Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για τον Δημήτρη Μελισσανίδη που ξεπέρασε τον μυθικό Λουκά Μπάρλο σε όλα τα επίπεδα και γίνεται ο κορυφαίος όλων στην ιστορία της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως…
Υπάρχει ένα σύνθημα των φίλων της ΑΕΚ, το οποίο είναι εδώ και χρόνια βέβαια γνωστό, όπου αναφέρει μεταξύ άλλων: σα βρεθείς στης Φιλαδέλφειας τα μέρη και αντικρίσεις κιτρινόμαυρη φανέλα, θα σε πιάσει αμέσως τρέλα, το μεθύσι της χαράς… Αυτό ακριβώς βιώνει ο φίλος του Δικέφαλου αυτές τις μέρες. Βασικά για να είμαστε ειλικρινείς από την ημέρα που μπήκε πρώτη φορά στο νέο της γήπεδο, έως και σήμερα νωρίς τα ξημερώματα, ο Ενωσίτης είναι ο πλέον ευτυχισμένος οπαδός – φίλαθλος στο ελληνικό ποδόσφαιρο και μάλιστα σε όλη τη διάρκεια αυτών των μηνών που προανέφερα. Ακόμη και το διάστημα που ήταν πίσω έως και 8 βαθμούς, στην ΑΕΚ, στο νέο της γήπεδο, στα δικά της ματς, ήταν όλοι χαρούμενοι.
Προφανώς διότι η εμπειρία της πρώτης φοράς ξανά στο σπίτι, αφού έτσι το αντιμετωπίζουν οι φίλοι της Ένωσης, έπειτα από δυο δεκαετίες παρακαλώ, είναι μοναδική και σίγουρα ανεπανάληπτη. Αντίστοιχα δηλαδή με τη σεζόν που ολοκληρώθηκε και ο Δικέφαλος κατέκτησε το νταμπλ με αυτό το τρόπο που το έκανε στο τελευταίο ματς με τον ΠΑΟΚ στον Βόλο με ποδοσφαιριστή λιγότερο από το 5ο προς 6ο λεπτό της μεγάλης βραδιάς. Έτσι το ‘θελε ο Θεός για να κλείσουν τα στόματα όλων που επέλεξαν την οδό της απαξίωσης, κάποιοι όλης της σεζόν σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, άλλοι τόσοι επειδή προσπάθησαν, ήταν καλοί, αλλά δεν τα κατάφεραν…
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος και αυτή του Κυπέλλου Novibet συνδυάστηκε λοιπόν με την αγωνιστική χρονιά όπου η ΑΕΚ επέστρεψε στην πόλη της, στο δικό της γήπεδο και πάλι, κάτι που μόνο τυχαίο δεν γίνεται να είναι. Αποτελεί την απόδειξη και συνιστά την επιβεβαίωση, όσων υποστήριζαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, ότι θα ήταν πολύ διαφορετική η ιστορία αν η ομάδα είχε πολύ νωρίτερα το δικό της αγωνιστικό σπίτι! Δικαίωση και για τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ο οποίος αναφερόταν συχνά – πυκνά στο όνειρο του γηπέδου που δημιούργησε από το μηδέν και κόντρα σε όλους και σε όλα, θυμίζοντας με έμφαση το γεγονός ότι η ΑΕΚ συγκριτικά με τους βασικούς αντιπάλους της παίζει στο… Νταχάου!
Ο πρόεδρος της ΑΕΚ ο οποίος ένα χρόνο πίσω άκουγε τον κόσμο του να αντιδράει και να τα βάζει με όλους και με ΟΛΑ, δικαιολογημένα λόγω της αποτυχίας της ομάδας και του μεγέθους αυτής, έκανε τα λόγια του πράξεις και φέτος όλη η ποδοσφαιρική (και μη) Ελλάδα, έτριβε τα μάτια της από την ομάδα που δημιούργησε ο εκλεκτός του: ο Ματίας Αλμέιδα… Διότι ο Μελισσανίδης τον επέλεξε ως άριστος φυσιογνωμιστής (αφού του γνωστοποιήθηκε η περίπτωσή του από τον Κονέ) για την ΑΕΚ (και) αυτόν, όχι μόνο εκείνους που απέτυχαν, όχι όπως βολεύει κάποιους. Ο πρόεδρος της Ένωσης τον είδε, δυο φορές και κλείδωσε από τη πρώτη τους συνάντηση ότι ο Πελάδο θα είναι ο τεχνικός που θα του δώσει τα κλειδιά και θα οδηγήσει την ΑΕΚ στη νέα εποχή της Νέας Φιλαδέλφειας…
Ο Μελισσανίδης ξεπέρασε τον μυθικό Λουκά Μπάρλο…
Έλεγαν πως ο Μελισσανίδης υποστήριζε σε πολλούς στα χρόνια της αναμονής για την επιστροφή στην πόλη μας ότι «πρώτα φτιάχνεις το σπίτι σου και μετά το ντύνεις με έπιπλα, με τα καλύτερα»! Δεν το ‘χει πει ποτέ σε μένα, αλλά πόσο δίκιο έχει, απόλυτα to the point η ατάκα του, αφού πιστεύω όσους μου το μετέφεραν διότι τέτοιος άνθρωπος είναι. Πάντα με συγκεκριμένο σχέδιο και προγραμματισμό… Η ΑΕΚ τα κατάφερε γι’ αυτό το λόγο: διότι υπήρξε σωστή δουλειά παρά το μέγεθος της αποτυχίας την προηγούμενη σεζόν σε ότι αφορά στους ποδοσφαιριστές που ήθελε να φέρει και ο Μελισσανίδης έκανε αλλαγές αλλά όχι παντού, διότι γνώριζε πού και πόσοι έπρεπε να αλλάξουν.
Στο θέμα του προπονητή απαιτείται και τύχη… Εδώ όμως στον Αλμέιδα δεν υπήρξε μόνο αυτό. Η δουλειά ήταν ξεκάθαρη ότι άμεσα, ή σε βάθος μιας σεζόν, θα φέρει αποτέλεσμα. Όλα τα καλά συνδυάστηκαν με την επιστροφή στην πόλη μας και στο γήπεδό μας. Με την απόλυτη συσπείρωση: διοίκηση, ομάδα και κόσμος ένα σε όλη αυτή τη διαδρομή και όλοι να πιστεύουν στο μεγάλο στόχο, στο νταμπλ, όχι απλά στο πρωτάθλημα. Ήταν μοναδική ευκαιρία, ιστορική, να γίνει κάτι που δεν θα ‘χει προηγούμενο και φυσικά επόμενο, αφού δεν θα προκύψει εύκολα μεγάλη ομάδα που θα ‘χει δυο δεκαετίες να επιστρέψει στο γήπεδό της, να το δημιουργήσει στο οικόπεδό της και μάλιστα από το μηδέν και δίχως να χρεωθεί ούτε σεντ!
Για αυτούς τους λόγους και άλλους τόσους ο Δημήτρης Μελισσανίδης είναι πλέον, είχε γίνει με την ολοκλήρωση των έργων ζωής για τον Σύλλογο, ο πρόεδρος των προέδρων της ΑΕΚ. Το νταμπλ ήρθε απλά να σφραγίσει αυτό το δεδομένο (κάτι που σημείωνα στο blog μου τότε για τα εγκαίνια του γηπέδου, διότι από τότε ήταν γεγονός): ο κορυφαίος όλων και ακόμη είναι εδώ και ο άνθρωπος που ηγείται της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως! Μόνο αυτό δεν είχε πετύχει ο Μελισσανίδης, να πανηγυρίσει και το νταμπλ, έφτασε να ‘χει ήδη τέσσερα πρωταθλήματα στις μέρες του σαν πρόεδρος της ΑΕΚ, δυο Κύπελλα, με το δεύτερο να αποτελεί νταμπλ! Μια μοναδική επιτυχία αφού όπως σημειώνουμε παραπάνω αυτό συνέβη αφού η ομάδα επέστρεψε στη δική της πόλη, στο δικό της γήπεδο.
Δημιουργία γηπέδου στην Νέα Φιλαδέλφεια, απογείωση του προπονητικού κέντρου στα Σπάτα και γήπεδο (και) εκεί (το Σεραφείδειο), αλλά και κατάκτηση δυο πρωταθλημάτων και δυο Κυπέλλων και όπως γνωρίζει όλη η Ελλάδα, η Ευρώπη και ο κόσμος πλέον, νταμπλ έπειτα από το μακρινό 1978… Μπορεί να χαίρεται τώρα, είναι ευτυχισμένος και το αξίζει, έκανε τόσο κόσμο, εκατομμύρια φίλων της ΑΕΚ, να ζήσουν την απόλυτη ευτυχία σε μία χρονιά, σε λιγότερο: από τα τέλη του Σεπτέμβρη έως και τώρα, τέλη Μαΐου. Τότε κλαίγαμε όλοι από συγκίνηση μέχρι τα ξημερώματα της επομένης των εγκαινίων, σήμερα πάλι τα ξημερώματα, κλαίγαμε και γελάγαμε από χαρά σε απόλυτη έκσταση!
Το ευχαριστώ είναι μια πολύ μεγάλη λέξη αλλά φτωχή για να αναγνωρίσει κανείς την προσφορά του Δημήτρη Μελισσανίδη, του προέδρου των προέδρων της ΑΕΚ, του ανθρώπου που ξεπέρασε τον μυθικό Λουκά Μπάρλο…
Υγ: Σε αυτό το κείμενο, κανονικά, δεν χωράει υστερόγραφο αλλά το κάνω για ένα πρόσωπο το οποίο είναι αυτό που λέμε: αυτός θα σου τα φάει! Για τον Μελισσανίδη ο «αυτός» είναι ο Ματίας Αλμέιδα. Διότι δεσμεύτηκε μετά το νταμπλ στον κόσμο της ΑΕΚ ότι θα ενισχυθούμε ακόμη περισσότερο… Το βίντεο με τον Πελάδο να τραγουδάει forza AEKάρα και να καταλήγει στην αγκαλιά του Μελισσανίδη που του φωνάζει: αγάπη μου και τον αγκαλιάζει είναι όλη η σεζόν και όσες θα ακολουθήσουν. Διότι ο πρόεδρος της ΑΕΚ βρήκε τον …Μπάγεβιτς ξανά, τον άνθρωπο που του έλυσε το αγωνιστικό και μπορεί να εμπιστευθεί τυφλά για την ομάδα, όπως τότε την δεκαετία του ’90. Μάλιστα ο Αλμέιδα κατάφερε ήδη να ξεπεράσει σε κάτι αυτό το σπουδαίο κεφάλαιο της Ένωσης, αφού έγινε ο πρώτος που κατακτάει νταμπλ, κάτι που δεν είχε πετύχει (με την καλύτερη ΑΕΚ μάλλον όλων των εποχών) ο Μπάγεβιτς! Τον τελικό τον κέρδισε ο Αργεντινός τεχνικός με τους συνεργάτες του, αφού προετοίμασε κατάλληλα την ομάδα του πνευματικά (όπως παραδέχτηκε σωστά ο Λουτσέσκου) και όχι μόνο αυτό, διαχειρίστηκε το ματς ΑΨΟΓΑ με κερασάκι στη τούρτα την αλλαγή του Πάολο Φερνάντες. Άλλος ίσως έβαζε αμυντικό, άλλος πάλι ένα χαφ για να σφίξει ακόμη περισσότερο στα τελευταία λεπτά, εκείνος έβαλε έναν άριστο χειριστή της μπάλας και με επιθετικές διαθέσεις για να τελειώσει το παιχνίδι (με τέτοια ποδοσφαιρική κίνηση – αλητεία βέβαια δεν το περίμενε κανείς)!
