«Η επιτροπή που, με βάση τα δεδομένα, κινεί τα νήματα πίσω από τις μεταγραφές της Λίβερπουλ, ακόμα δεν έχει εξηγήσει πώς προέκυψε η ιδέα να ξοδευτούν δεκάδες εκατομμύρια λίρες για τη μεταγραφή του Φιρμίνο από τη Χόφενχαϊμ, που πέρυσι τερμάτισε όγδοη στην Bundesliga».
Τάδε έγραφε το 2015 η Daily Mail αλλά αυτό δεν… πήγε και πολύ καλά έτσι; Οκτώ χρόνια μετά κανείς διαβάζει την πρόταση και γελάει.
Μα όταν ο Βραζιλιάνος άφησε τη Γερμανία και προσγειώθηκε στο κρύο Μέρσισαϊντ τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν από την πρώτη στιγμή όπως θα ήθελε.
Οι Ρεντς, με τον Μπρένταν Ρότζερς ακόμα στον πάγκο, πολεμούσαν τους δαίμονες της απώλειας του πρωταθλήματος του 2014 και του γλιστρήματος του Τζέραρντ ενώ δειλά-δειλά κινούνταν προς το «κλειδί» που θα όριζε το μέλλον τους, τη χρήση των data στη λήψη αποφάσεων του συλλόγου.
Μόνο που ακόμα τα πράγματα δεν ήταν ξεκάθαρα ως προς αυτή την κατεύθυνση. Το καλοκαίρι του 2015, ο Ρότζερς είδε τον διακαή του πόθο, Κριστιάν Μπεντέκε, να φτάνει στο «Άνφιλντ» αλλά κι εκείνον τον 24χρονο Βραζιλιάνο, επί της ουσίας, να του… φορτώνεται από τη διοίκηση της ομάδας, ως προτεραιότητα του, ξακουστού πλέον, τεχνικού διευθυντή, Μάικλ Έντουαρντς.
Ο Βορειοιρλανδός δεν κατάφερε ποτέ να διακρίνει τα στοιχεία που έκαναν τον Φιρμίνο ξεχωριστό, δεν καταλάβαινε τι είδε σε αυτόν ο Έντουαρντς και συνήθως τον χαράμιζε στα φτερά της επίθεσης.
Ταυτόχρονα ωστόσο, όπως θα παραδεχόταν ο ίδιος μετά από από χρόνια, ο Γιούργκεν Κλοπ είχε άλλη γνώμη: «Εξεπλάγην όταν έμαθα πως ο Φιρμίνο πήγε στη Λίβερπουλ, τον ήξερα από τη Γερμανία και σκεφτόμουν πόσο σπουδαία μεταγραφή ήταν».
Ο Ρότζερς σύντομα έγινε παρελθόν και οι Ρεντς έμπαιναν στη νέα τους εποχή με τον Κλοπ στο τιμόνι της ομάδας, μια εποχή που χωρίς την εκτόξευση του Φιρμίνο δεν θα ήταν ίδια.
Τα πέτρινα χρόνια της Λίβερπουλ σταδιακά και βήμα-βήμα έγιναν χρόνια δόξας, οι μακρές περίοδοι κακού ποδοσφαίρου αντικαταστάθηκαν από ένα παιχνίδι νέο, φρέσκο, επαναστατικό και πανέμορφο. Από… meme των Άγγλων ποδοσφαιρόφιλων, οι Ρεντς έγιναν φόβητρο. Κατέκτησαν τα πάντα, πρωτάθλημα, Κύπελλα και Champions League, κάθε πιθανό τίτλο από μια φορά και χάρισαν ξανά στους φίλους της ομάδας μια σχεδόν ξεχασμένη ευτυχία. Και σε όλη αυτή τη μετάβαση, τη μεταμόσχευση ταυτότητας κανείς δεν υπήρξε μεγαλύτερη σταθερά από εκείνον, από τον Φιρμίνο. Άλλωστε, κανένας παίκτης δεν έχει περισσότερες συμμετοχές από αυτόν στη θητεία του Κλοπ.
Πάντα εκεί, στο «9», ρυθμιστής ενός ολόκληρου τρόπου παιχνιδιού, χωρίς άπειρα γκολ, αλλά με μπόλικα σπουδαία, μπόλικα πολύτιμα. Ο Φιρμίνο ήταν εκεί στη ρωγμή των εποχών της Λίβερπουλ, στο μεταίχμιο της ιστορίας της. Από το απόλυτο σκοτάδι, στο απόλυτο φως, μια πολύτιμη μετασχηματιστική σπιθαμή.
