Το 2023 δεν ήρθε με τους καλύτερους οιωνούς για την ομάδα. Το περίφημο πενταετές σχέδιο φαινόταν να έχει εκτροχιαστεί, με τον έμπειρο Fernando Alonso να παίρνει το δρόμο για την Aston Martin, τον πολλά υποσχόμενο Oscar Piastri να καταλήγει στη McLaren μετά από νομική σαπουνόπερα και το νεοαφιχθέντα Pierre Gasly να κουβαλά δέκα βαθμούς ποινής από το 2022 και μια ψυχρή σχέση με τον ήδη δύσκολο Esteban Ocon.
Ήρθε επίσης με έλλειψη οργάνωσης στο εσωτερικό και κενές μεγαλοστομίες, ή τουλάχιστον αυτή ήταν η εντύπωση που πήραν αρκετοί από τα τεκταινόμενα.
Όταν έφτασε τελικά η στιγμή του πρώτου αγώνα, το αποτέλεσμα ήταν μέτριο. Η Alpine βρισκόταν πλέον ξεκάθαρα μπροστά από τη McLaren, που ξεκίνησε το 2023 ουσιαστικά με ημιτελές μονοθέσιο, αλλά δεν είχε πλησιάσει τις Ferrari και Mercedes και επιπλέον ήταν πια χωρίς αμφιβολία η πέμπτη ομάδα, με την εκτόξευση της Aston Martin να τους αφήνει πίσω. Σε συνδυασμό με ατυχίες, προβλήματα αξιοπιστίας και κωμικοτραγικές καταστάσεις που είδαν τον Ocon να συλλέγει ποινές επί ποινών στο Μπαχρέιν και τον Gasly να συγκρούεται με τον ομόσταβλό του και να στέλνει και τα δύο μονοθέσια στην εγκατάλειψη στην Αυστραλία, η απόδοση της Alpine στο πρώτο μισό της σεζόν ήταν γενικά άχρωμη. Παγιδευμένοι κατά τα φαινόμενα σε ουδέτερη ζώνη, μακριά από τις τέσσερις πρώτες ομάδες αλλά τουλάχιστον χωρίς τις σκοτούρες της McLaren, στην Alpine φαίνονταν να μην ξέρουν τι να κάνουν.
Τα πράγματα δεν έγιναν καλύτερα στο μέσο της σεζόν. Η McLaren βρήκε τα χαμένα εξαρτήματα και το ρυθμό της, πλησίασε, πέρασε και άρχισε να απομακρύνεται. Ο Otmar Szafnauer έφυγε χωρίς να υπάρχει πραγματικός αντικαταστάτης, με τον Bruno Famin να αναλαμβάνει προσωρινά, κατά τις δηλώσεις, τη διοίκηση. Ο πολύπειρος Alan Permane πήρε πόδι. Ο Pat Fry άρχισε να ετοιμάζει βαλίτσες για τη Williams.
Η Alpine συνέχισε τη μοναχική της πορεία, μόνο που πλέον είχε χάσει άλλη μια θέση. Η πτώση της Aston Martin επέτρεψε ένα επίπεδο ανταγωνισμού σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά με τους Gasly και Ocon να περιορίζονται συνήθως στο πίσω μέρος της δεκάδας, ουδέποτε υπήρξε έστω η υπόνοια ότι θα μπορούσαν να απειλήσουν τα πράσινα μονοθέσια στους Κατασκευαστές. Η εικόνα της μετριότητας συνεχίστηκε μέχρι το τέλος της χρονιάς, χωρίς ουσιαστικά κέρδη σε ρυθμό και το τελικό αποτέλεσμα να είναι η απώλεια δύο θέσεων στο πρωτάθλημα σε σύγκριση με το 2022 και η αποχώρηση και του Davide Brivio.
Στην πορεία προς αυτό το καθόλου ικανοποιητικό κλείσιμο, το οδηγικό δίδυμο της Alpine αποδείχθηκε τουλάχιστον ότι μπορούσε γενικά να φέρει τα μονοθέσια στις θέσεις που τους αντιστοιχούσαν. Ατυχίες και λάθη δεν έλειψαν και ο Ocon σίγουρα μπορεί να κατηγορήσει τις κακές περιστάσεις για την οριακή ήττα του στη βαθμολογία από το νέο του ομόσταβλο, αλλά ένα ισοζύγιο επήλθε ελέω μερικών πολύ δυνατών αποτελεσμάτων, με αποκορύφωμα το Μονακό και την Ολλανδία, και τελικά οι οδηγοί της έκτης ομάδας ολοκλήρωσαν στην ενδέκατη και δωδέκατη θέση, ακριβώς εκεί που τους αναλογούσε.
Με εξαίρεση την κακή στιγμή στην Αυστραλία, η μεταξύ τους σχέση κατά κύριο λόγο δε χειροτέρεψε – αν και υπήρξαν γκρίνιες – και γενικά είχαν ανάλογη απόδοση. Ο Gasly επιβίωσε του κινδύνου αποκλεισμού από αγώνα, έδειξε πιο σταθερός τα Σάββατα στις κατατακτήριες και ήταν αυτός με τη μεγαλύτερη συγκομιδή βαθμών, αλλά ο Ocon έδειξε στην πράξη πιο ανταγωνιστικός τις Κυριακές. Αν το μονοθέσιο δεν τον είχε προδώσει τόσες φορές ενώ βρισκόταν ψηλά στην κατάταξη, θα μπορούσε αυτός να βρίσκεται μπροστά, σε μια αντιστροφή του 2022 που τον είδε να νικά τον ανώτερο Alonso λόγω της σωρείας εγκαταλείψεων του τελευταίου.
Στον τελικό απολογισμό, αν και η Alpine θα μπορούσε να ζητήσει λίγο μεγαλύτερη σταθερότητα από τους οδηγούς της, συνολικά και οι δύο αξιοποίησαν ικανοποιητικά το πακέτο που τους δόθηκε. Εκεί που πραγματικά λείπει η σταθερότητα είναι στο εσωτερικό της ομάδας, όπου φαίνεται να επικρατεί ένα μικρό χάος αυτήν τη στιγμή.
Το τι τελικά περιμένουν τα στελέχη της Renault από το γκαράζ είναι μυστήριο. Από τη μία, μέσα στο 2023 προσελκύθηκαν εξωτερικοί επενδυτές, αλλά από την άλλη, ο προσωρινός Famin φαίνεται να έχει γίνει μόνιμος και τα μεγαλεπήβολα σχέδια των προηγούμενων ετών έχουν εξαφανιστεί χωρίς να προκύψουν εφικτά καινούργια.
Η Alpine φαίνεται να μην ξέρει που πάει και τι στόχους θέλει να πετύχει, κάτι που αντικατοπτρίστηκε εν μέρει και στο ρυθμό εξέλιξης του μονοθεσίου φέτος και τη γενική υποχώρηση στο grid. Αυτήν τη στιγμή, η ομάδα μοιάζει να επιπλέει και όχι να κολυμπά, χωρίς να υπάρχουν εγγυήσεις ότι δε θα βουλιάξει. Όπως και αν το δει κανείς, απαιτείται μια ουσιαστική ανασυγκρότηση στις τάξεις του Enstone, αν θέλουν να ξεκολλήσουν από το βούρκο στον οποίο φαίνεται να έχουν πέσει.
