Οι Νάγκετς βρίσκονται μία ανάσα από τον πρώτο τίτλο της ιστορίας τους στο ΝΒΑ και το Gazzetta κάνει ιδιαίτερη αναφορά στους… background πρωταγωνιστές δίπλα στο δίδυμο Νίκολα Γιόκιτς-Τζαμάλ Μάρεϊ.
Η αυλαία του ΝΒΑ αρχίζει να κατεβαίνει για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο και στο σανίδι της σκηνής στέκονται καμαρωτοί οι Ντένβερ Νάγκετς που έπειτα από τέσσερα παιχνίδια στους τελικούς έχουν τον έλεγχο του 3-1. Χρειάζονται μόλις ένα βήμα απέναντι στους Χιτ προκειμένου να γράψουν για πρώτη φορά το όνομα του franchise τους στο κύπελλο του τίτλου.
Φυσικά η ανάγνωση για όσα έχουν συμβεί στις αναμετρήσεις του Ντένβερ φέρνει μπροστά μας τους Νίκολα Γιόκιτς και Τζαμάλ Μάρεϊ. Το δίδυμο που συνθέτουν ο Σέρβος δις MVP με τον 29χρονο Αμερικανό καταγράφει εντυπωσιακές βραδιές που αγγίζουν πρωτόγνωρα για τα χρόνια της λίγκας ρεκόρ. Ωστόσο, κάτι τέτοιο στέκεται στην επιδερμική εξέταση και μία πιο λεπτομερής αναζήτηση μπορεί να φανερώσει μερικούς ακόμη πρωταγωνιστές που μένουν στο background ως απαραίτητοι για την παράσταση.
Οι Νάγκετς παρουσιάζουν μία πολυφωνία που είναι αναγκαία για μία σειρά τελικών και ο Μαλόουν ευτυχεί να βλέπει έναν-έναν τους άσσους να βγαίνουν από το μανίκι του.
Not satisfied yet. pic.twitter.com/NXxY5hiK9u
— Denver Nuggets (@nuggets) June 10, 2023
Τα εύσημα του Μαλόουν
«Μερικά πράγματα πολύ γρήγορα…» έλεγε στα αποδυτήρια μετά το Game 4 ο Μαικ Μαλόουν υπενθυμίζοντας σε όλους πως η δουλειά τους δεν έχει τελειώσει με το προβάδισμα των δύο νικών. Τα εύσημα που μοίρασε αφορούσαν τους παίκτες που βγήκαν μπροστά με το δικό τους τρόπο και συνέβαλαν σε αυτό που έχει “χτιστεί” μέχρι στιγμής ώστε οι Νάγκετς να βρίσκονται πια ένα βήμα πριν το δαχτυλίδι.
«Θα ξεκινήσω από εδώ… Μπρους». Ο ένας εκ των δύο Μπράουν, εκείνος που στην πραγματικότητα γράφεται ακριβώς όπως προφέρεται το όνομά του, πήρε τα ηνία του ματς στο τέταρτο δωδεκάλεπτο τα ξημερώματα του Σαββάτου (10/06). Ο τρόπος που διαχειρίστηκε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν και έφτασε τους 21 πόντους (με 11 από αυτούς στο διάστημα της τελευταίας περιόδου) ήταν καθοριστικός για την εξέλιξη του παιχνιδιού και φανέρωσε ακόμη έναν παράγοντα για το Ντένβερ που δεν έμεινε πίσω στην ασφάλεια της regular season, αλλά πέρασε στη μαγεία των τελικών. Άλλωστε, ο ίδιος έχει πλέον έναν πιο συγκεκριμένο, αλλά ταυτόχρονα, απελευθερωμένο ρόλο, από εκείνους που προσπαθούσε να προσαρμοστεί τόσο με τους Πίστονς, όσο και με τους Νετς.
Πίσω από τα πολλά φώτα, όμως πάντοτε με την ίδια λογική το μερίδιο ευθύνης για ό,τι τη δεδομένη στιγμή παρουσιάζουν οι Νάγκετς είναι χωρισμένο και στον κύριο με τον αριθμό “50”! Ο Άαρον Γκόρντον, τον οποίο οι συμπαίκτες του χαρακτηρίζουν “σκύλο”, φαίνεται να έχει ενσωματωθεί απόλυτα στο πλάνο των ανθρώπων της ομάδας ακόμη και αν τον ήθελαν να κάνει δύο βήματα πίσω από τη θέση που βρισκόταν στους Μάτζικ. Το πολυδιάστατο παιχνίδι του και οι κατηγορίες που συμβάλλει μέσα στα 48 λεπτά αγώνα του δίνουν μερικά από τα φώτα δίχως να τα χρειάζεται. Η σταθερότητα από την κανονική διάρκεια μέχρι και τους τελικούς είναι κάτι που χαρακτηρίζει τη χρονιά του, ενώ δεν διστάζει να κάνει το step up όταν του δοθεί ο χώρος από το δίδυμο Μάρεϊ-Γιόκιτς.
Η τελευταία αναφορά αξίζει να γίνει στον έτερο Μπράουν (Braun). Ο rookie Κρίστιαν δεν είχε άλλη επιλογή από το να περιμένει υπομονετικά για να ζήσει τη στιγμή του και να γραφτεί στο φετινό κομμάτι της ιστορίας του Ντένβερ. Κάτι που πήρε σάρκα και οστά, εξαιτίας της… άρνησης του Μάικλ Πόρτερ Τζούνιορ στο να εγκλιματιστεί με ό,τι ακριβώς επιτάσσει η συνθήκη των τελικών. Στο Game 3 και ερχόμενος από τον πάγκο, μετατράπηκε σε σημείο “κλειδί” και στις δύο πλευρές του παρκέ, αφού όχι μόνο σημείωσε 15 πόντους (φυσικά career high με 7/8 σουτ) σε λιγότερα από 20 λεπτά συμμετοχής, ωστόσο ταλαιπώρησε το σύνολο των Χιτ με κλεψίματα και την τοποθέτηση του κορμιού του. Ο “εστεμμένος” με το Κάνσας κρατά παραστάσεις μέσα από την οικογένειά του και η αυτοπεποίθηση που προσφέρει στα μάτια του κόσμου είναι το μεγαλύτερο “όπλο” του για τη συνέχεια.
Το mentality της απλότητας
Κάθε ένας από τους τροχούς της αμάξης των Νάγκετς “φωνάζει” απλότητα! Στην πραγματικότητα η ευθύνη βαραίνει περισσότερο τον Νίκολα Γιόκιτς που “κουβαλά” πάνω του τους λόγους για να θεωρηθεί σούπερ σταρ, όμως εξακολουθεί να αρνείται κατηγορηματικά αυτή την ταμπέλα. Από την ανακοίνωση του MVP και την εμφάνισή του με τα άλογα στη Σερβία, μέχρι το «δεν σημαίνει και πολλά» που αναφώνησε μετά το μοναδικό ρεκόρ του triple double στο Game 3 περιγράφεται με λίγα λόγια το mentality των Νάγκετς…
Της απλότητας και της οικογένειας. Μίας λέξης που χρησιμοποιούν συχνά πυκνά στους κύκλους των αποδυτηρίων!
Ακόμη και αν προκρίθηκαν στα playoffs με το καλύτερο ρεκόρ της Δύσης, τα διάφορα πονταρίσματα του τίτλου δεν τους είχαν σε πρώτο πλάνο. Με τον τρόπο που οι ίδιοι έχουν μάθει να εξελίσσονται πλησιάζουν μία ανάσα από το δαχτυλίδι και δίχως φανφάρες και ιαχές πολέμου έχουν στο διάβα τους τριπλό matcball για να φτάσουν στην κορυφή.
