Σαν F1fan.gr αλλά και προσωπικά, τα τρία τελευταία χρόνια που ο αγώνας επέστρεψε στο κορυφαίο σκαλί των Rally, δεν έχω χάσει την παραμικρή ευκαιρία που μου δόθηκε να το παρακολουθήσω.
Η φετινή χρονιά επιβεβαιώνει αυτό που συχνά διατυμπανίζει ο θυμόσοφος λαός: μια του κλέφτη, δύο του κλέφτη, τρεις και τον τσακώσανε. Το φετινό Rally έπρεπε να υπερβεί πολλά “σκάμματα”: τον κακό καιρό, τη συνεχή αλλαγή των δεδομένων, την ανάγκη για άμεση προσαρμογή αλλά και τον ανθρώπινο παράγοντα.
Ευτυχώς, η εμπειρία δύο ετών βοήθησε αρκετά πάνω σε αυτό. Για τον καιρό δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, δέχεσαι το πλήγμα και προσπαθείς να προσαρμόσεις το προϊόν σου γύρω απ’ αυτό που έχεις. Αυτό έγινε με τον καλύτερο εφικτό τρόπο από τη διοργάνωση, η οποία έπρεπε την Πέμπτη των παραμονών του Rally να δει άμεσα σε τί κατάσταση βρίσκονταν όλες οι ειδικές της, μετά και το πέρασμα μιας δύσκολης, τεράστιων κατακρημνίσεων, καταιγίδας.
Οι αποφάσεις να κοπεί το shakedown, να μετακινηθούν κάποιες αναγνωρίσεις και να κοπούν άλλες, αλλά και να συρρικνωθεί η SS14/15 (Γραμμένη) κατά 10,77 km, σίγουρα δεν είναι ιδανικές σε καμία περίπτωση. Για τον θεατή άλλωστε, όσο περισσότερα τα χιλιόμετρα, τόσο το καλύτερο.
Επί της ουσίας, όμως, συνέβαλε μερικώς και στην τελική εικόνα του Rally: οδηγοί με σημειώσεις που υστερούσαν σε εγκυρότητα λόγω των αλλαγών που έφερε η καταιγίδα στο τερέν, έλλειψη shakedown για τελικό στήσιμο στις μοναδικές απαιτήσεις των ελληνικών χωμάτινων ειδικών και πιο μικρή χιλιομετρικά Κυριακή (συν Power Stage), συνέθεσαν ένα σκηνικό που καθιστούσε τα λάθη πιο πιθανά: και στο Acropolis αυτά παραδοσιακά πληρώνονται.
Δεν είναι τυχαίο που δύο φορές ο πρωτοπόρος του αγώνα εγκατέλειψε λόγω μηχανικού προβλήματος. Και μιλάμε για οδηγούς όπως οι Sebastien Ogier και Thierry Neuville, με αμφότερους να μπορούν να κομπάζουν για εμπειρία ετών σε Rally γενικά αλλά και ειδικά σε Acropolis. Κοινός παρονομαστής όλων των οδηγών, όλων των κατηγοριών, πως σε πολλές περιπτώσεις έβγαιναν στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Το 2024 θα κληθεί να κοιτάξει πλέον η Hyundai, με Toyota-Rovanpera να δείχνουν απρόσιτοι!
Μικροπροβλήματα και προβλήματα είδαμε σχεδόν σε όλα τα πληρώματα, άλλα απλά εκνεύρισαν και στοίχισαν σε χρόνο, άλλα τερμάτισαν οριστικά ελπίδες για ένα καλό αποτέλεσμα (σε αυτό θα έβαζα και τους Τσουλόφτα και Αθανασούλα που θα ήθελαν όσο τίποτα άλλο να πλασαριστούν ψηλά στη γενική).
Μια φωτεινή εξαίρεση στην ανωτέρω παρατήρηση ήταν των Rovanpera/Halttunen. Το Φινλανδικό δίδυμο του #69 δεν άφησε τίποτα στο διάβα του, πέραν ίσως από μια ελαφρώς τρομακτική σκηνή την Παρασκευή, η οποία ίσως και να μπορούσε να τους θέσεις με το καλημέρα εκτός νυμφώνος εάν λάμβανε χώρα λίγο διαφορετικά.
