Το όραμα του Λεντόιρο πλέον έχει υπόσταση αλλά η απαίτηση των επιτυχιών περιπλέκει την Ντέπορ, την εγκλωβίζει σε έναν λαβύρινθο, εκεί όπου χαμένη προσπαθεί να ξεπεράσει τον προηγούμενο εαυτό της. Οι επόμενες τέσσερις σεζόν κυλούν σχεδόν απογοητευτικά, ο Τζον Τόσακ παίρνει τη σκυτάλη από τον Ιγκλέσιας μα το εκρηκτικό του ταπεραμέντο εκτροχιάζει την ομάδα, που δυσκολεύεται να διατηρήσει στο δυναμικό της μερικές από τις πολυτιμότερες μονάδες της.
Ο Μπεμπέτο αποχωρεί, τον ίδιο δρόμο ακολουθούν τόσο ο ανερχόμενος σταρ Ριβάλντο που προσγειώθηκε στη Γαλικία στο μεταίχμιο των εποχών της Λα Κορούνια, όσο και ο Τζούκιτς.
Ο Ουαλός κόουτς συγκρούεται με τον κόσμο και τη διοίκηση της ομάδας, βγάζοντας τη εκτός στόχων μα ακόμα κι έτσι, αυτά τα χρόνια λειτουργούν σαν το λύγισμα της χορδής ενός τόξου λίγο πριν αυτό εκτοξεύσει το βέλος του. Ένα «λύγισμα» λοιπόν πριν την εκτόξευση, πριν τη «Σούπερ Ντέπορ».
Τις «πληγές» που αφήνει ο Τόσακ αναλαμβάνει να επουλώσει ο Κάρλος Αλμπέρτο Σίλβα αλλά στο επόμενο βήμα της μαέστρος χρίζεται ο Χαβιέρ Ιρουρέτα. Ο Ισπανός κόουτς μετακομίζει στη Λα Κορούνια από τη μισητή αντίπαλο Θέλτα και σταδιακά αρχίζει να χτίζει το παζλ της πιο θρυλικής έκδοσης της ομάδας, παίζοντας ένα ποδόσφαιρο πανέμορφο, άκρως επιθετικό, άκρως ελκυστικό, μπάλα που δεν μπορεί κανείς παρά να την απολαύσει.
Στην ομάδα έχουν καταφτάσει τα πρώτα κομμάτια, ο Παουλέτα, ο Φλόρες, ο Πάμπλο, ο Σούρερ και με τον δεύτερο να πυρπολεί, η Λα Κορούνια τερματίζει στην 6η θέση. Δύο ακόμα προσθήκες το καλοκαίρι του 1999, Ρόι Μακάι και Βίκτορ Σάντσες, και η Ντέπορ είναι έτοιμη, ορισμένη από τους ποδοσφαιρικούς Θεούς να σημαδέψει τη χιλιετία.
Σε ένα απίστευτα αμφίρροπο πρωτάθλημα οι Μπλανκιαζούλες μαγεύουν με το παιχνίδι τους και βρίσκονται ξανά να παλεύουν με την Μπαρτσελόνα για την κορυφή ως την τελευταία αγωνιστική. Μόνο που αυτή τη φορά, στη δεύτερη τέτοια ευκαιρία τους, το «Ριαθόρ» καταπίνει την Εσπανιόλ, Ντονάτο και Μακάι πετυχαίνουν τα γκολ της νίκης και βγάζουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους της πόλης. Της δεύτερης μικρότερης πόλης (μετά το Σαν Σεμπαστιάν και τη Σοσιεδάδ) που πανηγυρίζει το πρωτάθλημα Ισπανίας. Και όχι οποιοδήποτε πρωτάθλημα, αλλά το πρώτο της ιστορίας της.
«Ήταν απλά η καλύτερη στιγμή της ζωής μου», θα θυμηθεί μετά από χρόνια ο Λεντόιρο που κατάφερε να φέρει στη ζωή μια φαντασίωση που αρχικά ακουγόταν παρανοϊκή. Η El Pais θα γράψει πως αυτή η Ντεπορτίβο είναι «η δεύτερη ομάδα κάθε φιλάθλου», περικλείοντας σε μερικές λέξεις όλη τη γοητεία που εξέπεμπε η – εύλογα επονομαζόμενη πλέον – «Σούπερ Ντέπορ», μια ομάδα προορισμένη να μιλήσει στις καρδιές των ποδοσφαιρόφιλων, που κατάφερε να αψηφήσει την παντοδυναμία της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα.
