως μια διέξοδο.
Ο Πάμπλο παντρεύτηκε τον παιδικό έρωτα του, τη Λάουρα Νάντε, με την οποία γνωρίστηκε στο καφέ όπου εκείνη εργαζόταν στο Πάντο, έκαναν τρία παιδιά, τον Μπέντζαμιν, τη Λούνα και τον Ελίας, που κανένα τους δεν έζησε στην Ουρουγουάη. Μόνο διακοπές έχουν πάει. Ζουν εδώ και σχεδόν δεκαπέντε χρόνια στην ανατολική πλευρά της Θεσσαλονίκης, στη Θέρμη, έχουν κάνει τις παρέες τους, νιώθουν μισοί Έλληνες.
Τον Ιούλιο του 2008 έχοντας πατήσει στα 31 του ήρθε στον ΠΑΟΚ από την άλλη άκρη του κόσμου κι από… σπόντα, προκειμένου να μην καταλήξει στον συμπολίτη. Στα επόμενα πεντέμιση χρόνια φόρεσε σε 153 αγώνες (6 γκολ, 15 ασίστ και 5 κόκκινες) την «ασπρόμαυρη» φανέλα, μπορεί να μην κέρδισε τίτλους με τον «Δικέφαλο», αλλά τον Αύγουστο του 2010 σήκωσε μέσα στην Πόλη, το λάβαρο της επανάστασης, ένοιωσε Έλληνας και συνεχίζει να πορεύεται με το περίφημο μότο, «επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς», που έχει για πάντα χαραγμένο στο σώμα του.
Το «Π.Α.Ο.Κ. θρησκεία τρομοκρατία τιμή και δόξα στον Πάμπλο τον Γκαρσία», έγινε το αγαπημένο σύνθημα των οπαδών, η φανέλα με το Νο5 και το όνομά του στην πλάτη, σήμα της επανάστασης, ενώ το Κύπελλο Ελλάδος που «κουβάλησε» το 2021 στην Τούμπα αποτελεί «παράσημο» για εκείνον και τους οπαδούς του «Δικεφάλου».
Feliz cumpleaños, Pablo! Χρόνια Πολλά, Πάμπλο!