Μπορεί ο Rovanpera την Παρασκευή να καθάριζε όλη την ημέρα τον δρόμο, ωστόσο το απόγευμα της Κυριακής μάζευε τις βαλίτσες του από τη Λαμία με 8 νίκες στις 15 συνολικά ειδικές του Rally. Σαφώς και ήταν ταχύτατος, ωστόσο ακόμα πιο κρίσιμο, ήταν ακριβής σε εντυπωσιακό βαθμό.
Το WRC ανέκαθεν ήθελε τον Φινλανδό του. Μετά την εποχή των Loeb και Ogier, φαίνεται πως τον ξαναβρήκε
Πλάνα από τους διαγωνιζόμενους κυκλοφορούν αρκετά στο διαδίκτυο, τόσο ερασιτεχνικά όσο και από επίσημες μεταδόσεις. Ο Φινλανδός δεν φαίνεται σε κανένα εξ’ αυτών να “ιδρώνει” με πολλά περάσματά του να δείχνουν πως γίνονταν σαν σε ράγες.
“Ήταν μια δύσκολη βδομάδα με σκληρές συνθήκες που ξεκίνησαν από τις αναγνωρίσεις”, ήταν το πρώτο σχόλιο του Rovanpera την Κυριακή μετά το τέλος της δράσης.
“Ξεκινώντας πρώτος δεν περίμενα ένα καλό αποτέλεσμα, οπότε το συναίσθημα είναι υπέροχο. Είναι καλό να μαζεύουμε νίκες, η επόμενη πρόκληση είναι ο τίτλος και πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτό. Ήταν μεγάλη δοκιμασία και για τους ανθρώπους εδώ και ήταν πολύ όμορφο που είδαμε τόσους πολλούς Έλληνες θεατές στις ειδικές, σε αυτές τις δύσκολες γι΄ αυτούς στιγμές. Ήταν όμορφο που καταφέραμε να τους δώσουμε λίγη χαρά”.
Με τις δηλώσεις αυτές ο Rovanpera κρατά χαμηλά τη μπάλα, ωστόσο η πρότερη εμπειρία δείχνει πως βρίσκεται με το ένα χέρι στην κούπα του πρωταθλητή. Μπορεί η διαφορά των 37 βαθμών που απολαμβάνει από τον teammate του, Elfyn Evans, να ωχριά μπροστά στους 90 βαθμούς που απομένουν να βρουν κάτοχο στα εναπομείναντα Rally (Χιλή, Κεντρική Ευρώπη, Ιαπωνία), όμως τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ο 23χρονος έχει δείξει τέτοια ωριμότητα που η προσωπική μου εκτίμηση λέει πως με τίποτα δεν το χάνει.
Σίγουρα δεν θα συμβιβαστεί με τρίτες και τέταρτες θέσεις, ωστόσο έχει το κρύο ταπεραμέντο να καταλάβει πως, εάν κάποια από τα επόμενα Rally δεν του ξεκινήσει καλά, τότε το damage limitation φτάνει και περισσεύει…
Λίγα λόγια για τον θεατή
Το 2022 είχαν πάει όλα καλά από πλευράς ασφάλειας, με όλες τις ειδικές να προχωρούν (έστω φαινομενικά) απροβλημάτιστα. Φέτος, τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Ήδη από την Παρασκευή είχαμε ακύρωση, με τα πλάνα που έδειχναν τον λόγο να κάνουν τον γύρο του διαδικτύου και να προκαλούν δικαιολογημένες απορίες: τι να σκεφτόταν άραγε ο φίλος που βρισκόταν 30 πόντους από τον εμπρός δεξιά τροχό των αγωνιστικών; Πιθανώς κανείς δε θα μάθει, όμως όλοι μπορούμε να φροντίσουμε να μην ξανασυμβεί.
Υπήρξε άλλη μια περίπτωση στην οποία ο Έλληνας θεατής είχε Άγιο, όταν και η τούμπα του Linnamae την Παρασκευή στο Λουτράκι, στην εξωτερική στροφής, από τύχη δεν είχε παράπλευρες απώλειες, οι οποίες γνώριζαν πως βρίσκονταν σε επικίνδυνο σημείο, χωρίς κανέναν υψομετρικό πλεονέκτημα, κι όμως στάθηκαν για πλάνα.
