Ο Κ. Νικολακόπουλος γράφει στο blog του στο gazzetta για την τύχη του Ολυμπιακού να έχει τους Κορδόν και Μαρτίνεθ, αλλά με μία πολύ σοβαρή υποσημείωση.
Αντί προλόγου: Ισπανοί προπονητές παντού, σε υψηλό επίπεδο! Ο Λουίς Ενρίκε κι ο Μαρτσελίνο πήγαν στις μεγαλύτερες ομάδες της Γαλλίας (Παρί Σεν Ζερμέν και Μαρσέιγ). Ο Ιραόλα βρίσκει στην Πρέμιερ Λιγκ (Μπούρνεμουθ) τους Γκουαρντιόλα και Λοπετέγκι (σε Μάντσεστερ Σίτι και Γουλβς). Κι ο Μαρτίνεθ ήρθε στην Ελλάδα (Ολυμπιακός).
Μεγάλη υπόθεση για τον Ολυμπιακό να έχει το ισπανικό δίδυμο Κορδόν-Μαρτίνεθ στην ηγεσία ουσιαστικά του ποδοσφαιρικού τμήματος. Μία παλιά καραβάνα γεμάτη επιτυχίες ως αθλητικός διευθυντής κι ένα ανερχόμενο προπονητή που όμως έχει ήδη αρκετές παραστάσεις.
Απλά, χρειάζεται εδώ να βάλουμε μία υποσημείωση: Ισπανοί είναι, ισπανικά κινούνται! Όπως είδαμε π.χ. στο θέμα προπονητή, όπου ο Κορδόν αν και είχε έρθει και είχε συμφωνήσει με τον Μαρινάκη από τις 21 Μαίου, έφερε τον Μαρτίνεθ μετά από ένα μήνα.
Τι θέλω να πω και πού, κατά την γνώμη μου, χρειάζεται μία προσοχή. Στην Ισπανία, αθλητικοί διευθυντές και προπονητές, έχουν μάθει να κινούνται με βάση τα δεδομένα του ισπανικού ποδοσφαίρου. Εννοώ και τα χρονικά δεδομένα. Το πρωτάθλημα τελειώνει αρχές Ιουνίου. Μετά ξεκινάει γύρω στις 15 με 20 Αυγούστου. Κι οι ομάδες που βγαίνουν στην Ευρώπη δεν έχουν υποχρεώσεις όχι Ιούλιο, αλλά ούτε Αύγουστο, αφού παίρνουν μέρος απευθείας στους ομίλους. Είναι ζήτημα αν μία από τις εφτά ισπανικές ομάδες που προκρίνονται στα Κύπελλα Ευρώπης, χρειάζεται να παίξει ένα προκριματικό μετά τις 15 Αυγούστου.
Εδώ, όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Εδώ υπάρχουν προκριματικά και Ιούλιο για τις ελληνικές ομάδες. Και φυσικά από νωρίς τον Αύγουστο, όπως π.χ. φέτος για τον Ολυμπιακό. Άρα, η ομάδα χρειάζεται να είναι έτοιμη, γιατί εκτός των άλλων δεν θα έχει να αντιμετωπίσει κάποιο αντίπαλο της πλάκας, αλλά τη δευτεραθλήτρια Βελγίου (Γκενκ) η, τη δευτεραθλήτρια Ελβετίας (Σερβέτ). Και για όποιον δεν έχει, ακόμη, συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα, η Ελλάδα στο ranking της ΟΥΕΦΑ είναι Νο 20, ενώ το Βέλγιο Νο 8 κι η Ελβετία Νο 13…
Να υπενθυμίσω δε τις δύο φορές που ο Ολυμπιακός έπαιξε καλοκαιρινά προκριματικά ευρωπαϊκά με Ισπανό προπονητή: με το Βαλβέρδε αποκλείστηκε στο Τσάμπιονς Λιγκ από την κυπριακή Ανόρθωση τον Αύγουστο του 2009 και με το Βίκτορ Σάντσες αποκλείστηκε επίσης στο Τσάμπιονς Λιγκ από την Χάποελ Μπερ Σέβα του Ισραήλ τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου του 2016. Παρότι με Ισπανούς προπονητές, τον ίδιο τον Ερνέστο, αλλά και τον Μίτσελ, έφερε τα καλύτερα του αποτελέσματα στην Ευρώπη, αλλά μεσούσης της σεζόν, φθινόπωρο και χειμώνα. Δηλαδή, το καλοκαίρι οι Ισπανοί προπονητές δεν είχαν έτοιμο έγκαιρα τον Ολυμπιακό, ενώ όταν την είχαν έτοιμη την ομάδα, στη συνέχεια, την πήγαν εξαιρετικά στα Κύπελλα Ευρώπης. Ακόμη κι ο Κορμπεράν, που είναι Ισπανός αλλά δεν έχει δουλέψει ποτέ Ισπανία, στα πέναλτι πέρασε τον περασμένο Αύγουστο Σλόβαν κι Απόλλωνα…
Μόνο που για τον προερχόμενο από τη χειρότερη του (βάσει δεδομένων) σεζόν εδώ και 25 χρόνια Ολυμπιακό, θα έχει σημασία να μπει καλά στη νέα σεζόν. Αφενός μεν, αν μη τι άλλο να παίξει σε ευρωπαϊκό όμιλο. Αφετέρου δε να κάνει ένα καλό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Γιατί είδαμε ότι την απερχόμενη σεζόν που δεν έκανε καλό ξεκίνημα (στο -10 από την πρώτη θέση την 8η αγωνιστική) έχασε το πρωτάθλημα μολονότι στη συνέχεια το πάλεψε πολύ, μένοντας αήττητος επί 20 ολόκληρες αγωνιστικές. Όπως το ίδιο είχε γίνει και την προηγούμενη φορά που είχε χάσει το πρωτάθλημα, την πρώτη σεζόν του Πέδρο Μαρτίνς, όταν τότε ήταν στο -8 από τον (τελικά πρωταθλητή ΠΑΟΚ) από την 7η αγωνιστική…
Πού καταλήγουμε: οι Ισπανοί προπονητές δεν βιάζονται να ετοιμάσουν γρήγορα τις ομάδες τους, προφανέστατα έχοντας τους χρόνους που υπάρχουν στο ποδόσφαιρο της Ισπανίας. Θυμηθείτε π.χ. πώς στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν, Αύγουστο μήνα, ο Βαλβέρδε έχανε από τον Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο (1-2) κι ο Μίτσελ δεν κέρδιζε τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο (1-1)…
Εδώ, όμως, τα δεδομένα είναι αλλιώς: ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι έτοιμος όταν…πρέπει. Γιατί ένας αποκλεισμός από τους ευρωπαϊκούς ομίλους θα ήταν ό,τι το χειρότερο για αρχή της σεζόν. Και γιατί στο πρωτάθλημα το ελληνικό, όταν μένεις πίσω, δύσκολα το γυρίζεις. Θα πρέπει να κάνουν οι άλλοι λάθη, εσύ να έχεις σπρώξιμο κλπ. Και δεν βλέπω λ.χ. πώς θα αλλάξει η κατάσταση κι η διαιτησία τη νέα σεζόν θα είναι κανονική.
