Η φήμη του Αζάρ ως παίκτη είχε δεχθεί ένα μεγάλο… πλήγμα. Τη δεκαετία πριν από τη μετακίνησή του στη Ρεάλ ( που είχε τρία χρόνια στη γαλλική Λιλ και επτά στην Τσέλσι) είχε παρουσία σε όλα τα ματς Πρωταθλήματος εκτός από 22 τον αριθμό (σε σύνολο 380 αγώνων).

Ίσως όλο αυτό να τον οδήγησε σε μακροχρόνια κόπωση. Ο Αζάρ βέβαια δεν ήταν ο πιο αφοσιωμένος παίκτης σε θέματα φυσικής κατάστασης. Οι συμπαίκτες του είχαν να λένε ότι δεν τον είδαν ποτέ στο γυμναστήριο και με πολύ… ζόρι θα έμενε περισσότερο στο προπονητικό γήπεδο (απ’ όσο έκρινε ότι χρειαζόταν). Παρουσιάστηκε αρχικά σε ένα στιλ ως αντί-Κριστιάνο Ρονάλντο. Πολύ βαριά μία τέτοια αγωνιστική… κληρονομιά.

Θα ήταν κρίμα να έχουμε όλοι στο μυαλό μας μόνο τον Αζάρ της Ρεάλ. Στην ομάδα της Τσέλσι εάν εξαιρέσει κανείς ένα διάστημα που υπήρχε… κόντρα με τον Μουρίνιο και έπαιξε πολύ και προσέφερε. Είναι ο ίδιος ο Αζάρ που ψηφίστηκε στην κορυφαία ομάδα της σεζόν στην πρώτη του αγωνιστική περίοδο στην Αγγλία και το ίδιο έγινε και στη 2η όταν και πήρε και το βραβείο για κορυφαίος νέος παίκτης της χρονιάς. Στην τρίτη του χρονιά επίσης πήρε βραβείο κορυφαίο ποδοσφαιριστή.

Μετά από εκείνη τη χρονιά με τον Μουρίνιο θα επέστρεφε σε τοπ φόρμα το 2016-2017 ενώ έχασε από τον συμπαίκτη του, Ενγκολό Καντέ, το βραβείο του παίκτη της σεζόν. Οι οπαδοί της Τσέλσι θα διαφωνούσαν πάντως. Θα τον ψήφιζαν ξανά ως τοπ παίκτη της σεζόν. Θα το έκαναν και τη χρονιά 2018-2019 παρότι δεν είχε ψηφιστεί ως ο κορυφαίος παίκτης της Λίγκας.

Σε ένα διάστημα επτά σεζόν ο Αζάρ ήταν – εάν όχι κάθε χρόνο ο καλύτερος ή σε τοπ επίπεδο – εκ των κορυφαίων παικτών της Premier. Ήταν σίγουρα ο καλύτερος σε 3 εξ αυτών και πολύ καλός σε άλλες 2 σεζόν.

Το 2017-18 αν και δεν ήταν σε τρομερή κατάσταση συνέβαλε στην κατάκτηση του τελικού του Κυπέλλου Αγγλίας. Μετά είχε και γκολ με πέναλτι στη νίκη με τη Γιουνάιτεντ.

Στον τελικό του League Cup της επόμενης σεζόν ήταν αναμφισβήτητα ο καλύτερος παίκτης. Είχε και ένα πέναλτι αλά Πανένκα στη διαδικασία των πέναλτι αν και η Τσέλσι έχασε τελικά από τη Μάντσεστερ Σίτι. Ήταν επίσης κορυφαίος στη νίκη επί της Άρσεναλ στον τελικό του Europa το 2019, που ήταν το τελευταίο του παιχνίδι για την Τσέλσι.

Οι εμφανίσεις του Αζάρ στην Εθνική επίσης σε σημαντικό βαθμό υπήρξαν από καλές έως πολύ καλές. Ιδιαίτερα στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2018 όπου το Βέλγιο τερμάτισε τρίτο. Απλά μετά άρχισαν τα προβλήματα τραυματισμών του. Αυτές οι μέρες είναι και επίσημα πίσω του: Ο Αζάρ αποφάσισε την πρόωρη αποχώρησή του. Από την Εθνική αποχώρησε το 2022 μετά τον αποκλεισμό από τους ομίλους στη διοργάνωση του Κατάρ. Όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ένιωθε άβολα να πάρει ευκαιρίες όταν οι νεότεροι παίκτες άξιζαν να ξεκινήσουν περισσότερο από αυτόν.

Σαφώς δεν είδαμε ποτέ ξανά τον Αζάρ της Τσέλσι. Όμως οι τρεις πολύ καλές εμφανίσεις του μέχρι τον τραυματισμό του τον Νοέμβριο του 2019 στη Ρεάλ έδειξαν και το τι παίκτης μπορούσε να γίνει. Τελικά αυτό το τάκλιν εάν και αρχικά έμοιαζε… αθώο άλλαξε τα πάντα.

Loading…





gazzeta.gr

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