Υπήρξαν όμως και χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που στάθηκαν όπως έπρεπε στις ειδικές, γιούχαραν τα κακώς κείμενα και προσπάθησαν με τη μέγιστη ασφάλεια να απολαύσουν έναν θεσμό παγκοσμίου επιπέδου που έχουμε την τύχη και το προνόμιο να φιλοξενούμε στη χώρα μας, μια χώρα με, ας μην κρυβόμαστε, σχετικά φτωχή παρουσία στο παγκόσμιο στερέωμα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Για κάθε ένα περιστατικό κακής συμπεριφοράς, υπήρχαν κάποιοι δεκάδες χιλιάδες φίλαθλοι που έκαναν τον αγώνα μας να λάμψει
Είναι εγγενές χαρακτηριστικό μας να στεκόμαστε στα αρνητικά πολύ περισσότερο απ’ τα θετικά. Όμως θα πρέπει να αποδώσουμε “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι”, και να παραδεχτούμε πως υπάρχει μια ικανή πλειοψηφία Ελλήνων θεατών με παιδεία στο πώς θα συμπεριφερθεί στο τριήμερο του Acropolis: κατασκήνωση από την προηγούμενη ημέρα, έγκαιρη προσέλευση στις ειδικές αρκετές ώρες πριν, απαραίτητος εξοπλισμός για μέγιστη απόλαυση (καρεκλάκια, σνακς, κάμερες, ψιλοκουβέντα) και απαραίτητο φαγητό μετά τη δράση που…ανοίγει την όρεξη.
Τρώμε κάτι και συνεχίζουμε;
Μπορεί τα μεμονωμένα περιστατικά να χαλάν τη συνταγή κάποιες φορές, όμως ο WRC promoter γνωρίζει πως κοινό σαν το ελληνικό δύσκολα βρίσκεις στα άλλα Rally. Και αυτό αποτελεί χρυσό εισιτήριο για μακροχρόνια παραμονή του αγώνα στο καλεντάρι. Αρκεί φυσικά να το τρέχει και σωστά η πολιτεία.
Επίλογος
Πολλά ειπώθηκαν και πολλά περισσότερα μπορούν να συνεχίσουν να λέγονται, όμως πρέπει να μπει κάπου μια τελεία. Εάν πρέπει ένα πράγμα να κρατήσουμε, μαζεύοντας τα μπλουζάκια των ομάδων, τα σημαιάκια και αδειάζοντας τη μνήμη από τη φωτογραφική, προετοιμαζόμενοι για του χρόνου, θα πρέπει να είναι πως το Rally Acropolis είναι θεσμός μεγέθους ικανού να μεγαλώνει και να σφυρηλατεί γενιές οπαδών.
Σε περιμένουμε (και) του χρόνου Acropolis!
Στα 70s και 80s μεγάλωσαν ως παιδιά οι γονείς μας και οι γονείς αυτών, στα 90s και 00s το προϊόν ωρίμασε και κατέκτησε όλη τη χώρα. Στα 10s ήρθε η ώρα της χειμέριας νάρκης και στα 20s έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να δείξουμε πως μπορούμε να γίνουμε πυλώνας του αθλήματος στο διηνεκές.
Ας το αγκαλιάσουμε λοιπόν, γιατί στα οφέλη του δεν περιλαμβάνεται μόνο η αδρεναλίνη και η συνάντηση με παγκοσμίου φήμης οδηγούς, Εντάσσεται και μια οδηγική κουλτούρα που αν μη τι άλλο χρειάζεται αυτή η χώρα, η κοινωνική συναναστροφή από κοντά με κόσμο κάθε καταβολής, στα απόνερα μιας πανδημίας που αποξένωσε τον άνθρωπο από τον γείτονα, αλλά και το χτίσιμο της εκτίμησης και του θαυμασμού για το φυσικό περιβάλλον, το οποίο δεν θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο, με το μέλλον να φαντάζει ζοφερό στο κομμάτι αυτό.
Κάπου εκεί αριστερά, μέσα σε ένα φούμο σκόνης κρύβεται και ο γράφοντας του συγκεκριμένου
365 μερούλες (περίπου) για το επόμενο Acropolis, λοιπόν. Βαστάτε γερά!