Άρα, ο Κορδόν με τον Μαρτίνεθ καλό θα είναι να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους όπως ξέρουν, δηλαδή ισπανικά, αλλά νομίζω ότι είναι κι υποχρεωμένοι να προσαρμοστούν στα εδώ χρονικά δεδομένα…
Άσχετο: Μέχρι τώρα, λεφτά στον Ολυμπιακό δεν έχουν προσφέρει οι Τούρκοι. Και η Μπεσίκτας ζήτησε δανεικό τον Μπιέλ και η Τράμπζονσπορ ζήτησε δανεικό τον Ζίνκερναγκελ. Με αυτές τις συνθήκες, μεταγραφές δεν γίνονται. Η Τράμπζο έδειξε μία διάθεση να βάλει 1,5 εκ. στο τραπέζι, αλλά όταν τηλεφώνησε στο Δανό έμαθε ότι οι δικές του απαιτήσεις είναι 2,1 εκ. Ευρώ ετησίως και μάλλον δεν της άρεσε…
Η φωτογραφία της ημέρας. Πέντε καλοκαίρια και τέσσερις χειμώνες, εννιά δηλαδή μεταγραφικές περιόδους, ένα καλό παίκτη έφερε ο Πέδρο Μαρτίνς, τον Τικίνιο. Εννοώ να είναι προσωπική του επιλογή κι όχι π.χ. οι Πορτογάλοι (Ποντένσε και Σα) που έφερνε ο μάνατζερ Μέντες η, οι γαλλόφωνοι (Ελ Αράμπι, Βαλμπουενά, Εμβιλά), που έφεραν οι Μοντέστο κι Ανιγκό. Καλός παίκτης ήταν κι άλλη μία προσωπική επιλογή του Πέδρο, ο Σεμέδο, αλλά νάρκη για τα αποδυτήρια, για το σύλλογο ολόκληρο.
Τέλος πάντων, ας πω ότι έφερε δύο καλούς παίκτες, τον Τικίνιο και τον Σεμέδο. Με τον 32χρονο Βραζιλιάνο φορ να είναι φέτος πρώτος σκόρερ (εννιά γκολ σε 11 παιχνίδια) και να οδηγεί την Μποταφόγκο προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος (ήδη στο +7 από την Παλμέιρας του Άμπελ Φερέιρα, την οποία νίκησε χθες 1-0 στο ντέρμπι κορυφής της 12ης αγωνιστικής με δικό του γκολ).
Και πώς ήρθε έτσι η κέντα και τον έχασε το περασμένο καλοκαίρι τον Τικίνιο ο Ολυμπιακός: Αν θυμάστε, μπήκε ο Χουάνγκ στον Ολυμπιακό κι έλαμψε πραγματικά από το πρώτο παιχνίδι του, στην Κύπρο με τον Απόλλωνα Λεμεσού, και αμέσως γεννήθηκε η ιδέα να τον ντουμπλάρει η ομάδα στην ενδεκάδα με τον άλλο Κορεάτη, τον σέντερ φορ Ουί Τζο, με την προοπτική να δέσουν και να κάνουν τη διαφορά οι δυο συμπατριώτες. Ο δε Ουί Τζο προέρχονταν κι από την καλή σεζόν με τα 11 γκολ στο γαλλικό πρωτάθλημα με την Μπορντό κι έμοιαζε έτσι δελεαστικό το όλο πακέτο.
Να, όμως, που ο Ουί Τζο απέτυχε παταγωδώς στον Ολυμπιακό, παρά την πειστική επιτυχία μάλιστα του συμπατριώτη του Χουάνγκ, και κάπως έτσι η ομάδα έχασε και τον Τικίνιο. Με την αλυσίδα να είχε και άλλα: την απόκτηση το Σεπτέμβρη του Μπακαμπού, καθώς ο Ουί Τζο από την αρχή σερνόταν. Τον Μπακαμπού που εκμεταλλεύθηκε την ανάγκη του Ολυμπιακού και υπέγραψε μονετές συμβόλαιο, με τη συνέχεια να την ξέρουμε, την άρνηση του τελικά να παραμείνει στους «ερυθρόλευκους», που τώρα βέβαια ψάχνουν βασικό σέντερ φορ.
